آقایان لااقل از ایران یاد بگیرید

دیپلماسی ایرانی: افیف کوخافی، رئیس سازمان اطلاعات نظامی اسرائیل موسوم به امان گفت: «اسرائیل در هر لحظه‌ای ممکن است هدف 200 هزار موشک و خمپاره قرار بگیرد. همچنین هزاران موشک واقعا سنگین که حتی برخی از آنها شیمیایی یا بیولوژیکی هستند هر آن می‌توانند بر تلاویو فرود آیند. این موشک‌ها را نه دوستان اسرائیل که اکثرا آن قدر متدینند که در ایمان مسیحایی افراط می‌کنند بلکه دشمنان اسرائیل در اختیار دارند. پس چرا نباید مواظب بالای سرمان باشیم؟»

اتحاد جماهیر شوروی در طول سال‌ها جنگی که با ایالات متحده داشت می‌توانست صد بار امریکا را ویران کند. ایالات متحده نیز می‌توانست 180 بار اتحاد جماهیر شوروی را زیر و رو کند. ولی هیچ کدام از آنها حتی یک گلوله هم به سمت یکدیگر شلیک نکردند. در دهه شست طوفان عجایب در دنیا رخ داد از تولید داروهای ضد بارداری بگیرید تا هنر، مسائل غیر اخلاقی، مواد مخدر و راک اند رول و غیره که همگی یک صدم قدرت روسیه را در برابر ایالات متحده تشکیل می‌دادند.

حقیقت این است که اگر کسی باور نمی‌کند که تلاویو می‌تواند امنیتش را تامین کند، باید همین الآن اسرائیل را ترک کند، چرا که باید بدانند 200 هزار موشک بالای سرمان نشانه رفته است. تازه برخی کشورهای اسلامی نیز موشک‌های هسته‌ای در اختیار دارند که در آن صورت به یقین باید اسرائیل را ترک کرد. پاکستان بیش از 10 سال است که بمب هسته‌ای در اختیار دارد و هر لحظه که اراده کند می‌تواند این سلاح را در اختیار شورشیان طالبان قرار دهد. فرض کنید کسی که 66 سال سن دارد نباید گمان کند تا ابد می‌تواند با خیال آسوده زندگی کند چرا که در محیطی زندگی می‌کند که به هیچ وجه نمی‌تواند امنیتش را تامین کند. در این صورت اگر رهبران تلاویو گمان می‌کنند که نمی‌توانند امنیت شهروندان را تامین کنند بهتر است برای شهروندان گرین کارت تهیه کنند و اجازه بدهند که آنها فورا اسرائیل را ترک کنند.

حالا سوال این است که چرا این موشک‌ها را بر سرمان شلیک نمی‌کنند؟ دقیقا به این دلیل که مصر و سوریه در جنگ غفران هم با وجود برتری استراتژیک این کار را علیه ما نکردند. نباید فراموش کنیم حتی دشمنان پر و پا قرص اسرائیل هر چقدر هم که تندرو باشند می‌خواهند زندگی کنند. برای همین مایل نیستند جنگی در بگیرد که حیات خودشان را هم به مخاطره بیندازد.  

چنین دیدگاهی شامل حال اسرائیل هم می‌شود، از این رو این پرسش به وجود می‌آید که آیا تلاویو به تهدیدی که می‌کند می‌تواند عمل کند؟ قطعا نه. اسرائیل نزدیک به 40 سال است که به کمک عوامل خارجی به توانایی هسته‌ای دست یافته ولی این توانایی فقط نتیجه معکوس برای آن در بر داشته است. تا کنون توافق‌نامه‌های صلح معدودی داشته‌ایم که مرزهای 1967 را به رسمیت شناخته باشند، البته بسیاری از توافقاتی هم که حاصل شده بیشتر منطبق با هذیان‌های استعماری هستند. و الا اگر اسرائیل به سمت به رسمیت شناختن مرزهای 1967 حرکت کند هم مورد حمایت بی‌چون و چرا و علنی امریکا قرار می‌گیرد و هم می‌تواند به عضویت پیمان آتلانتیک شمالی در آید. در این صورت حتی اسرائیل می‌تواند به این فکر کند که اگر مورد هجوم هر کشور خارجی قرار بگیرد، جامعه جهانی بدون هیچ چون و چرایی از آن حمایت خواهد کرد.

متاسفانه دولت اسرائیل چیزی خلاف این روش را اتخاذ کرده است. اسرائیل گمان می‌کند هنوز اندیشه استعماری در جهان اندیشه خوبی است و باید دموکراسی را ویران کرد و یک حکومت دینی تندرویی ایجاد کرد که با اندیشه‌های نژادپرستانه و افراطی امور را پیش ببرد و فقط مثلا به فکر زنان باشد تا چهره‌ای بزک کرده از اسرائیل ارائه دهد. اسرائیل خیال می‌کند میلیون‌ها نفر  در انتخابات امریکا به نامزدهای تندرویی رای می‌دهند که موید واکنش‌های تند جهانی آن هستند و اگر سیاستی عکس رویه صلح‌طلبانه اتخاذ کند بدون هیچ بحثی از آن حمایت می‌کنند.

برای همین است که رهبران اسرائیلی خیال‌پردازی می‌کنند که باید به تاسیسات هسته‌ای قم که در زیر کوه‌ها مستقرند حمله شود در حالی که به این نکته توجه نمی‌کنند حتی در صورت بمباران سهمناک این مکان با هزاران موشک ایرانی‌ها به سرعت برق و باد مجددا آن را احیا می‌کنند و ظرف یک سال آن چنان با سرعت به بمب هسته‌ای می‌رسند که تلاویو حتی در خواب هم رویای آن را نمی‌دیده است.

حقیقت این است که اسرائیل قبل از آن که کسی بخواهد با آن دشمنی کند خودش با خودش دشمنی می‌کند. در داخل اسرائیل کسانی هستند که در دیوان‌های مقدس به دنبال عباراتی می‌گردند تا با توجیه آن به دیگران حمله کنند و قبل از هر چیز امنیت اسرائیل را تهدید کنند. از جمله شخص بنیامین نتانیاهو که اگر قرار است به فکر اسرائیل باشد بهتر است قبل از هر چیز کاری نکند که یک ویرانه روی دستش بماند.

نتانیاهو خود را رهبری در حد و اندازه وینستون چرچیل می‌داند. چرچیل پس از شکست سیاست‌های چمبرلین جانشین او شد. در حالی که این سیاست شخص نتانیاهو است که برای اسرائیل مشکل ایجاد کرده، آن را منزوی ساخته و وجود آن را با خطر مواجه کرده است. اگر نتانیاهو می‌خواهد به ایران حمله کند باید بداند که قبل از هر چیز باید اعتماد جامعه جهانی را جلب کند در حالی که در وضعیت فعلی دنیا هیچ اعتمادی به آن ندارد. اسرائیل حداقل باید کمی از ایران یاد بگیرد که رو در روی امریکا که آن را شیطان بزرگ می‌داند ایستاده ولی هیچ گاه اجازه نداده این رویارویی به مرحله جنگ برسد.