چالش من با حزب کارگر

بورن­ماوث [محل برگزاری کنفرانس آتی حزب کارگر] آغاز سیاستی است که حامیان ما را به مشارکت­کنندگان فعال تبدیل می­کند.

در گفت­وگوهایی که با مردم اطراف و اکناف کشور داشتم، بریتانیایی نو مشاهده کردم که در حال ظهور است: بریتانیایی با رهبران جامعه جدید، مبارزات انتخاباتی با تأکید بر حفظ محیط زیست و بنگاه­هایِ عظیم اجتماعیِ در حال شکوفایی. این حاصل تلاش و فعالیت عده­ای انگشت شمار فعال سیاسی نیست بلکه میلیون­ها نفر اکنون در طرح ملی "فقر را به قعر تاریخ بفرستیم" مشارکت دارند، میلیون­ها نفر درگیر همکاری با گروه­های طرفدار محیط زیستی نظیر RSPB و "دوستان زمین" هستند و هر روز میلیون­ها نفر وقت خود را صرف ساختن جوامعی جدید می­کنند.

اما در اینجا یک تناقض­نما به چشم می­خورد: هرگز علاقه ما به آینده جمعی تا این حد زیاد نبوده  و در عین حال مشارکت مردم در احزاب هرگز تا این حد پایین نبوده طوری که اکنون از  هر 100 نفر کمتر از یک نفر به شکل متعارف و سنّتی در احزاب عضویت دارد.

دیگر شرایط مانند گذشته نیست که تحولات از رأس منشأ بگیرد و به توده مردم برسد. بد نیست به چالش­هایی که ما امروز با آن مواجهیم توجه کنید: امنیت، رقابت جهانی، گرمایش زمین و تغییرات آب و هوا، نیاز به ساختن جوامعی قوی­تر و نیاز به دادن پاسخ به توقعات و آرمان­های رو به رشد-که هیچیک بدون مشارکت مردم بریتانیا محقق نمی­شود. ما به سیاستی جدید نیاز داریم که قد و قواره آن متناسب با همین چالش­ها و هم­شأن مقاصد بزرگی باشد که در سر داریم.

ما کار را از خود دولت شروع کردیم. ما برای داوری میان مردم خواهیم رفت و خودمان هم در برگزاری گردهمایی و تبادل نظر شرکت می­جوئیم و موضوع به موضوع حرف و سخن مردم را می­شنویم. قصد ما این است که جوامع و شوراهای قدرت بگیرند و ابراز عقیده کنند. من خوشنود هستم که سایر احزاب سیاسی فراخوان ما شنیدند و پذیرفتند به ما بپیوندند تا با بعضی ازبزرگ­ترین چالش­های موجود-از قبیل امنیت، گرمایش زمین، حمایت از خانواده­ها و کودکان ناتوان و نیازمند توانبخشی- مواجه شویم.

اما همان طور که سیاست به احیا و تجدید حیات نیاز دارد حزب کارگر نیز به بازسازی و نوشدن عمیق و وسیع نیازمند است.

راه حفظ دموکراسی در مسائل سیاسی این نیست که از مشارکت پایین مردم چشم­پوشی کنیم بلکه راه آن یافتن راه­های نویی است که در آن احزاب سیاسی حرف­ها و نگرانی­های مردم عادی را بشنوند.

بنابراین چالش من با حزب کارگر که فردا نشستی با آن خواهم داشت این خواهد بود که به دنبال آرمانی مشترک با هزاران نفر از مردم و سازمان­های داوطلب از سراسر کشور باشیم که چشم­انداز ما از جامعه­ای خوب را به تصویر می­کشند.

احزاب آینده باید راه­های ارتباط با مردم را پیدا کنند. ما باید بازتر و دموکراتیک­تر شویم. موفق­ترین جنبش­ها و فعالیت­های سیاسی آنهایی هستند که برای تک تک افراد فرصت مؤثر بودن ایجاد می­کنند و فضایی برای بروز عقاید متفاوت و متنوع به وجود می­آورند. از این راه است که می­توانیم به جای جواب­های قدیمی تکراری  به جواب­های درست برسیم. من خود را به اجرای این کار متعهد و ملزم می­بینم و باور دارم هر عضوی از اعضای حزب هم این گونه فکر می­کند. من می­خواهم هر یک از اعضا از ابتدا تا انتهای این فرایند سیاسی حق رأی مساوی داشته باشد. با این کار می­توانیم به اعضا-ی کنونی و اعضای آینده- نشان دهیم می­توانند روی حرف­های ما حساب کنند و آن چه آنان می­گویند اهمیت دارد. ما برای مساوات تلاش می­کنیم باید شرایط مساوات را فراهم کنیم.

