دنگ شیائوپینگ

چرا مدل چین در ایران پیاده نمی شود؟

توهین چینی

«جمعیت قانع چینی را که به یکی، دو وعده غذا در شبانه‌روز اکتفا می‌کنند، ما نداریم‌»؛ همین تک‌جمله غلامرضا مصباحی‌مقدم از چهره‌های اصولگرای عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضو جامعه روحانیت این روزها به یکی از پربحث‌ترین موضوعات در فضای سیاسی و رسانه‌ای تبدل شده و بیشتر واکنش‌ها که رویکردی انتقادی و اعتراضی دارند، با بازخوانی دیگر مواضع او یا سخنان مشابهی از جانب دیگر افراد مانند احمد علم‌الهدی، احمد جنتی، علی‌اکبر ولایتی و... عملا فتح بابی برای طرح موضوعات جدی‌تری در باب نقد به سیاست خارجی و اقتصاد کشور در مقام قیاس با چینی‌ها شده است.‌

ادامه مطلب

مروری بر فراز و نشیب ها

چین چگونه اژدها شد؟

ابوالفضل خرم روز در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی به بررسی ظهور چین به عنوان یک قدرت جهانی می پردازد و به فراز و فرودهای آن از زمان مائو تسه تونگ تا عصر حاضر یعنی جهش اقتصادی چین را مورد وتجزیه و تحلیل قرار می دهد.

ادامه مطلب

مشروعیت کارکردی

تجربه سیاست خارجی چین از مائو تا شی جینپینگ

ناصر پورحسن در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امروز چین شناسی دیگر نه یک تفنن و ابزار گردشگری است بلکه، برای قدرت پژوهشان و سیاستگذاران، ضرورتی گریز ناپذیر است. بخش عمده ای از مقالات نشریات تخصصی دنیا به کاوش درباره دلایل ظهور چین و نوع حکمرانی آن اختصاص می‌یابد. این گرایش حتی در بین ژورنالیست‌های معتبری چون توماس فریدمن ستون‌نویس معروف نیویورک تایمز نیز به یک دغدغه اصلی تبدیل شده ‌است. وی در یکی از تحلیل‌های خود، از اصطلاح «چکزیت» (Chexit) استفاده کرده ‌است. منظور وی از چگزیت، با اقتباس از خروج انگلیس از اتحادیه اروپا (برگزیت) پایانی بر چهار دهه تلاش برای ادغام پایدار اقتصاد چین با جهان غرب است. 

ادامه مطلب

نگاهی عمیق‌تر به توافق ۲۵ ساله ایران و چین

انگیزه ها و اهداف یک توافق استراتژیک

غفور کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مروری اجمالی بر جهت گیری سیاست خارجی چین نشان می دهد که از سال ۱۹۴۹ تا به امروز چین از سیاست اتحاد، به سیاست عدم تعهد و از سیاست عدم تعهد به سیاست انعقاد توافق نامه مشارکت با سایر کشورها تغییر سمت داده است. در طول جنگ سرد، چین ابتدا با شوروی قرارداد اتحاد رسمی و سپس با ایالات متحده پیمان شبه اتحاد منعقد کرد، پس از این چین به صورت رسمی و با اعلام دنگ شیائوپینگ رسماً سیاست عدم تعهد را در پیش گرفت. پس از اینکه شی جین پینگ در سال ۲۰۱۲ رهبری چین را به عهده گرفت سیاست عدم تعهد کماکان حفظ شد لکن با حفظ راهبرد پیشین، در سال ۲۰۱۴ به وزارت امور خارجه دستور داد در پی ساخت یک شبکه جهانی مشارکت باشد. در حالی که دیپلماسی مشارکت چین در ابتدا بر قدرت های بزرگ و همسایگان منطقه ای متمرکز شده بود، تمرکز جغرافیایی آن از قرن بیست و یکم به طرز چشم گیری گسترش یافته و کشورها و اتحادیه ها و مناطق دیگر را نیز در برگرفته است.

ادامه مطلب

مُدلِ حکمرانی چینی

آیا کشورهای خاورمیانه می توانند مثل چین شوند؟

محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: اگر حاکمیت چین، اندیشه‌های خود را تغییر نمی­‌داد، منطقِ قدرت در نظامِ بین­‌الملل را نمی­‌پذیرفت و در داخل خود به انسجام نمی‌رسید، چین به قطبِ دوم اقتصاد و سیاست جهانی تبدیل نمی‌­شد. در امتداد درک واقع­‌بینی، «مسئولیت حکمرانی» است که از قدیم در راهروهای قدرت و بوروکراسی متمرکز چینی‌­ها رایج بوده است. مسئولیت در مکتب کنفوسیوس جایگاه ویژه‌­ای دارد. دنگ شائوپینگ در داد و ستدهای سیاسی درون حزبی نیز بارها یادآور شده بود که حکمرانی بر یک میلیارد نفر فقیر هیچ افتخاری ندارد. آنچه زمینه را در حاکمیت چین به سوی اجماع سازی سوق داد، «درک مشترک از شرایط و واقعیت‌های درون و برون» بود زیرا که حکمرانی تنها یک تعریف معقول دارد: نهایت بهره‌­برداری از آنچه امکان و واقعیت دارد.

ادامه مطلب

پویش کتاب؛ نظر نخبگان و راهکارهای پیشنهادی

در مسیر انقلاب سوم چین

وحید کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چینی ها با "اصلاحات" یا "انقلاب سوم" چه اهدافی را در دستورکار دارند؟ آقای "شی جینپینگ" اصلاحات در ۶ حوزه سیاست، اینترنت، نوآوری، اقتصاد، محیط زیست و سیاست خارجی را در دستورکار دارد. مبارزه با فساد و رشد اقتصادی، تقویت ارتش و رسیدگی به نیازهای مردم و تقویت بنیه اقتصادی اصلی ترین اهداف اوست. یک ضرب المثل چینی می گوید: "سلامت شخصی در گروی سلامت جامعه است." مبارزه با فساد و همزمان نظامیگری در دریای چین به نوعی گذر از "دنگ شیائو پینگ" و ورود به انقلاب "شی جینپینگ" است. 

ادامه مطلب

پوست‌اندازی دردناک است

اصلاحات واقعی را از چین بیاموزیم

مجتبی لشکربلوکی در یادداشتی می‌نویسد: از چین می توان هزاران نکته آموخت اما اگر بخواهم یک نکته تجویزی انتخاب کنم چنین خواهد بود: اگر همان راهی را برویم که همیشه می رفتیم به همان جایی می رسیم که همیشه می رسیدیم. باید پوست خودمان را بکنیم، تابوها (محدودیت های ناخودآگاه جامانده از عقاید کهنه و سنتی) را کنار بگذاریم. اهداف جدید انتخاب کنیم و دست مان را در ابزارها باز بگذاریم و نه اینکه هر اقدامی را به بهانه تضاد با تابوها کنار بگذاریم. به قول چینی ها: مهم نیست که گربه سیاه یا سفید باشد، مهم این است که بتواند موش بگیرد!!

ادامه مطلب