جنگ سردی در کار نیست
نویسنده خبر:
جان بولتون
مقاله ای از جان بولتون
هنری کسینجر و جرج شولتز، رئيس خزانه دارى و شوراى سياست گذارى اقتصادى دوران نيکسون به تارگی در سایت خود اعلام کردند که امریکا نباید روسیه را منزوی کند و یا حتی درصدد مقابله با این کشور برآید. ماشا لیپمن نیز امریکا را از تمایل به سمت جنگ سرد برحذر داشته است. متاسفانه این تحلیلگران برجسته انگشت خود را به سمت یک مرد پوشالی نشانه گرفته اند: هیچ تحلیلگر برجسته ای تصور نمی کند که ما با جنگ سرد جدیدی روبه رو هستیم و یا منزوی کردن روسیه به دلیل ماجراجویی های این کشور در سیاست خارجی راه حل خوبی است. مخالفت امریکا با رفتار اخیر روسیه تنها در محدوده تنبیه کردن روسیه قرار ندارد اما نیاز شدیدی وجود دارد تا بتوانیم مسکو را پیش از آنکه رفتارش بیش از حد غیر قابل قبول شود محدود کنیم.
روسیه بیش از هر زمان دیگری حالت تهاجمی به خود گرفته است. حمله روسیه به گرجستان حرکتی بدخواهانه بود که شرایط بازگشت به جنگ سرد را نشان نمی دهد بلکه نشان می دهد که روسیه به دوران تبهکاری تزاری رسیده است. ولادیمیر پوتین هشدار اولیه را در اوایل سال 2005 ارسال کرده بود، زمانی که وی فروپاشی شوروی سابق را بزرگترین دگرگونی ژئوپلیتیکی قرن بیستم خواند. در همان سخنرانی پوتین گفت که میلیون ها نفر از هموطنان ما خود را خارج از مرزهای روسیه یافتند. اکنون وی به گونه ای رفتار می کند که می خواهد این دگرگونی را تغییر دهد.
تاریخ به ما آموخته است که باید محتاطانه برخورد کرد و پذیرفت که حمله روسیه به گرجستان بیش از جنون و دیوانگی است مگر آنکه عکس آن اثبات شود.
روسیه همواره از ظرفیت های خود برای تهدید امریکا استفاده کرده است: به عنوان مثال فروش سلاح به سوریه، استفاده از گاز و نفت خود برای ترساندن اروپایی ها و غیره
نگاهی به بحث های استقرار سیستم دفاع موشکی امریکا در لهستان و جمهوری چک بی اندازید. ما به طور کامل روسیه را از عقب نشینی پیمان ضد موشکی سال 1972 آگاه کردیم. این پیمان برای ایجاد یک سیستم دفاعی در مقابل ایران و کره شمالی محدودیت هایی ایجاد می کرد. هر کسی می داند که سایت های ضد موشکی در اروپا نمی تواند جلوی مسیر موشک های پرتابی روسیه به امریکا را بگیرد. بنابراین هدف اصلی تهدیدهای روسیه علیه لهستان در واقع کشورهای اروپای غربی است که این روزها به خوبی نمایان است. ما نگرانی هایی نیز در خصوص نفت دریای خزر داریم و به دنبال راه حلی برای عبور این نفت به غیر از روسیه و ایران هستیم. اگر پیشروی مسکو به گرجستان با مخالفت رو به رو نمی شد، حمله به کشورهای دیگر جذاب تر به نظر می آمد که البته این یورش از اوکراین آغاز می شد که بیشترین شهروند روسی را دارد.
یک سیاست عقلانی روسیه این است که مسکو از مقاومت در مقابل این آرمانگرایی دست بردارد و امیدی به نادیده گرفتن رفتارهایش توسط اروپا نداشته باشد. بسیاری از اروپایی ها بر این باورند که می توانند تا زمانی که کسی را تحریک نکرده اند فرای تاریخ قرار بگیرند. بهار سال گذشته در بخارست پایتخت رومانی چنین تصوری باعث شد تا آلمان و برخی دیگر از کشورهای اروپایی با پیوستن گرجستان و اکراین به ناتو مخالفت کنند. مسکو اما این مخالفت را نشانی از ضعف دانست.
سرانجام، آنچه که بیش از همه روسیه را تحریک کرد، تصمیم اروپا نبود بلکه ضعف آن بود. اینجا همانجایی است که تاریخ قد علم می کند. تصمیمات مسکو ابتدا به تصمیم کشورهای ناتو بستگی دارد که باید پیش از آنکه رهبران در مسکو راه اشتباهی را اتخاد کنند، این تصمیم ها گرفته شود.
ابتدا، ناتو باید اشتباه اجلاس بخارست را هر چه زودتر جبران کند. این اشتباه باید قبل از 20 ژانویه که قرار است اجازه ورود استونی، لاتویا و لیتوانی به ناتو داده شود اتخاذ شود تا فضای جدیدی برای درگیری در منطقه بالکان فراهم نشود. همچنین اقدام برای حضور اوکراین و گرجستان به ناتو می تواند خطرات دریای سیاه را حذف کند. دوم اینکه ما باید همکاری های نظامی خود را به سرعت با کشورهای عضو ناتو در اروپای مرکزی و شرقی افرایش دهیم تا این مسئله را برای روس ها روشن کنیم که افزایش ماجراجویشان در منطقه به صلاح نیست. خوشبختانه، سایر کشورهای عضو ناتو به ما می پیوندند، اما ما باید در صورت نیاز به صورت دوجانبه وارد عمل شویم. سوم اینکه، ما باید برنامه استقرار سپر دفاع موشکی را دنبال کنیم، همان برنامه ای که ما مدام همکاری روسیه را پیشنهاد کرده ایم.
چنین برنامه ای نه تنها امنیت کشورهای غربی را کاهش نمی دهد بلکه کمکی به افرایش امنیت این کشورها است. و اگر روسیه تخطی کند باید بداند که مقابله با آن شدیدتر خواهد بود.
منبع: واشنگتن پست
*جان بولتون نماینده امریکا در سازمان ملل بود و از نئومحافظه کاران امریکایی به شمار می رود.
نظر شما :