اول، از همه احزاب سازگار و هماهنگ می­خواهیم به عنوان اولین گام، طبق یک زمان­بندی منظم از تمامی بخش­های جامعه دعوت کنند تا حضور و مشارکت توده مردم امکان­پذیر شود.

دوم، لازم است نشان دهیم گذشتن از وضعیت حمایت منفعلانه از ارزش­های حزب کارگر و رسیدن به مشارکت فعال تا چه حد ارزشمند است. برای همین ما پیشنهاد گردهمایی [فورِم] سیاستگزاری محلی را مطرح کردیم تا در آن مباحث روز مورد بحث و بررسی قرار گیرد و ایده­های جدید فرموله شوند. ما در کنفرانس­های آتی از مردم می­پرسیم چه کسی نسبت به ارزش­های ما احساس موافق دارد و از آنها می­­خواهیم در راه پیشبرد و توسعه سیاست­های جدیدمان به ما بپیوندند و به وب­سایت ما مراجعه کنند.

اما سومین تغییر این است که نشان دهیم دموکراسی در حزب ما به معنی مشارکت داشتن همه اعضا برای پیدا کردن پاسخ­های واقعی به مشکلات واقعی است. برای همین است که اعتقاد داریم کنفرانس سالیانه حزب ما باید تغییرکند و در آینده هر عضو یک رأی در تعیین برنامه­ها و سیاستگزاری­ها مؤثر خواهد بود. به جای نبرد آری-خیر سالانه در مورد بیانیه­های مربوط به سیاستگزاری که در آن تصویب قطعنامه­ها خود به هدف تبدیل شده بود اکنون می­خواهیم به شکل پویا و پیشرو بهترین سیاست­های ممکن را انتخاب کنیم و برای این کار باید نشان دهیم در مورد مسائل بزرگ به همان بزرگی­اش جدیت به خرج داده­ایم. به جای تصویب قطعنامه بدون رسیدن به راه حل-که بیهوده و بی­ثمر است- روش بحث مستمر و پیگیر را در پیش خواهیم گرفت و از مشارکت تمام اعضای حزب بهره خواهیم جست. با این کار بحث در مورد سیاست­ها بیشتر می­شود و تبادل نظر اتفاق می­افتد و کمتربه سیاست از نوع قدیمی­اش  که خیلی­ها را از سیاست و احزاب سیاسی زده کرد پرداخته خواهد شد.

بنابراین برای آن که اعضای بیشتری در کار سیاسی و احزاب مشارکت کنند باید دلایل بزرگتری برای آنان بیاوریم و به آنان به جای حامیان منفعل به دیده مشارکت­کنندگان فعال نگاه کنیم. بر اساس این پیشنهاد، هر عضو از ابتدا تا انتهای سیاستگزاری همکاری می­کند و درگیر کار خواهد بود. سیاستگزاری ابتدا با نظرخواهی از توده مردم شروع می­شود و در فورم­ها  بحث و بررسی می­شود و در نهایت هر عضو یک رأی خواهد داشت و هر چهارسال در این سیاست­ها تجدید نظر می­شود.

من می­خواهم این هفته پیام روشنی را به گوش مردم برسانم. اگر می­خواهید به حزب کارگر بپیوندید ما به شما خوش­آمد می­گوییم. ما در حال تغییر و تحول هستیم تا بتوانیم شما را هم در سیاست مشارکت دهیم. ما یک خط تلفن ویژه اختصاص داده­ایم تا از آن طریق از همین هفته به ما بپیوندید یا آن که با ما کار کنید و نه فقط به نفع این حزب که برای همه مردم. اصلاح و نوسازی فرایندی است که درآینده ادامه می­یابد. بگذارید این هفته سیاست به جای درون به بیرون از خود نگاه کند. در آن صورت سال آینده حزب کارگرى قوی­تری خواهیم داشت. اما از آن مهمتر، ما کشوری قوی­تر و متحدتر هم خواه