ژاپن از جنگ تا صلح

نویسنده: آبه شینزو

دیپلماسی ایرانی: پس از جنگ جهانی دوم، ما باید با آرامش، مسیری که از زمان پایان آن را طی کرده‌ایم به دوران قرن جدید فکر کنیم. ما باید از درس های تاریخ، حکمتی برای هدایت آینده خود به دست آوریم. بیش از صد سال پیش، مستعمرات وسیعی که عمدتاً در اختیار قدرت‌های غربی بود، در سراسر جهان گسترده بودند. 

در قرن نوزدهم، امواج نیروهای استعماری غربی با برتری بی‌نظیر خود در فناوری، به سمت آسیا سرازیر شدند. شکی نیست که احساس بحران ناشی از آن ژاپن را به دنبال مدرنیزاسیون سوق داد. ژاپن زودتر از هر کشور دیگری در آسیا یک دولت مشروطه ایجاد و استقلال خود را در تمام مدت حفظ کرد. 

جنگ ژاپن و روسیه باعث تشویق بسیاری از مردم تحت حاکمیت استعماری از آسیا تا آفریقا شد. پس از جنگ جهانی اول، جنب و جوش برای تعیین سرنوشت شتاب بیشتری گرفت و استعمار را نگه داشت. این جنگ وحشتناکی بود که جان ده میلیون نفر را گرفت. 

در حالی که میل شدید به صلح در آنها برانگیخته شده بود، مردم، جامعه ملل را تأسیس کردند و معاهده عمومی انصراف از جنگ را مطرح کردند. جنبش جدیدی در جامعه بین‌المللی ظهور کرد که می‌کوشید خود جنگ را غیرقانونی اعلام کند. 

در آغاز، ژاپن نیز با سایر کشورها همگام بود. اما با شروع رکود بزرگ و راه اندازی بلوک های اقتصادی کشورهای غربی که دارایی های استعماری خود را درگیر کردند، اقتصاد ژاپن ضربه بزرگی خورد. در چنین شرایطی، احساس انزوای ژاپن عمیق تر شد. این کشور تلاش کرد با استفاده از زور بر بن بست دیپلماتیک و اقتصادی خود غلبه کند اما سیستم سیاسی داخلی ژاپن نمی توانست به عنوان ترمزی برای توقف چنین تلاش هایی عمل کند. 

با حادثه منچوری و به دنبال آن خروج از جامعه ملل، ژاپن به تدریج خود را به چالشی برای نظم جهانی جدید تبدیل کرد که جامعه بین‌المللی پس از چنین فداکاری‌های عظیمی به دنبال ایجاد آن بود. 

ژاپن مسیر اشتباهی را در پیش گرفت و در مسیر جنگ پیش رفت و 70 سال پیش ژاپن شکست خورد. در هفتادمین سالگرد پایان جنگ، در برابر روح همه جان باختگان چه در داخل و چه در خارج از کشور عمیقاً سر تعظیم فرود می‌آورم. اینجانب احساس غم و اندوه عمیق و تسلیت همیشگی و صمیمانه خود را ابراز می کنم. بیش از سه میلیون نفر از هموطنان ما در طول جنگ جان خود را از دست دادند: در جبهه های جنگ نگران آینده وطن و آرزوی خوشبختی خانواده های خود بودیم. 

در کشورهای دور افتاده خارجی پس از جنگ؛ مردم در سرما یا گرمای شدید، از گرسنگی و بیماری رنج می برند. بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی، حملات هوایی به توکیو و دیگر شهرها، و نبردهای زمینی در اوکیناوا، از جمله، تلفات سنگینی را در بین شهروندان عادی، بدون رحم و رحمت وارد کرد. 

در کشورهایی که علیه ژاپن جنگیدند، جان‌های بی‌شماری در میان جوانانی با آینده‌های امیدوارکننده از دست رفت. در میدان‌های جنگ چین، آسیای جنوب شرقی، جزایر اقیانوس آرام و جاهای دیگر، شهروندان بی‌گناه متعددی رنج کشیدند و قربانی جنگ‌ها و سختی‌هایی مانند محرومیت شدید از غذا شدند. 

هرگز نباید فراموش کرد که زنانی در پشت جبهه‌های جنگ حضور داشتند که آبرو و حیثیتشان به شدت آسیب دید و به مردم بیگناه کشور ما صدمات و رنج های بی حد و حصری وارد کرد. 

تاریخ ما سخت و دردناک است و کاری که شد قابل برگشت نیست. هر یک از آنها زندگی، رویا و خانواده محبوب خود را داشتند. وقتی دقیقاً به این واقعیت بدیهی فکر می کنم، حتی اکنون نیز خود را بی زبان می بینم و قلبم از نهایت اندوه به هم می خورد. 

