استفاده از ابزارهای تکنولوژیک و نقض حقوق کودکان در جنگ‌های آخرالزمانی جدید
سید محمدمهدی سیدناصری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آیا پیجر سلاح محسوب می‌شود؟ بیانیه‌ی ۱۸۶۸ سنت‌پترزبورگ سلاح‌های ناشی از فناوری را به‌خوبی معرفی کرده است. «هر سلاحی که منتهی به رنج یا ناتوانی نیروی نظامی طرف مقابل شود، مغایر حق انسانی است». همین رویکرد در پروتکل اول الحاقی ۱۹۷۷ میلادی به کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو ۱۹۴۹، تحت «سلاح‌های جدید» (ماده‌ی ۳۶) گنجانده شد. این ماده دولت‌ها را موظف می‌کند قبل از به کارگیری هر سلاح، ابزار یا روش نوین جنگی، از قانونی بودن آن اطمینان یابند. در این تعریف «شرایط به‌کارگیری سلاح» است که آن را مشمول قانونی بودن یا غیرقانونی بودن می‌کند. ماده‌ی ۳۶ بیان می‌کند به‌کارگیری یک سلاح، ابزار یا روش جدید جنگی ناقض حقوق بین‌الملل و ممنوع است. یکی از مهم‌ترین تلاش‌های جامعه‌ی حقوق‌دانان بین‌المللی برای مقید کردن رفتارهای دولت‌ها در فضای سایبری، دستورالعمل سال ۲۰۱۳ میلادی تالین در استونی است. این دستورالعمل درباره‌ی حقوق بین‌المللی فضای سایبر در مواد مختلف از جمله ماده‌ی ۴۲ به مساله حملات سایبری و عملیات سایبری بر اساس همین تعریف اشاره می کند. اما این حمله به‌طور بالقوه برخی از مقررات حقوق بی الملل حقوق بشر از جمله اصل تناسب و احتیاط جهت جلوگیری از آسیب رساندن به غیرنظامیان از جمله کودکان را نقض کرد‌ه‌اند.
ادامه مطلب