نگاهی به بنگلادش

نویسنده: شوجان پرویز، دانشجوی گروه زبان و ادبیات فارسی – دانشگاه داکای بنگلادش

دیپلماسی ایرانی:

سرآغاز: بنگلادش کشوری مستقل و در جنوب قاره آسیا و در شبه قاره هند قرار گرفته‌است. در زمان استقلال هند و پاکستان در سال ۱۹۴۷ م بنگلادش بخشی از پاکستان به نام پاکستان شرقی بود.

نهضت زبان مادری: ۲۱ فوریه روز بزرگداشت زبان مادری بنگلادش است. تاریخ  ۲۱ فوریه در سال ۱۹۵۲ م. مردم بنگلادش برای زبان مادری شان فداکاری کردند. در شهر داکا به یادبود شهیدان زبان مادری بنگالی شهید مینار( =Shahid Minar)  مجسمه یادبود ساخته شده است. به همیل دلیل ۲۱ فوریه روز شهید است. یونسکو ۲۱ فوریه را به عنوان روز زبان مادری جهانی اعلام کرده است. به یادبود شهیدان زبان مادری ماه فوریه در داکا یک ماه نمایشگاه کتاب نیز برگزار می شود.

جنگ آزادی: تاریخ ۲۴ مارس روز استقلال بنگلادش است. پس از نه ماه جنگ سخت بین ارتشی آزادی بخش بنگال و ارتش پاکستان روز ۱۶ دسامبر در سال ۱۹۷۱ م  آزادی را به دست آوردند. در این جنگ سه میلیون مردم بنگلادشی شهید شده است. تاریخ ۱۶ دسامبر روز پیروزی بنگلادش است.

مساحت و کشور های همسایه: مساحت بنگلادش به ۱۴۷هزار و۵۷۰ کیلومتر مربع است. کشورهای همسایه بنگلادش هند و میانمار هستند. در جنوب خلیج بنگال قرار دارد. 

در سراسر کشور تقریبا ۲۳۰ رودخانه وجود دارد. شهر چیتاگونگ پایتخت تجاری است و بنادر متعدد دارد. در کوه های Bandarban, Sylhet,Rangamati عشایر زندگی می کنند. Srimangal (سریمانگال) پایتخت چای است. در شمال کشور منابع گاز نیز قرار دارد. 

پایتخت: داکا پایتخت بنگلادش، شهر مساجد، ریکشا و در مرکز کشور قرار دارد. در کشور (۸ بخش=Division) و (۶۴ ناحیه= District)  وجود دارد.

زبان: زبان رسمی بنگلادش بنگالی و آثار باستان زبان و ادبیات بنگالی (چرزاپاد=Charjapod)  است. 

شاعر ملی و مشهور: رابیندرانات تاگور و قاضی نذر الاسلام شاعران مشهور زبان و ادبیات بنگالی هستند. قاضی نذر الاسلام شاعر ملی بنگلادش است. او زبان فارس هم مقداری می دانست و بعضی از غزلیات حافظ و رباعیات خیام را به زبان بنگالی ترجمه کرده است.

زنان شاعر: اولین شاعر زنان زبان و ادبیات بنگالی، چندراباتی=Chandraboti) است.  بیگم رقیه و صوفیا کمال هم از شاعران مشهور زنان زبان و ادبیات بنگالی است.

دین: غالب مردم مسلمان و دین رسمی اسلام است. در این سرزمین مسلمان هندو، بودا و مسیحی باهم زندگی می کنند.

فصل: هر سال شش فصل دارد و هر دو ماه یک فصل است. در هر فصل طبیعت تغییر می کند. آب و هوای بنگلادش معتدل است. طبیعت بنگلادش همیشه سرسبز است.

حرفه و غذا: مردم بنگلادش کشاورزی می کنند و غذای عمدۀ مردم برنج است.

لباس: مردان لنگی، کت و شلوار، پیراهن و پنجابی و زنان ساری می پوشند.

بازی: بازی ملی کابادی یا ها دودو =kabadi or Hadu-du است. علاوه بر آن، بازی های کریکت و فوتبال نیز محبوب است.

جشن ها: نوروز بنگلا (پاهلا بایشخ/بایساک) جشن عمومی است. مسلمانان عید سعید فطر، عید سعید قربان و عید میلاد النبی، هندوها (دورگاپوجا = Durgapuja)، بوداها بودا پورنیما و مسیحی ها بارادین یعنی روز کریسمس را جشن می گیرند.

آثار میراث جهانی: ۱. در شهر خولنا/کولنا، سوندربان بزرگترین جنگل مانگوروو= Mangrove یا بیشه زار است. اینجا ببر بنگال و بسیاری از جانواران دیگر زندگی می کنند. ۲. در شهر راجشاهی پاهارپور بودا بیهار =Paharpur Budhdist Bihar ۳. در شهر خولنا شت گنبد مسجد= Shat Gambuj Mosque )

جاهای دیدنی: ۱. احسن منزل، لالباغ قله، حسینی دالان در شهر داکا ۲. مسجد ۲۰۱ گنبد در شهر تنگایل(Tangail) ۳. ماینامتی در شهر کملا(Cumilla)  ۴. ماحستانگار در شهر باگورا(Bogura)  ۵. جاتییا سیتی شودا(jatiyo smrity soudha)  ۶.لالان اخرا [لالان نامدار عارف صوفی] در شهر کوستیا(Kustia)  ۷.در شهر بانداربان(Bandarbans)  سه قلعه از بزرگترین قلعه های بنگلادشی قرار دارد. ۸. کوکسا بازار(Cox's Bazar)  طولانی ترین سواحل جهان است. مردم بنگلادش بسیار مهمان نواز هستند.

کالاهای صادراتی: ۱. در تولید پوشاک دست بنگلادش باز است. کیفیت پوشاک بنگلادشی خیلی خوب است. به خاطر این از کشور بنگلادش به سراسر جهان پوشاک صادر می شود. ۲. کنف ۳. میگو ۴. چای وغیره.

دانشگاه: در شهرهای مختلف بنگلادش، دانشگاه وجود دارد. در داکا، راجشاهی و چیتاگنگ و کلنا و...، اما دانشگاه داکا اولین دانشگاه و مادر دانشگاه های بنگلادش است. قرن ها زبان فارسی، زبان رسمی شبه قارۀ هند بود. از زمان تأسیس دانشگاه داکا (سال 1921 میلادی) گروه زبان فارسی نیز راه افتاده است.