فقط فقیرترین ها به کمک نیاز ندارند

هفته گذشته رهبران ده ملت با درآمد متوسط به پایین برای نشستی فوری  درباره  آینده­ اقتصادی و اجتماعی کشورشان دور هم گرد آمدند. ما گروهی متشکل از 11 کشوری هستیم که درآمد سرانه مردم آن از 875 دلار بیشتر و از 3465 دلار کمتر است و از هر پنج  نفر انسان روی کره زمین  دو نفر در سرزمین­های این گروه زندگی  می­کنند.

اعتقاد داریم به دلیل التزام و تعهد به اصلاحات وسیع و پردامنه، کشور خود را به مسیر خروج از فقر هدایت کرده­ایم. اما برای ادامه این رشد و شکوفایی همه­ اعضای این گروه، به توافق رسیده­ایم که به شراکت جدید با ملت های عضو گروه هشت نیازمندیم. شراکتی که باعث می­شود کشورهایی که در دامنه­ درآمد متوسط به پایین می گنجند یک قدم به جلو برداشته و به کشورهایی با درآمد متوسط  به بالا بپیوندند.

موضوع این است که کشورهای توسعه یافته گروه هشت اولویت امدادرسانی را­ کمی دیر به فقیرترین کشورهای جهان اختصاص داده­اند. این­ کشورها اغلب برای تأمین ضروریات زندگی، استقرار قانون و رویارویی با بی­ثباتی سیاسی  با بزرگترین مشکلات روبه رو هستند.

با این وصف تمرکز تلاش­ها بر فقیرترین کشورها نمی­تواند از هدفی بزرگتر یعنی توسعه جهانی  و تضمین رشد و تداوم شکوفایی سایر کشورها جدا تلقی شود. به تدریج این شناخت درحال شکل­گیری است، کشورهایی با درآمد متوسط به پایین هم که راه دشوار رشد و اصلاحات را درپیش گرفته­اند به حمایت و پشتیبانی نیازمندند. اردن و سایر کشورهای گروه 11- کرواسی، السالوادور، اکوادور، گرجستان، هندوراس، اندونزی، مراکش، پاکستان، پاراگوئه، و سریلانکا- به آستانه­ای رسیده­اند که برای بالا رفتن از نردبان اقتصاد نیاز به کمک دارند.

اگر این کشورها به این موفقیت دست پیدا کنند، اقتصادی قوی­تر و باثبات­تر و قدرت خرید بیشتر و منابع غنی­تر برای توسعه و همچنین فرصت­هایی برای تجارت و سرمایه­گذاری شرکای تجاری آنها  فراهم می­آید. اینها پیشرفت­هایی است که در کنار هم موجب رشد و توسعه پایدار در کشورهای ما، منطقه و جهان می­شوند.

برای رسیدن به اهدافمان، ما گزینه­های دشوار اقتصادی لازم برای موفقیت را انتخاب کرده­ایم. دراردن، ما استراتژی ملی اصلاحات اقتصادی و اجتماعی را دنبال کرده­ایم و تمرکز خود را بر اداره صحیح دولت، سیاست های شفاف اقتصاد کلان و بخش خصوصی قوی، آموزش و سایر مسیرهای رونق و شکوفایی  قرار داده­ایم. اقتصاددانان کشورهای گروه 11 به طور کلی نتایج مثبت مشابهی از التزام به اصلاحات گرفته­اند.

با این وصف هنوز خطر باقی است. با این که ما با فقیرترین کشورهای جهان فاصله زیادی داریم، اما کشورهای ما 80 درصد از جمعیت فقیر جهان را در خود جای می دهند. تا به موفقیت دست پیدا نکنیم، کشورهای گروه 11 نمی­توانند از تمرکز بر الزامات اصلی و پرهزینه توسعه از قبیل آموزش، ایجاد زیرساخت­، اصلاحات مالی و غیره بکاهند. به علاوه خیلی از کشورهای این گروه با میراثی از بدهی دست وپنجه نرم میکنند که به بحران­های اقتصادی چند دهه­ گذشته بازمی­گردند­؛ بدهی­هایی که برای اکثر کشورهای فقیر بخشوده شده اند. افزایش قیمت نفت، بحران­های منطقه­ای و تروریسم همگی می توانند ساختارهای یک حکومت خوب و حاکمیت قانون به عنوان تضمین کننده رشد موفقیت­آمیز را تضعیف ­کنند.

جالب این جاست که درست برخلاف انتظار، مشاهده­ همین رشد باعث می­شود که کمک­های بین­المللی متعارف متوقف شوند.

کشورهای گروه 11 چهار عرصه را شناسایی کرده­اند که کمک­های بین­المللی می­تواند در ثبات و دوام پیشرفت ما  موثر واقع شود.اول پیشبرد سرمایه­گذاری که از بهره­وری و رشد مبتنی بر تجارت پشتیبانی می­کند. دوم توسعه تجارت از جمله دسترسی به بازار و کمک­های فنی. سوم کاهش بار ناشی از بدهی برای کمک به کاهش فشارهای ناشی از مسایل مالی و کسری بودجه. و چهارم کمک­های اعطائی هدفمند، برای پرداختن به بحران­های جهانی مثل فقر و فقدان بهداشت، و مسایلی که به همان اندازه از فوریت برخوردارند نظیر پشتیبانی از آموزش، ایجاد زیرساخت و سایر ابتکار عمل­هایی که می­تواند به کشورهای در حال توسعه کمک کند تا از تأثیر دانش، فناوری، نوآوری، و آزادسازی اقتصادی حداکثر بهره را ببرند.

علاوه بر این رویکردهای ویژه، باید تشریک مساعی جدیدی صورت بگیرد. در حالی که کشورها به سمت رونق و شکوفایی حرکت می کنند، کمک­ها باید از مکانیزم­های سنتی و متعارف فاصله گرفته و به سمت چارچوب­های دیگری در جهت توسعه هدایت شوند- طوری که نقش تشویقی برای اصلاحات موفق داشته باشد نه اقدامات تنبیهی.

شما رهبران گروه هشت همیشه به خواسته­های ما واکنش نشان داده­اید. در اجلاس اردن، ناظرانی از کشورهای آلمان و ژاپن که ریاست کنونی و آتی گروه هشت را برعهده دارند حضور داشتند، و اواخر امسال روسای گروه هشت و یازده در آلمان با هم دیدار خواهند داشت.

باورم این است که ما باهم می­توانیم پاردایم جدیدی برای توسعه خلق کنیم، پارادایمی که بُرد و تأثیر آن جهانی باشد. موفقیت کشورهایی با درامد متوسط به پایین، موجب ایجاد ثبات و رونق در منطقه و ایجاد مدلی اساسی برای اصلاحات ساختاری  و اقتصادی خواهد شد. با حمایت این کشورها برای دستیابی به این پیشرفت علامتی آشکار برای کشورهای فقیر ارسال می­کنید که التزام و تعهد جهانی به توسعه، نتیجه بخش خواهد بود.