انزوای اسد؛ نقطه اشتراک رامنی و اوباما

دیپلماسی ایرانی: موج جنبش های اعتراضی که درسال 2011 در تونس آغاز شد و به سراسر خاورمیانه کشیده شد، مسائلی جدی را برای نامزدهای انتخابات آمریکا مطرح می سازد؛ به خصوص هنگامی که آنها نتایج سیاست های آمریکا را بررسی می کنند و طرح آمریکا در مورد تعامل با جهان خارج را مورد ارزیابی قرار می دهند. واشنگتن از دیر باز با کنش ظریف  متوازن کننده ارزیابی منافع امنیت ملی آمریکا با ارتقای ارزش های دموکراتیک و حقوق بشر در منطقه مواجه بوده است. تحلیل گران بر این باورند که این تنش ها در پی بهار عربی، اگر زیادتر نشوند، به احتمال زیاد ادامه خواهند داشت. این چالش ها در سپتامبر 2012 و پس از اینکه جمعیت خشمگین به واسطه یک فیلم ضد اسلامی، سفارت آمریکا در مصر و لیبی را  مورد حمله شدید قرار دادند و در لیبی سفیر و سه نفر از همکاران وی  راکشتند، در کانون توجه قرار گرفتند.

میت رامنی  و اوباما علی رغم اختلاف نظر در مورد مسائل خاص، در برخی از عکس العمل هایشان در رابطه با سیاست های کلان آمریکا در مورد تغییر و تحولات تاریخی که منطقه را دگرگون می کنند شبیه به یکدیگر عمل می کنند. هر دو نامزد انتخابات از ایده همکاری با متحدین منطقه ای برای منزوی کردن رژیم بشار اسد و پشتیبانی از نیروهای اپوزیسیون حمایت می کنند. نقطه تمایز آنها شاید وزنی باشد که هر کدام از آنها به روابط با اسرائیل با در نظر گرفتن سیاست های آنها در جهان عرب، می دهند.

باراک اوباما/  نامزد دوباره دموکرات ها، همراه انتخاباتی جو بایدن

اوباما در یک سخنرانی عمومی در قاهره در ماه جون 2009، در تلاش برای تجدید رابطه جامع آمریکا با دنیای عرب و دنیای مسلمانان بود.وی گفت: « ما در حالی یکدیگر را ملاقات می کنیم که بین ایالات متحده و مسلمانان در سراسر دنیا تنش وجود دارد. من در جستجوی روابط جدید بین ایالات متحده و مسلمانان در سراسر دنیا به قاهره آمده ام ؛ روابطی که مبتنی بر احترام متقابل و منافع مشترک باشد؛ و روابطی که بر اساس این حقیقت باشد که  آمریکا و اسلام انحصار گرا نیستند و نیازی به اینکه با یکدیگر در رقابت باشند ندارند.

وی به مشاجره در مورد ارتقاء وضعیت دموکراسی طی سالیان اخیر اشاره نمود که بیشتر آن مربوط به جنگ عراق بود. وی پشتیبانی خود از اصول دموکراتیک  را اظهار داشت ولی افزود:« هیچ نوع رژیم حکومتی نمی تواند و نباید توسط یک ملت  به دیگری تحمیل شود».

در پاسخ به موج اعتراضات در دنیای عرب در ابتدای سال 2011، اوباما در ماه می سخنرانی ارائه داد که طی آن پیشنهاداتش را در مورد تعامل آمریکا با ملت های عرب در طول گذار سیاسی تشریح کرد. عناصر اصلی طرح شامل 2 بیلیون دلار جهت تأمین بودجه سرمایه گذاری خصوصی  در منطقه ، 1 بیلیون دلار وام جهت کمک به مصر، 1 بیلیون دلار قرض به مصر جهت ایجاد زیر ساختار و موقعیت های شغلی، تأمین بودجه کارخانه ها در تونس و مصر جهت کمک به تجارت های کوچک و متوسط، و شروع رسمی یک همکاری تجاری و سرمایه گسترده مبتکرانه در خاورمیانه.

