کرسی ریاست گروه کاری الحاق ایران به WTO همچنان خالیست
آرمان: مریم موسی‌پور- با گذشت حدود هفت سال از الحاق ایران به‌عنوان عضو ناظر به سازمان تجارت جهانی(WTO)، هنوز رئیس گروه کاری ایران مشخص نشده و ابهام در این زمینه وجود دارد. این درحالی است که دیروز برخی خبرگزاری‌ها از تعیین کشور سوئیس به‌عنوان رئیس گروه کاری ایران در الحاق به WTO خبر دادند. اما اسفندیار امیدبخش، مدیر کل دفتر نمایندگی تام‌الاختیار تجاری ایران با رد این خبر به آرمان گفت: هرچند سوئیس مطرح‌ترین گزینه در این زمینه است اما تنها شورای عمومی سازمان تجارت جهانی می‌تواند، رئیس گروه کاری ایران را تعیین کند، در حالی که این موضوع هنوز در دستور جلسه شورای عمومی سازمان تجارت جهانی قرار نگرفته است. وی با بیان آنکه تعیین رئیس گروه کاری می‌تواند، آغاز دیگری در الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی باشد، دخالت مسائل سیاسی در تعیین رئیس گروه کاری ایران را رد نکرد. وی افزود: هرچند ایران متمایل به تعیین کشوری همچون مالزی به عنوان رئیس گروه کاری است، اما ایران با تعیین سوئیس نیز مشکلی ندارد. باید کشور تعیین‌شده بتواند در طی کردن راه سخت الحاق رسمی ایران به سازمان تجارت جهانی کمک کننده باشد. به گزارش آرمان، با آنکه، توافق بر سر گروه کاری ایران صورت گرفته است اما آمریکا از قرار گرفتن تعیین رئیس گروه کاری ایران در دستور جلسه شورای عمومی سازمان تجارت جهانی جلوگیری می‌کند، هرچند در این میان، سوئیس مطرح‌ترین گزینه است که البته این کشور به‌عنوان حافظ منافع آمریکا در ایرن نیز گزینه مناسبی برای موافقت آمریکا محسوب می‌شود. به هرحال به نظر می‌رسد برای ورود به مرحله مذاکره، تعیین رئیس گروه کاری در شرایط فعلی بسیار مهم ارزیابی می‌شود. گفتنی است، آمریکا همواره بر سر راه ایران برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی مانع‌تراشی کرده است. در ابتدای راه نیز تقاضای ایران برای عضویت در سازمان تجارت جهانی 21 بار توسط آمریکا وتو شد. در مرحله بیست و دوم و پس از 10 سال انتظار سرانجام در خرداد ماه سال 84 ایران به‌عنوان عضو ناظر در این سازمان پذیرفته شد. 148 عضو این سازمان با اجماع این تصمیم را اتخاذ کردند.
