رئیس جمهوری امریکا قاطعانه در برابر اسرائیل
رئيس جمهوری امريکا بر خلاف نخست وزير اسرائیل موضع قاطعى در مورد تشکيل دو کشور مستقل فلسطين – اسرائيل و پايان شهرک‌سازى‌ها در فلسطين اشغالى اتخاذ کرده است.
پس از روى کار آمدن دولت باراک اوباما رئيس جمهوری امريکا، موضوع تشکيل دو کشور فلسطين – اسرائيل جدى شده است. با روى کار آمدن دولت جديد اسرائیلی عملا مقامات اين رژيم يا مواضع افراطى در قبال اين موضوع اتخاذ کرده‌اند يا بى‌تفاوت بوده‌اند.
پايگاه اينترنتى ميدل ايست آن لاين در گزارشى تحليلى، به بررسى روند صلح خاورميانه و موضوع تشکيل دو کشور مستقل فلسطين – اسرائيل پرداخت.
در این تحلیل آمده است، موضوع تشکيل دو کشور فلسطين – اسرائيل در دولت امريکا جدى است؛ اما در اين راستا موانع زيادى وجود دارد که تحقق اين امر را سخت مى‌کند. اين موضوع مطرح است که تحقق اين امر به نحوه برخورد و حرکت در راستاى اجراى کامل آن بستگى دارد. در حال حاضر باراک اوباما به طور آشکار از موضوع تشکيل دو کشور مستقل اسرائیل – فلسطين براى پايان دادن به مناقشه اسرائیل - فلسطين حمايت کرده و معتقد است چنين راه حلى ممکن است در سال‌هاى آتى محقق شود. دليل اين امر واضح است، چون اين راه‌حل به طور گسترده در ميان سياسيون و تحليلگران با استقبال روبرو شده است.
نظرسنجى‌ها نشان مى‌دهد که اکثريت يهوديان اسرائیل از اين طرح حمايت کرده‌اند. اين در حالى است که يهوديان ديگر کشورهاى جهان نيز از اين طرح استقبال کردند.
طرح ايجاد دو کشور مستقل فلسطين – اسرائیل در ميان رهبران عرب نيز با استقبال گسترده روبرو شده است. حتى حماس نيز اعلام کرده که تمايل دارد ايجاد دو کشور فلسطين - اسرائیل را بر اساس ايجاد يک آتش بس نامحدود در بحبوحه درگيرى‌ها بپذيرد.
آنچه از بحث‌ها در اين مقطع زمانى بيرون مى‌آيد، اين است که مفهوم دو کشور فلسطين - اسرائیل به واقع چيست؟ معانى متفاوتى در مورد مفهوم دو کشور اسرائیل – فلسطين وجود دارد. چه مسائلى در معانى اعلام شده در مورد دو کشور فلسطين – اسرائیل وجود دارد؟
حداقل شش موضوع متفاوت در اين مفهوم وجود دارد. اولين موضوع تعريف معنى استقلال و تماميت ارضى است. فلسطينى‌ها معتقدند که يک کشور مستقل فلسطينى به معناى آن است که اين کشور اختيارات ديگر کشورهاى مستقل را داشته باشد. اين در حالى است که حتى رهبران سياسى اسرائیل که مفهوم دو کشور فلسطين – اسرائیل را پذيرفته‌اند معتقدند که تماميت ارضى محدودى بايد براى يک کشور مستقل احتمالى فلسطين قائل شد. براى نمونه چه نوع ارتشى مى‌توان براى يک کشور مستقل فلسطينى قائل شد؟ آيا اين ارتش مى‌تواند آسمان اين کشور احتمالى را به طور کامل کنترل کند؟ آيا محدوديت‌هايى در کنترل مرزهاى خود خواهد داشت؟
دومين موضوع، مرزهاى اين کشور احتمالى است. تشکيلات خودگردان فلسطين و حماس احساس مى‌کنند که پذيرش مرزهاى سال 1967 بيشتر يک توافق گسترده در جبهه آنهاست. مطمئنا آنها انتظار ندارند که چيز کمترى غير از اين بدست آورند؛ اما اين نوع مرزها شامل ساخت و ساز‌هاى يهوديان پس از سال 1967 در اراضى اشغالى و شرق بيت‌المقدس نمى‌شود.
سومين موضوع، دموکراسى داخلى در اسرائیل است. اين سوال مطرح است که آيا اسرائیلى‌هاى غير يهودى حقوق کمترى نسبت به اسرائیلى‌هاى يهودى خواهند داشت؟ اين موضوع مهمى است که کمتر به بررسى آن پرداخته شده است.
چهارمين موضوع اين است که آيا دو کشور فلسطين – اسرائیل به عنوان کشورهاى سکولار يا مذهبى تعريف خواهند شد؟ آيا کشور فلسطين يک کشور مسلمان خواهد شد؟ آيا کشور اسرائیل همان کشور يهود خواهد بود؟
پنجمين موضوع حق بازگشت آوارگان است. اسرائیل بر حق بازگشت نامحدود هر يهودى که تمايل بازگشت به اسرائیل دارد، معتقد است. اعرابى که از اسرائیل فرار کرده‌اند (و يا مجبور به فرار شده‌اند) درخواست حق بازگشت کرده‌اند. اين يکى از مهمترين موضوعات مربوط به اين مناقشه تاريخى است.
در نهايت اين سوال مطرح می‌شود که چه اتفاقى براى ساخت و ساز‌هاى فعلى يهوديان در اراضى اشغالى خواهد افتاد؟ اين قابل تصور است که فلسطينيان ممکن است اين را بگويند که برخى از آنها مى‌توانند در جايى که هستند بمانند؛ اما به نظر مى‌رسد که بعيد است ساکنان يهودى موافقت کنند در يک کشور فلسطينی بمانند. اکنون اين سئوال نيز مطرح است که باراک اوباما چه کارى انجام داده است؟ آشکارا مشخص است که وى بر موضع خود بر تشکيل دو کشور اسرائیل – فلسطين پافشارى مى‌کند، اما دولت جديد اسرائیلی از پذيرش آن امتناع مى‌کند.
نظر شما :