انقلاب جهانى
يادداشتى از آریه نیر، فعال حقوق بشر
مهمترین ویژگی روزی که توسط سازمان ملل به عنوان روز حقوق بشر نامگذاری شده است، ایده حقوق بین المللی است. یعنی حقوقی که به همگان تعلق دارد. 60 سال پیش در تاریخ 10 دسامبر سال 1948، سازمان ملل این روز را به عنوان روز جهانی حقوق بشر اعلام کرد.
حقوق بشر به گروهی خاص و یا کشورهای یک منطقه بستگی ندارد. حقوق بشر توسط قراردادهای اجتماعی به شهروندان اعطا نمی شود.
به بیان درست تر، از آنجا که حقوق بشر جهانی است، به تمام انسانهای جهان تعلق دارد. هر کدام از ما باید از وجود حقوق بشر بهره مند شویم.
مسلما می توانیم رد پای حقوق بین الملللی را در تفکرات قرن هفدهم در انگلستان در مورد قوانین طبیعی پیدا کنیم. این مفهوم در سال 1789 در فرانسه مورد استفاده قرار گرفت و همچنین توانست تفکرات برخی در بریتانیا را در نیمه دوم قرن هجدهم بر ضد برده داری تغییر دهد و اولین اقدامات را جهت حقوق بشر به اجرا درآورد.
اعلام مسئله حقوق بشر یک گام بسیار مثبت به جلو بود، چراکه دولت های جهان، از جمله عربستان سعودی و دولت آپارتاید افریقای جنوبی به این توافق رسیدند که این حقوق باید در راس قدرت ها نیز به اجرا درآید.
یکی از مسائلی که طی این 60 سال باید به آن توجه کرد این است که چه اندازه حقوق بشر توانسته است به قول هایی که ارائه داده است عمل کند. برای مدتی طولانی این یک نبردی بود که، حقوق بشر بازنده آن بود و فرقی میان کمونیست و غیر کمونیست ها وجود نداشت.
تغییرات در این زمینه از دهه 1980 با فروپاشی دیکتاتوری در امریکای لاتین و کشورهایی مانند فیلیپین و کره جنوبی در آسیای شرقی آغاز شد و این موج به همراه افزایش تعداد کسانی بود که در امپراطوری شوروی برای حقوق بشر مبارزه می کردند. با پایان این دهه، بسیاری از کشورهای بلوک شوروی از هم پاشید.
این تغییر فکر سبب شد تا نبرد میان شرق و غرب از بین برود و جهان بر روی یک سیستم اقتصادی تمرکز کند. در عوض، تفاوت بین حکومت های دیکتاتوری و حکومت هایی بود که به حقوق احترام می گذاشتند و همین امر سبب شد تا حکومت هایی مانند مسکو اعتبار خود را از دست بدهند و به سرعت افول کنند. دموکراسی صلح آمیز افریقای جنوبی در اوایل دهه 1990 نتیجه گسترش حقوق بود.
سازمان ملل و کمیسیون حقوق بشر این سازمان یکی از نیروهای مثبت جهت اشاعه حقوق بشر در جهان به شمار می روند. همچنین اتحادیه اروپا در این زمینه اقدامات بسیار مثبتی ارائه داده است که از جمله این اقدامات می توان به رعایت حقوق بشر در کشورهایی اشاره کرد که خواهان پیوستن به اتحادیه اروپا هستند. مشکل اینجاست که این اتحادیه نمی تواند به طور جهانی در این روند شرکت داشته باشد.
امروز موثرترین محرک گسترش حقوق بشر در جهان افکار عمومی جهانیان است که توسط سازمان های غیر دولتی می تواند شکل دهی شود. سازمان های غیر دولتی می توانند افراد را در این زمینه به درستی آگاه کنند. امروزه البته با نشان دادن جرم و جنایت ها و همچنین نسل کشی هایی که در جنگ ها صورت گرفته است روزنه امیدی برای حقوق بشر به وجود آمده است، هرچند این اقدامات نمی تواند کمکی به پایان جنگ ها کند اما می تواند تعداد کسانی را که با حقوق بشر مبارزه می کنند کاهش دهد.
با وجود آنکه اکنون 60 سال از اعلام جهانی حقوق بشر در جهان می گذرد. هنوز دولت های زیادی وجود دارند که این قوانین را زیر پا می گذارند. اکنون تمام تلاش های ضورت گرفته در جهان برای اجرای حقوق بشر در دنیا می تواند پس از 60 سال موفقتی مانند سال 1948، زمانی که این قوانین به صورت بین المللی تصویب شد به دست آورد.
این مقاله توسط آریه نیر به رشته تحریر درآمده است.
نظر شما :