تعیین رئیس برای آغاز الحاق
برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی ارائه رژیم تجاری گام اول محسوب می‌شود. با ارائه این گزارش به سازمان تجارت جهانی از سوی ایران، از طرف کارگروه تشکیل شده سوالاتی به‌صورت کتبی مطرح می‌شود که باید از طرف کشور متقاضی پاسخ داده شود. همچنین جلساتی رو در رو نیز در این زمینه تشکیل خواهد شد. تعداد سوالات، پیچیدگی آنها و چگونگی پاسخگویی کشور متقاضی به سوالات، مهم‌ترین موضوعی است که در زمان‌بندی الحاق رسمی کشور مورد نظر به سازمان تجارت جهانی موثر خواهد بود تا مقررات کشور متقاضی با سازمان تجارت جهانی هماهنگ شود. در این میان باید، تغییراتی در حوزه دسترسی به بازار کشور متقاضی رخ دهد؛ به‌نحوی که نرخ‌های تعرفه و امور گمرکی کاهش یابد و همچنین اجازه فعالیت در بخش خدماتی کشور متقاضی داده شود که تعیین میزان آنها بستگی به نتایج مذاکرات دارد. نتایج مذاکرات در این دو بخش به پروتکل الحاقی خواهد انجامید که می‌تواند تا 15 سال به طول بینجامد. اما ارسال متن رژیم تجاری ایران به سازمان تجارت جهانی با تاخیری حدودا پنج ساله در آبان ماه سال ۱۳۸۸ صورت گرفت، با وجود آنکه، تدوین رژیم تجاری ایران، از سال 79 آغاز شده بود، ناهماهنگی میان وزارت امورخارجه و وزارت بازرگانی سابق و بررسی‌های دوباره و دوباره آن توسط دولت به‌عنوان دلایل تاخیر در ارسال این گزارش اعلام می‌شد. اما با ارسال این گزارش سری اول سوالات توسط سازمان تجارت جهانی که شامل ۷۰۰ سوال است به وزارت بازرگانی ایران در اسفند ماه ۱۳۸۸ ارسال شد. اردیبهشت ماه سال گذشته مهدی غضنفری وزیر صنعت، معدن و تجارت با اشاره به ارسال نخستین مجموعه پرسش‌های تعدادی از اعضای گروه کاری الحاق ایران شامل اتحادیه اروپا، آمریکا، کانادا، تایوان، اوکراین و عربستان که مشتمل بر حدود 700 پرسش از رژیم تجاری ایران بود، گفته بود: پس از دریافت پرسش‌ها در اسفند ماه سال 88، کارگروهی برای تعیین چگونگی پاسخگویی به پرسش‌های دریافتی تشکیل و پس از تفکیک آنها، برای پاسخگویی به 56 دستگاه کشور ارسال شد. وی ادامه داد: به برخی از این دستگاه‌ها تنها یک پرسش و به عده‌ای دیگر تا 180 پرسش مرتبط بود. غضنفری با اعلام نهایی شدن تمام پاسخ‌های سازمان جهانی تجارت درخصوص رژیم تجاری جمهوری اسلامی ایران، افزود: بیش از 150نشست کارشناسی و 10 نشست معاونان دستگاه‌های عضو کارگروه وزرا در امور سازمان تجارت جهانی برگزار و همه پاسخ‌ها به تصویب این کمیته رسید و پاسخ‌ها همراه با ضمایم قوانین و مقررات پس از تکمیل، ترجمه و تنظیم نهایی از طریق وزارت امورخارجه تا قبل از تیرماه سال جاری به دبیرخانه سازمان جهانی تجارت ارسال می‌شود. اما پاسکال لامی، مدیرکل سازمان جهانی تجارت در گزارش سالانه خود در مورد الحاق ایران به سازمان جهانی تجارت که در 17 نوامبر 2011 (26 آبان 1390) در آستانه هشتمین نشست وزیران سازمان منتشر شد از دریافت پاسخ‌های ایران به پرسش‌های اعضا توسط دبیرخانه در 14 نوامبر 2011 (23 آبان 1390) خبر داد و اظهار کرد که دبیرخانه در حال بررسی پاسخ‌های دریافتی به منظور توزیع آن میان اعضا است. وی عنوان کرده بود: لازم است مشورت‌های مقتضی به‌منظور تعیین رئیس گروه کاری الحاق ایران توسط رئیس شورای عمومی آغاز شود تا پس از تعیین رئیس گروه کاری یک نشست گروه کاری الحاق ایران برگزار شود.
