چرا این جدایی ممکن نیست آقای رئیس جمهور؟

خبرآنلاین: تنها یک ناظر خوش بین و ساده لوح می تواند از حکمی که دادگاهی اسرائیلی برای قاتلان راشل کوری امریکایی داد ابراز تعجب کند. راشل کوری فعال امریکایی ضد اسرائیلی بود که در سال 2003 هنگام تلاش برای متوقف کردن یک تانک غاصب اسرائیلی توسط ارتش اسرائیل کشته شد. حکم دادگاه که بیست و چهار ساعت پیش صادر شد ارتش رژیم صهیونیستی را ازهرگونه اتهام دخالت در قتل تبرئه کرد. قاضی دادگاه این داستان را واقعه ای دردناک و تاسف بار خواند که مسبب آن راشل کوری بوده چرا که به نظر آقای قاضی وی می توانست مانند هر انسان دیگری هنگامی که نزدیک شدن تانک را می بیند، خود را به کناری پرتاب کند.

بیش از آنکه به نادرستی و درستی این حکم فکر کنیم بهتر است به آینده رابطه تل آویو و واشنگتن دقیق تر شویم. اسرائیل تا کجا می تواند و اجازه دارد با امریکا و البته نه دولت این کشور که ملت آن اینگونه رفتار کند؟ داستان راشل کوری نمونه ای از مصونیت قضایی و سیاسی است که اسرائیلی ها خود را در مواجه با حتی دوستانشان در آن موقعیت قرار می دهند. او هنگام این حادثه در جنوب غزه بود و از منظر زمانی در روزهایی بود که انتفاضه دوم در فلسطین جاری بود. وی عضو نهادی بود که خواهان مبارزه غیرمسلحانه و عاری از خشونت با سیاست های اسرائیل بود. رسالت وی محافظت از فلسطینی ها و البته مقاومت در برابر اشغال زمین هایشان بود. وی زمانی که تلاش می کرد تانک اسرائیلی را از تخریب منزل یک کشاورز فلسطینی منصرف کند، جان خود را از دست داد. در حکم دادگاه اسرائیلی این حادثه را داستانی دردناک خوانده اند و البته علت مرگ هم اصابت جسمی سخت به سر راشل کوری عنوان شده است. احتمالا زمان اصابت تانک به راشل سر او به سیمانی که در همان نزدیکی بوده اصابت کرده است. اسرائیلی ها هیچ گاه گزارش کامل از کالبد شکافی وی را در اختیار عموم قرار ندادند اما دیده بان حقوق بشر در گزارش خود علت مرگ را وارد شدن ضربه هایی به قفسه سینه، شکستگی دنده ها و پاره گی ریه اعلام کرده است. جراحات منجر به فوت وی با مسائلی که می تواند از تصادف یک فرد با بولدوزر ناشی شود، دقیقا انطباق دارد.
فارین پالیسی در ادامه این نوشتار می نویسد: امریکایی ها با زبانی نرم به متن این حکم اعتراض کردند: در طول هفت سال گذشته ما تل آویو را برای ارائه تعبیری درست و تحقیقاتی منصفانه در خصوص مرگ راشل کوری تحت فشار قرار دادیم اما به نظر می رسد که اسرائیلی ها این پرونده را بسته شده می دانند.
اما آنچه که این داستان را عجیب تر می کند ملیت قربانی است: راشل کوری امریکایی . اسرائیلی ها سالها است که بر حجم پرونده آزار و اذیت فلسطینی ها ، روزنامه نگاران و فعالان صلح خارجی می افزایند. با اینهمه هر بار حقوقی از شهروندان امریکایی توسط رژیم صهیونیستی زیرپا گذاشته شده ، واشنگتن نشین ها انتقاد رقیق شده ای را راهی تل آویو و سیاست های خصمانه این رژیم در برابر مخالفان کرده اند. نمونه دیگر هم شهروند ترک امریکا تباری بود که در تاریخ 31 می 2010 در جریان تلاش برای شکتن حصر غیرقانونی غزه از سوی اسرائیلی ها هدف اصابت 5 گلوله قرار گرفت. در آن پرونده نیز امریکایی ها ابراز نگرانی کردند اما عملا برای احیای حقوق قربانی دست به کار نشدند. در هر دو این موارد دو شهروند امریکایی از سوی دادگاه یا دولت رژیم صهیونیستی به اهمال در حفظ جان خویش متهم شده اند.در هر دو این پرونده ها نیز واکنش امریکایی ها به بیان نگرانی و دغدغه محدود شده است. اما آنچه که بیش از کم کاری دولت امریکا ناراحت کننده است بی غیرتی مردم به کشته شدن دو هموطن در سرزمینی دیگر آنهم در حین دفاع از حقوق انسانی عده ای مظلوم است. اسرائیلی ها به خوبی توانستند مخالفان خود حتی اگر امریکایی باشند و غیرمسلمان را رنگ و لعابی تروریست مانند ببخشند. اسرائیلی ها آنها را تروریست هایی می خوانند که با عملکرد خویش مرگ خود را رقم زده اند.
حکم پرونده راشل کوری هم چیزی را تغییر نداد. آنچه که امریکایی ها و اسرائیلی ها رابطه خاص فی مابین خویش می خوانند آنقدر در این سالها ریشه دوانده و مستحکم شده است که به راحتی با ماجراهایی مانند کشته شدن یک شهروند قابل تغییر نیست حمله اسرائیل به امریکایی ها در سال 1967 را به یاد بیاورید که 34 ملوان امریکایی را قربانی کرد. همگان آن را تصادف خوانده و در نتیجه کسی برای شکل دادن این تصادف مواخده نشد. حافظه عمومی و تاریخی مردم امریکا این داستان را به فراموشی سپرد و دیگر کسی پس از 4 دهه پرسشی هم در خصوص آن نمی کند.
اتفاقاتی نظیر مرک راشل کوری ها نمی تواند رابطه خاص میان دو رفیق قدیمی در سطح بین المللی را تغییر دهد اما اگر واشنگتن به دلیل اصرارهای عملی تل آویو در نبرد با تهران گرفتار شود، بی شک نگاه امریکایی ها به دولت نتانیاهو تغییرات شگرفی خواهد داشت. اگر امریکا به تبع اسرائیل وارد نبرد با ایران شود ، آنهم نبردی که در نگاه شهروندان امریکایی عاری از درایت و تدبیر است ، بی شک افکار عمومی دولت امریکا را برای تغییر رویه دادن تحت فشار قرار خواهد داد.
فاجعه این جا است که تنها حمله نظامی به کشوری دیگر است که می تواند امریکایی ها را متوجه خطر این ارتباط خاص با اسرائیلی ها کند. انعطافی که امریکا در برابر متحد خود در خاورمیانه نشان می دهد در طول تاریخ سیاسی این کشور بی سابقه است. این دوستی آنچنان منافذ منطق را بسته که به سختی می توان روزنه ای برای تحقیق و بازبینی در این رابطه یافت. حکم صادر شده برای پرونده راشل کوری اینچنین فرصتی را مهیا کرد اما نکته تاسف بار اینجا است که این فرصت نیز از دست رفت