علی اصغر بصیری جم در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: مواضع چین در منطقه، بهویژه در حمایت از ادعاهای امارات، نه صرفاً یک اقدام سیاسی منفرد بلکه بخشی از سیاست خارجی مبتنی بر ثبات، پیشبینیپذیری و مدیریت ریسک است. این رویکرد نشان میدهد که بازیگران بزرگ جهانی چگونه با ارزیابی ریسکها و فرصتها، روایتها را شکل داده و زمینهی عملیاتی کردن آنها را فراهم میکنند.
ادامه مطلب
سید محمد شفیعی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چین در سیاست خود چندین اصل دارد که مشغول پیادهسازی آنها در خاورمیانه است که عبارتند از: عدم اتحاد علیه طرف سوم، عدم تعهد و اصل بیطرفی و تلاش برای رفع اختلاف. با توجه به رویکرد اکونومی چین و نیاز به منابع دو سوی خلیجفارس، چین با این اصول پیشخواهد رفت تا اصل دوستی با کشورها را رعایت کرده باشد و خلاف آن عمل نکند.
ادامه مطلب
غلامرضا مصدق در یادداشتی می نویسد: به عنوان یک اقدام متقابل منطقی و کاملاً عادلانه ایران رسماً همین موضع چین در مورد جزایر ایرانی را در مورد تایوان اتخاذ کند و از دولت چین بخواهد که با گفت وگو و مذاکره مشکل خود را با دولت تایوان حل و فصل کند.
ادامه مطلب
صابر گلعنبری در یادداشتی می نویسد: در کنار آن هم، امروزه امارات برای چین واجد منافع بالفعل عدیدهای است، اما ایران برخوردار از فرصتها و منافع بالقوهای است که موانع و چالشهای داخلی و خارجی زیادی در مسیر فعلیت یافتن آنها قرار دارند. در چنین وضعی طبیعی است که چینیها، نقد را بر نسیه ترجیح دهند و این چنین به سمت امارات غش کنند.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی می نویسد: ایران از منظر مسکو و پکن بازیگری اخلال گر و پارتیزان نظام جهانی و اهرمی جهت فشار است. معمولا در عصر دولت های ملی جنبش های مقاومت و شاخه های پارتیزانی شان وجه المصالحه و قربانی الزامات نظام دولت – ملت می شوند. این راز فرصت طلبی چین در نگاه متفاوت به تنگەهای تایوان و هرمز است!
ادامه مطلب