تعیین رئیس برای آغاز الحاق
برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی ارائه رژیم تجاری گام اول محسوب می‌شود. با ارائه این گزارش به سازمان تجارت جهانی از سوی ایران، از طرف کارگروه تشکیل شده سوالاتی به‌صورت کتبی مطرح می‌شود که باید از طرف کشور متقاضی پاسخ داده شود. همچنین جلساتی رو در رو نیز در این زمینه تشکیل خواهد شد. تعداد سوالات، پیچیدگی آنها و چگونگی پاسخگویی کشور متقاضی به سوالات، مهم‌ترین موضوعی است که در زمان‌بندی الحاق رسمی کشور مورد نظر به سازمان تجارت جهانی موثر خواهد بود تا مقررات کشور متقاضی با سازمان تجارت جهانی هماهنگ شود. در این میان باید، تغییراتی در حوزه دسترسی به بازار کشور متقاضی رخ دهد؛ به‌نحوی که نرخ‌های تعرفه و امور گمرکی کاهش یابد و همچنین اجازه فعالیت در بخش خدماتی کشور متقاضی داده شود که تعیین میزان آنها بستگی به نتایج مذاکرات دارد. نتایج مذاکرات در این دو بخش به پروتکل الحاقی خواهد انجامید که می‌تواند تا 15 سال به طول بینجامد. اما ارسال متن رژیم تجاری ایران به سازمان تجارت جهانی با تاخیری حدودا پنج ساله در آبان ماه سال ۱۳۸۸ صورت گرفت، با وجود آنکه، تدوین رژیم تجاری ایران، از سال 79 آغاز شده بود، ناهماهنگی میان وزارت امورخارجه و وزارت بازرگانی سابق و بررسی‌های دوباره و دوباره آن توسط دولت به‌عنوان دلایل تاخیر در ارسال این گزارش اعلام می‌شد. اما با ارسال این گزارش سری اول سوالات توسط سازمان تجارت جهانی که شامل ۷۰۰ سوال است به وزارت بازرگانی ایران در اسفند ماه ۱۳۸۸ ارسال شد. اردیبهشت ماه سال گذشته مهدی غضنفری وزیر صنعت، معدن و تجارت با اشاره به ارسال نخستین مجموعه پرسش‌های تعدادی از اعضای گروه کاری الحاق ایران شامل اتحادیه اروپا، آمریکا، کانادا، تایوان، اوکراین و عربستان که مشتمل بر حدود 700 پرسش از رژیم تجاری ایران بود، گفته بود: پس از دریافت پرسش‌ها در اسفند ماه سال 88، کارگروهی برای تعیین چگونگی پاسخگویی به پرسش‌های دریافتی تشکیل و پس از تفکیک آنها، برای پاسخگویی به 56 دستگاه کشور ارسال شد. وی ادامه داد: به برخی از این دستگاه‌ها تنها یک پرسش و به عده‌ای دیگر تا 180 پرسش مرتبط بود. غضنفری با اعلام نهایی شدن تمام پاسخ‌های سازمان جهانی تجارت درخصوص رژیم تجاری جمهوری اسلامی ایران، افزود: بیش از 150نشست کارشناسی و 10 نشست معاونان دستگاه‌های عضو کارگروه وزرا در امور سازمان تجارت جهانی برگزار و همه پاسخ‌ها به تصویب این کمیته رسید و پاسخ‌ها همراه با ضمایم قوانین و مقررات پس از تکمیل، ترجمه و تنظیم نهایی از طریق وزارت امورخارجه تا قبل از تیرماه سال جاری به دبیرخانه سازمان جهانی تجارت ارسال می‌شود. اما پاسکال لامی، مدیرکل سازمان جهانی تجارت در گزارش سالانه خود در مورد الحاق ایران به سازمان جهانی تجارت که در 17 نوامبر 2011 (26 آبان 1390) در آستانه هشتمین نشست وزیران سازمان منتشر شد از دریافت پاسخ‌های ایران به پرسش‌های اعضا توسط دبیرخانه در 14 نوامبر 2011 (23 آبان 1390) خبر داد و اظهار کرد که دبیرخانه در حال بررسی پاسخ‌های دریافتی به منظور توزیع آن میان اعضا است. وی عنوان کرده بود: لازم است مشورت‌های مقتضی به‌منظور تعیین رئیس گروه کاری الحاق ایران توسط رئیس شورای عمومی آغاز شود تا پس از تعیین رئیس گروه کاری یک نشست گروه کاری الحاق ایران برگزار شود.
نظر شما :