اوباما عموما از اصلاحات دموکراتیک در دولت های عربی حمایت کرده است، ولی سیاست های او بنا به شرایط زمینه ای متفاوت بوده است. کاخ سفید حفاظت نیروهای نظامی از غیر نظامیان لیبیایی و اعمال تحریم های شدید اقتصادی علیه سوریه را تصویب کرده است ولی درواکنش به اعتراضات و در پی آن سرکوب شدید در بحرین- یک متحد منطقه ای-  ساکت تر بوده است.

اوباما از تصمیم دولتش برای پیوستن به ائتلاف ناتو در لیبی در مقابل معمر قذافی با گفتن اینکه هزینه های این مداخله « نمی تواند دلیلی باشد برای عمل نکردن به نفع آنچه حق است»، دفاع نمود. وی درحمایت از این اقدام گفت ترکیبی از احتمال خشونت در میزانی وحشتناک و  شکل گیری ائتلاف بین المللی و حمایت از کشورهای عربی  در این تصمیم موثر بود.

در فوریه 2012، اوباما از بشار اسد رئیس جمهوری سوریه خواست که قدرت را بی درنگ منتقل کند، با گفتن اینکه « اسد هیچ حقی برای رهبری سوریه ندارد و همه مشروعیتش را چه از طرف مردم و چه از سوی جامعه بین الملل از دست داده است».

کاخ سفید از اتحاد بی فرجام سازمان ملل و دنیای عرب برای نقشه صلح پیشنهاد شده حمایت کرد؛ ولی تلاشهای دیپلماتیک غربی در شورای امنیت سازمان ملل برای عزل اسد مکررا توسط سوریه و چین بی نتیجه گذاشته شده است. در ماه اوت 2012، دولت اوباما گروه کاری را با ترکیه تشکیل داد تا حمایت های تسلیحاتی را برای اپوزسیون سوریه و برنامه ریزی احتمالی هماهنگ کند.

در سپتامبر، اوباما در باره حمله علیه کنسولگری آمریکا در لیبی با اشاره به اینکه در خلال انقلاب مردم لیبی، کریستوفر استیونز سفیر آمریکا، فداکارانه به کشور ما و مردم لیبی در طی مأموریت ما در بن غازی خدمت کرد، اظهار نظر نمود.

میت رامنی/ نامزد جمهوری خواهان، همراه انتخاباتی پاول رایان

میت رامنی  از بهار عربی به عنوان « فرصتی برای تغییرات مثبت عمیق» یاد کرده است ولی از سوی دیگر درباره فرصت بالقوه برای دشمنان آمریکا  برای تحمیل سلطه بیشتر در منطقه اخطار داده است. آنطور که در وب سایت کمپین انتخاباتی میت رامنی  آمده است "دولت رامنی  استراتژی پشتیبانی از گروهها و دولت ها در سراسر خاورمیانه را پی گیری خواهد کرد تا توسعه دهنده ارزشهای حکومت منتخب مردم، فرصت های اقتصادی و حقوق بشر باشد و با هر گونه رشد نفوذ ایرانیان یا گروههای جهادی ابراز مخالفت کند». دولت رامنی   تلاش خواهد کرد تا این موضوع را تضمین کند که در پی بهار عربی زمستان عربی نخواهد آمد. این استراتژی تدارک کمک های فنی به دولت ها و گروههای انتقالی برای بهبود دموکراسی، حکمرانی خوب و مدیریت مالی درست و منطقی را در بر می گیرد.

