قرار نبود با دنیا سر جنگ داشته باشیم

۱۱ خرداد ۱۳۸۸ | ۱۸:۵۹ کد : ۴۸۰۶ اخبار اصلی
ما باید وارد یک دیالوگ جدی و از موضع حسن نیت و حل مسائل شویم و بعد به خواسته‌های سیاسی خود برسیم. گفت‌وگوی دیپلماسی ایرانی با غلامحسین کرباسچی، فعال سیاسی و معاون اول دولت احتمالی کروبی
قرار نبود با دنیا سر جنگ داشته باشیم

در آستانه برگزاری دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران، دیپلماسی ایرانی با غلامحسین کرباسچی، معاون اول دولت احتمالی مهدی کروبی پیرامون فضای انتخاباتی کشور و برنامه‌های سیاست خارجی این کاندیدا گفت و گو کرده است که در ادامه می خوانید.

تفاوت دور دهم انتخابات ریاست جمهوری با دوره‌های پیشین در چیست که امروز شاهدیم سه کاندیدا در مقابل یک کاندیدا، دو قطب اساسی را با محوریت نقد عملکرد اقتصادی دولت نهم تشکیل داده‌اند؟
ما یکی از بدترین عملکردهای اقتصادی را طی چهارسال گذشته شاهد بودیم و بسیار روشن است که مردم به لحاظ تورم، گرانی، بیکاری و رکودی که موجود است مشکلات بسیار جدی دارند. از طرفی ما در طول همین چهارسال می توانستیم بهترین وضعیت اقتصادی را داشته باشیم. ما بهترین درآمد را طی این مدت داشتیم اما متاسفانه با این درآمدها نتوانستیم در جهت رشد سرمایه گذاری و کاهش بیکاری و حل مشکلات مردم قدم درستی برداریم.

این مسائل هم حساسیت سیاسیون کشور را بر می انگیزد و هم مردم نگران ادامه این وضعیت هستند؛ سوال این جاست که چرا با این همه امکانات، کشور نتوانست به خوبی اداره شود؟

آیا نوع اداره کشور در چهار سال گذشته، سه کاندیدا از میان چهار کاندیدا را به انتقاد از سیاست‌های دولت نهم وا داشته است؟
 به نظرم باید این گونه تحلیل کنیم که این دولت چه عملکردی داشته و چه اندازه وضعیت موجود بحرانی است که حتی طرفداران جناح اصول گرا نیز حاضر به حمایت از این دولت نیست و یکی از افراد این جناح برای مقابله با دولت به صحنه آمده است. آنها بر این باورند که ادامه وضعیت موجود آراء را کاملا از سبد اصول گرایی بیرون می آورد.

گفتمان کاندیداها نسبت به یکدیگر و مسئله تخریب در سخنان کاندیداها را چگونه ارزیابی می کنید؟
فکر می‌کنم که انتخابات دهم استثنای دیگری نیز دارد؛ این که یک دولت در نیمه دوره هشت ساله ریاست جمهوری در حال تغییر است- البته اگر تغییر کند- در دوره‌های قبل شاهدیم که رئیس جمهور در پایان دوره هشت ساله اش در هر حال باید عوض شود و هیچ گاه متهم به این مسئله نمی‌شود که فضا را به گونه‌ای مدیریت می کند که شرایط برای ادامه کار او فراهم شود، اما دولت فعلی این وضعیت را دارد و متاسفانه برخی از عملکردها نیز این ظن را تقویت می‌کند.

مثلا ما در تهران و برخی مناطق دیگر شاهدیم که به صورت تبعیض آمیزی با برخی از امکانات تبلیغاتی کاندیداها برخورد می‌شود و به صورت مشخص و خیلی سازمان یافته- به گزارش دفتر انتخابات تهران ستاد آقای کروبی- بسیاری از این اقدامات توسط فرمانداری‌ها سازمان داده می شود. در صورت صحت این مسئله، چنین تخریبی بی‌سابقه است که دستگاه دولتی خود اقدام به تخریب فضای انتخاباتی کند.

حال اختلافات بین گروه‌ها و جناح‌های مختلف شرکت کننده در انتخابات امری طبیعی است اما این که به صورت سازمان یافته و دولتی ایجاد محدودیت شود، می‌توان گفت که کاملا بی‌سابقه است.

آقای کروبی معتقدند که برنامه خود را پیش از دیگر کاندیداها تنظیم و ارائه کرده اند، ایشان در عرصه سیاست خارجی به طور مشخص چه برنامه‌هایی دارند؟
برنامه ما در بخش سیاست خارجی بسیار مفصل است. ما در ارتباط با کشورهای منطقه، کشورهای خاورمیانه و عربی، همسایگان هجده گانه، اروپا و آفریقا، امریکای جنوبی و ایالات متحده امریکا و همین طور مجامع بین المللی برنامه بسیار مشخصی داریم.

وضعیتی ایجاد شده که از یک سو حس ایران هراسی را در همه کشورها با سیاست دولت نهم تقویت می‌کنیم و از سوی دیگر با برخوردهای نسنجیده نوعی غرب ستیزی و فراتر از آن- تاحدودی- جهان ستیزی را تبلیغ می‌کنیم.

همه این مسائل ما را در سیاست خارجی منزوی می‌کند. قرار نبود که وقتی انقلاب می کنیم با همه دنیا سر جنگ داشته باشیم. اکنون هجده کشور در اطراف ایران به عنوان همسایگان ما وجود دارند که تقریبا ما با همه آنها به نوعی مشکل داریم و دولت نتوانست در طول سه سال و نیم گذشته روابط پایداری را با هر یک از این کشورها برقرار کند.

در عرصه سیاست خارجی به دنبال تنظیم روابط با دیگر کشورها هستیم به طوری که در صلح و آرامش همه کشورهای منطقه به سوی توسعه حرکت کنند .

تمایز برنامه‌های آقای کروبی با میر حسین موسوی در عرصه سیاست خارجی در چیست؟
همه کشورها در ارتباط با سیاست خارجی خود ملاحضاتی دارند اما ما باید اثبات کنیم که در حال حل و فصل مسائل خود با دنیا هستیم. به نظر می‌رسد که برنامه آقای کروبی تاکید بیشتری بر حل و فصل مسائل با جهان خارج دارد.

به نظرم به طور مشخص در رابطه با امریکا این که بگوییم باید اول امریکا چنین کند یا آخر ما چنین می‌کنیم، الگوی جواب داده شده‌ای برای حل و فصل مسائل سیاست خارجی کشور نیست و طی این مدت نیز جواب نداده است. ما باید وارد یک دیالوگ جدی و از موضع حسن نیت و حل مسائل شویم و بعد به خواسته‌های سیاسی خود برسیم.

 


نظر شما :