آیا روسیه پدرخوانده دیپلماتیک ایران است؟
بازگشت پوتین به عرصه قدرت محتمل است و به این ترتیب موضع روسیه در عرصه سیاست خارجی از جمله ایران تقویت خواهد شد. به همین دلیل تاکید برای برقراری روابط با مدودف کاری نه چندان سود‌آور خواهد بود.
دیپلماسی ایرانی : روسیه اخیرا بار دیگر نشان داده است که به دنبال حمایت از برنامه‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی است. مسکو و پکن اخیرا از یوکیا آمانو، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی خواسته‌اند که انتشار گزارش خود در مورد نگرانی‌ها در خصوص فعالیت‌های هسته‌ای ایران را به تعویق انداخته یا از آن صرفنظر کند. این درخواست در غالب یادداشتی مطرح شده که به دست آمانو رسیده است.
اما آنچه که اسناد و اطلاعات آژانس نشان می‌دهد ، حاکی از آن است که روسیه و چین نباید از برنامه‌های هسته ای ایران حمایت کند و به طور حتم مسکو این نکته را بهتر می‌داند.
باید گفت که پارادایم سیاست بازنشانی بین آمریکا و روسیه همچنان به درگیری‌‌های خود ادامه می‌دهد. اختلافات بنیادین در روابط مسکو و واشینگتن همچنان آزار دهنده هستند و بازنشانی را به نوعی معما تبدیل کرده است. همانگونه که بارها موسسه هریتیج هشدار داده است، برنامه بازنشانی به تعبیری شرط بندی روی یک اسب اشتباه است.
دمیتری مدودف، رئیس جمهور روسیه اندکی بیشتر از پوتین، همتای اسبق خود واشینگتن را بر مبنای طرز فکری که برای اعتمادسازی در کرمیلن ایجاد شده، فریب داده است. این در حالی است که بازگشت پوتین به عرصه قدرت محتمل است و به این ترتیب موضع روسیه در عرصه سیاست خارجی از جمله ایران تقویت خواهد شد. به همین دلیل تاکید برای برقراری روابط با مدودف کاری نه چندان سود‌آور خواهد بود.
باید گفت که یادداشت دیپلماتیک روسیه و چین برای آمانو از اختلافات جدی بین شرق و غرب در چارچوب شورای امنیت حکایت دارد. آمریکا، انگلیس و فرانسه از آمانو می‌خواهند که گزارش خود را به کاملترین شکل ممکن منتشر کند اما روسیه و چین به دنبال جلوگیری از انتشار این گزارش هستند.
این در حالی است که روسیه از دیرباز شریک تجاری ایران بوده و روابط دیپلماتیک خود را با ایران حفظ کرده است. علاوه بر این به عنوان واسطه‌ای در مذاکرات هسته‌ای گروه 1+5 با ایران عمل کرده است. از سوی دیگر کرمیلن در مورد مصالحه با آمریکا بر سر ایران بسیار سخت‌گیر است. اما اقدامات مسکو برای جلوگیری از تحریم بیشتر ایران ، تلاش‌های غرب برای مبارزه با تسلیحات کشتار جمعی را تضعیف می‌کند و این در شرایطی است که در این زمینه امکان همکاری فعالی بین مسکو و واشینگتن وجود دارد.
اینگونه اقدامات روسیه در مورد ایران در واقع میزان ریسک‌ها را افزایش داده و می تواند به عاملی برای حمله پیشگیرانه آمریکا و اسرائیل علیه فعالیت های هسته ای ایران باشد که می‌تواند کل منطقه و جهان را با پیامد‌های وخیم خود روبرو کند.
بنابراین آمریکا و متحدانش نباید به کرملین اجازه دهند برای ایران نقش یک پدرخوانده دیپلماتیک را ایفا کند. البته نباید فراموش کرد که کرمیلن هیچگاه از رای وتوی خود در شورای امنیت علیه قطعنامه‌های مصوب در مورد فعالیت های هسته‌ای ایران استفاده نکرده و قرار داد فروش موشک‌های اس 300 به ایران را نیز به دنبال فشار آمریکا لغو کرد. اما به هر ترتیب روس‌ها در جستجوی منافع بیشتر در منطقه و جهان با توجه به شرایط و دور اندیشی‌هایی که چاشنی سیاست آنهاست نقش‌های متعددی بازی می‌کنند. ایران نیز نمونه‌ای است که روسیه را با نقش آفرینی وا می‌دارد. در این بین آمریکا و متحدانش باید با استفاده از رویکردی سنجیده ،روسیه را به ایفای نقشی در مورد ایران ترغیب کنند که تمایل دارند آن نقش را بر عهده داشته باشد.