میت رامنی  از دولت اوباما به دلیل « بهار عربی خارج از کنترل  در بعضی ابعاد به  این خاطر که رئیس جمهور به اندازه کافی در ترغیب دوستان ما برای حرکت به سمت شیوه های حکومت انتخابی قوی نبوده است» انتقاد نمود. وی از سازماندهی تلاشهای دیپلماتیک و همکارانه در خاور میانه تحت نظر یک مدیر منطقه ای با یک برنامه مالی یکپارچه و اقتدار عمل حمایت می کند.

میت رامنی  از جمله منتقدین سیاست ها و اعمال دولت اوباما با توجه به عملکردش در مورد لیبی بود. رامنی  در یک مصاحبه رادیویی در مارس 2011، از برنامه های ایالات متحده حمایت کرد ولی گفت که کاخ سفید پس از مدتی طولانی وارد عمل شد. وی گفت: « هیچ مسئله ای باقی نمی ماند به جز اینکه ناتوانی اوباما برای داشتن سیاست خارجی روشن و قانع کننده باعث شد که سازمان ملل و اتحادیه عرب در مورد حضور آمریکا در لیبی تصمیم گیری کنند ». در آوریل 2011، رامنی   برنامه خزنده و آشفته پنتاگون را مورد اعتراض قرار داد، با پیشنهاد اینکه کاخ سفید با درخواست جابه جایی معمر قذافی خودش را برای یک اشتباه استراتژیک بزرگ  آماده کرد.( مرتکب شد)

در یک مباحثه در فوریه، رامنی  به موضوع حساس بحران سوریه  اشاره کرد. « سوریه رهبری دارد که مشکلی جدی دارد. و ما باید این فرصت را به نحوی غنیمت شمریم که گویی بهترین چیزی است که تاکنون دیده ایم». او هم چنین اضافه کرد که ایالات متحده  باید با عربستان سعودی و ترکیه کار کند  تا بگوید شماها نوع تسلیحاتی که برای کمک به مخالفان داخل سوریه لازم است را فراهم کنید. در چهارم مارس رامنی  اظهار داشت که او نگران به کارگیری عملیات نظامی نبوده است. وی گفت:« سوریه قدرت دفاعی بسیار بالاتری از لیبی دارد».

در پی یک قتل عام غیر نظامیان که گفته می شود توسط نیروهای سوریه در اواخر می 2012 صورت گرفت، رامنی  از اوباما به دلیل بی تحرکی اش(غفلت، مسامحه) در مورد بحران در حال رشد انتقاد نمود. وی ضمن اشاره به برنامه صلح شش ماده ای کوفی عنان گفت: « برنامه صلح عنان- که اوباما هنوز از آن حمایت می کند- فقط زمان بیشتری به رژیم اسد می دهد تا حمله بی امان نظامی اش را به انجام  برساند». و ادامه داد: « ایالات متحده می بایست با شرکای خود کار کند تا گروههای مخالف سوری را سازماندهی و مسلح کند به نحوی که بتوانند از خودشان دفاع کنند». در اوت 2012، رامنی  اظهار داشت  که اگر به عنوان رئیس جمهور انتخاب شود، به منظور جلوگیری از گسترش سلاح های شیمیایی، در سوریه مداخله نظامی خواهد داشت -موضع گیری که کاخ سفید نیز با آن موافق است.

مانند مورد مصر، بعضی از مواضع سیاسی خاص رامنی  به وضوح  به روابط آمریکا با اسرائیل مربوط می شوند. رامنی  در یک سخنرانی در جولای 2012 اظهار داشت که اگربه ریاست جمهوری انتخاب شود، 3/1 بیلیون دلار کمک نظامی به مصر خواهد کرد به این شرط که این کشور روابط صلح آمیزش با اسرائیل را حفظ نماید.

در پی مرگ استیونز، سفیر آمریکا در لیبی، در سپتامبر 2012، رامنی  از واکنش اوباما به این مسئله انتقاد نمود و گفت:« از حملات به هیئات دیپلماتیک آمریکا در لیبی و مصر و از مرگ یک کارمند کنسولگری آمریکا در بن غازی خشمگین شده است».