مبارزه چينى ها با مسلمانان يا اغتشاشگران؟

روزنامه‌ فرانکفورتر آلگماينه در گزارشى تحليلى با اشاره به ناآرامى‌هاى غرب چين نوشته است، چين اکنون شاهد دشمنى و خصومت بارز و دوگانگى فاحش بين دولت و اقليت‌هاى مسلمان در اين کشور است.

این روزنامه در گزارشى تحليلى با اشاره به ناآرامى‌هاى استان شينجيانگ در غرب چين آورده است، در حالى که دولت چين ناآرامى‌هاى اخير استان شينجيانگ را به اغتشاشات عده‌ معدودى آشوب طلب نسبت مى‌دهد، تاکنون در پى اين ناآرامى‌ها بيش از 180 تن کشته شده‌اند. شهر ارومچى در استان شينجيانگ از زمان شروع ناآرامى‌ها تاکنون به شهرى دو دسته تبديل شده است. اگر چه اين شهر تا پيش از اين نيز دچار اين درگيرى‌هاى پنهان بوده است، اما اکنون اين دشمنى آشکار شده است؛ به گونه‌اى که اويغور‌ها و هان چينى‌ها که مجموعا 70 درصد جمعيت اين شهر را تشکيل مى‌دهند، رودرروى يکديگر ايستاده‌اند. اکنون روح جنگ بر ارومچى مسلط است، البته جنگى که پيش‌ از آن هيچ خبرى در مورد آن اعلام نشده است. دولت هزاران يگان ارتش را به اين شهر فرستاده است تا بار ديگر نظم و ترتيب را بر اين کشو‌ر حاکم کنند. بازار بزرگ اين شهر نيز به عنوان پايگاهى نظامى براى نيروهاى ارتش به شمار مى‌رود؛ محلى که اکنون هيچ يک از اويغور‌ها بدون اجازه نمى‌توانند وارد آن شوند.

اکنون هيچ يک از اويغور‌ها جرات ورود به خيابان‌هاى اين شهر را ندارند. با آنکه دولت آمار دقيقى از تعداد کشته شدگان دو طرف نداده است اما مطمئنا دو طرف يعنى هم اويغور‌ها و هم هان چينى‌ها در ارومچى متحمل خسارات و تلفاتى شده‌اند.

اکنون تنها بخش بسيار محدودى از اين اقليت که حدود 8 تا 9 درصد جمعيت غرب چين را تشکيل مى‌دهد، آزادى صحبت با رسانه‌هاى خارجى را دارند. روزنامه‌نگاران در مقايسه با ناآرامى‌هاى تبت که سال گذشته روى داد اجازه ندارند آزادانه در اين شهر به فعاليت بپردازند.

فرانکفورتر آلگماينه همچنین مى‌نويسد، اکثر چينى‌هاى غرب چين معتقد هستند که اويغور‌ها به عنوان يکى از 55 اقليت حاضر در چين، بى‌هيچ توجيهى از امتيازات اين کشور بهره‌مند مى‌شوند. اين مسلمانان معتقدند که با ترک‌ها خويشاوندى دارند، از لحاظ ظاهر با چينى‌ها متفاوت هستند و زبان متفاوتى را نيز تکلم مى‌کنند و بسيارى از چينى‌ها با بدگمانى و ظن به آن‌ها، آنها را چيزى جز يک دزد يا راهزن نمى‌بينند؛ افرادى که مدرنيته را نفى مى‌کنند. اما اويغور‌ها اين طور احساس مى‌کنند که به اندازه‌ کافى از نتايج تحولات مثبت در چين بهره‌مند نشده‌اند. آنها معتقدند که به دليل فشار‌هاى دولت، مجبور به سکونت در شينجيانگ شده‌ و مجبور به تجارت در اين منطقه هستند.

در بخش پايانى اين مطلب آمده است، سياست چين در برابر اقليت‌هاى اين کشور از 60 سال گذشته به طور آشکار شکست خورده است و به نظر مى‌رسد که حوادث اخير باعث شود که دولت چين همچنان آن‌ها را به انزواى بيشتر بکشاند؛ به گونه‌اى که محدوديت‌هاى اجتماعى و مذهبى آن‌ها شديد‌تر شود، اما با اين حال و با توسل به اين اقدامات، مطمئنا شکاف‌هاى عميق بين اويغور‌ها و ديگر گروه‌ها در چين از بين نخواهد رفت چرا که ريشه‌ اين مشکل در خارج از کشور نیست، بلکه اين مشکل در قلب ارومچى ريشه دوانده است.