منبع: The Foundry
اما آنچه که اسناد و اطلاعات آژانس نشان می‌دهد ، حاکی از آن است که روسیه و چین نباید از برنامه‌های هسته ای ایران حمایت کند و به طور حتم مسکو این نکته را بهتر می‌داند.
باید گفت که پارادایم سیاست بازنشانی بین آمریکا و روسیه همچنان به درگیری‌‌های خود ادامه می‌دهد. اختلافات بنیادین در روابط مسکو و واشینگتن همچنان آزار دهنده هستند و بازنشانی را به نوعی معما تبدیل کرده است. همانگونه که بارها موسسه هریتیج هشدار داده است، برنامه بازنشانی به تعبیری شرط بندی روی یک اسب اشتباه است.
دمیتری مدودف، رئیس جمهور روسیه اندکی بیشتر از پوتین، همتای اسبق خود واشینگتن را بر مبنای طرز فکری که برای اعتمادسازی در کرمیلن ایجاد شده، فریب داده است. این در حالی است که بازگشت پوتین به عرصه قدرت محتمل است و به این ترتیب موضع روسیه در عرصه سیاست خارجی از جمله ایران تقویت خواهد شد. به همین دلیل تاکید برای برقراری روابط با مدودف کاری نه چندان سود‌آور خواهد بود.
باید گفت که یادداشت دیپلماتیک روسیه و چین برای آمانو از اختلافات جدی بین شرق و غرب در چارچوب شورای امنیت حکایت دارد. آمریکا، انگلیس و فرانسه از آمانو می‌خواهند که گزارش خود را به کاملترین شکل ممکن منتشر کند اما روسیه و چین به دنبال جلوگیری از انتشار این گزارش هستند.
این در حالی است که روسیه از دیرباز شریک تجاری ایران بوده و روابط دیپلماتیک خود را با ایران حفظ کرده است. علاوه بر این به عنوان واسطه‌ای در مذاکرات هسته‌ای گروه 1+5 با ایران عمل کرده است. از سوی دیگر کرمیلن در مورد مصالحه با آمریکا بر سر ایران بسیار سخت‌گیر است. اما اقدامات مسکو برای جلوگیری از تحریم بیشتر ایران ، تلاش‌های غرب برای مبارزه با تسلیحات کشتار جمعی را تضعیف می‌کند و این در شرایطی است که در این زمینه امکان همکاری فعالی بین مسکو و واشینگتن وجود دارد.
اینگونه اقدامات روسیه در مورد ایران در واقع میزان ریسک‌ها را افزایش داده و می تواند به عاملی برای حمله پیشگیرانه آمریکا و اسرائیل علیه فعالیت های هسته ای ایران باشد که می‌تواند کل منطقه و جهان را با پیامد‌های وخیم خود روبرو کند.
بنابراین آمریکا و متحدانش نباید به کرملین اجازه دهند برای ایران نقش یک پدرخوانده دیپلماتیک را ایفا کند. البته نباید فراموش کرد که کرمیلن هیچگاه از رای وتوی خود در شورای امنیت علیه قطعنامه‌های مصوب در مورد فعالیت های هسته‌ای ایران استفاده نکرده و قرار داد فروش موشک‌های اس 300 به ایران را نیز به دنبال فشار آمریکا لغو کرد. اما به هر ترتیب روس‌ها در جستجوی منافع بیشتر در منطقه و جهان با توجه به شرایط و دور اندیشی‌هایی که چاشنی سیاست آنهاست نقش‌های متعددی بازی می‌کنند. ایران نیز نمونه‌ای است که روسیه را با نقش آفرینی وا می‌دارد. در این بین آمریکا و متحدانش باید با استفاده از رویکردی سنجیده ،روسیه را به ایفای نقشی در مورد ایران ترغیب کنند که تمایل دارند آن نقش را بر عهده داشته باشد.
منبع: The Foundry
نظر شما :