آرامشی که امروز از آن برخورداریم، تنها با چنین فداکاری های گرانبهایی به وجود آمد و منشأ ژاپن پس از جنگ در همین جا نهفته است. ما هرگز نباید دوباره ویرانی های جنگ را تکرار کنیم. حادثه، تجاوز، جنگ، ما دیگر هرگز به هیچ شکلی از تهدید یا استفاده از زور به عنوان وسیله ای برای حل و فصل اختلافات بین المللی متوسل نخواهیم شد؛ ما حکومت استعماری را برای همیشه رها خواهیم کرد و به حق تعیین سرنوشت همه مردم در سراسر جهان احترام خواهیم گذاشت. ژاپن با پشیمانی عمیق از جنگ، این تعهد را داد. بر این اساس، ما یک کشور آزاد و دموکراتیک ایجاد کرده‌ایم که از حاکمیت قانون پیروی می‌کند. 

در مسیری که به عنوان ملتی صلح‌دوست طی 70 سال پیموده‌ایم، بی‌صدا افتخار می‌کنیم و مصمم هستیم که هرگز از این مسیر استوار منحرف نشویم. ژاپن بارها از اقدامات خود در طول جنگ ابراز پشیمانی و عذرخواهی عمیق کرده است. 

برای تجلی چنین احساساتی از طریق اقدامات مشخص، ما تاریخچه رنج مردم آسیا، همسایگان خود را در قلب خود حک کرده ایم: کسانی که در کشورهای جنوب شرقی آسیا مانند اندونزی و فیلیپین و در تایوان، جمهوری کره و چین و دیگران؛ و ما از پایان جنگ پیوسته خود را وقف صلح و رفاه منطقه ای کرده ایم. این موضع که توسط کابینه های قبلی ژاپن بیان شد، در آینده نیز تزلزل ناپذیر خواهد بود. 

با این حال، مهم نیست چه تلاشی انجام دهیم، غم و اندوه کسانی که اعضای خانواده خود را از دست دادند و خاطرات دردناک کسانی که رنج های عظیم ناشی از ویرانی جنگ را تجربه کردند، هرگز التیام نخواهد یافت. بنابراین، ما باید به موارد زیر توجه کنیم: بیش از شش میلیون ژاپنی بازگردانده شده موفق شدند پس از جنگ از مناطق مختلف منطقه آسیا و اقیانوسیه به سلامت به خانه بازگردند و به نیروی محرکه بازسازی ژاپن پس از جنگ تبدیل شدند. نزدیک به 3000 کودک ژاپنی به جای مانده در چین توانستند در آنجا بزرگ شوند و دوباره پا به خاک وطن خود بگذارند. اسرای سابق ایالات متحده، بریتانیا، هلند، استرالیا و سایر کشورها سال هاست که از ژاپن دیدن کرده اند تا به دعا برای روح کشته شدگان جنگ در هر دو طرف ادامه دهند. برای مردم چین که تمام مصائب جنگ را متحمل شدند و برای اسرای جنگی سابق که عذاب غیر قابل تحمل ناشی از ارتش ژاپن را تجربه کردند، چقدر باید مبارزه و تلاش عاطفی لازم بود تا اینقدر بردبار باشند؟ این چیزی است که ما باید در مورد آن تأمل کنیم. 

ژاپن توانست در دوران پس از جنگ به جامعه بین المللی بازگردد. با استفاده از این فرصت و در هفتادمین سالگرد پایان جنگ، ژاپن مایل است از همه ملت ها و همه مردمی که تمام تلاش خود را برای آشتی انجام دادند، تشکر صمیمانه خود را ابراز کند. 

در ژاپن، نسل‌های پس از جنگ اکنون بیش از 80 درصد جمعیت این کشور هستند. ما نباید اجازه دهیم فرزندان، نوه ها و حتی نسل های بعدی ما که هیچ ارتباطی با آن جنگ ندارند، مجبور به عذرخواهی شوند و با این حال، ما ژاپنی‌ها، در طول نسل‌ها، باید کاملاً با تاریخ گذشته خود روبه رو شویم. ما مسئولیت داریم که گذشته را با کمال فروتنی بپذیریم و آن را به آینده منتقل کنیم. نسل پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ ما پس از جنگ توانستند در یک سرزمین ویران و در فقر مطلق زنده بمانند. آینده ای که آنها به ارمغان آوردند همان آینده ای است که نسل فعلی ما به ارث برده است و ما به نسل بعدی خواهیم داد؛ همراه با تلاش‌های خستگی‌ناپذیر پیشینیان ما، این امر تنها از طریق حسن نیت و کمکی که تعداد بسیار زیادی از کشورها مانند ایالات متحده، استرالیا و کشورهای اروپایی که ژاپن به‌عنوان دشمن به شدت با آنها جنگیده بودند، ممکن شد. ما باید این را از نسلی به نسل دیگر به آینده منتقل کنیم. 

ما مسئولیت بزرگی داریم که درس‌های تاریخ را عمیقاً در قلب خود بیاوریم، آینده‌ای بهتر بسازیم و تمام تلاش‌های ممکن را برای صلح و رفاه آسیا و جهان انجام دهیم. ما گذشته را در قلب خود حک خواهیم کرد، زمانی که ژاپن تلاش کرد بن بستی را که با آن روبه رو بود بشکند. 

سال هاست ژاپن به طور قاطعانه از این اصل دفاع می کند که هر گونه اختلاف باید از طریق مسالمت آمیز و دیپلماتیک و بر اساس احترام به حاکمیت قانون حل و فصل شود و برای انجام همین کار با سایر کشورهای جهان همراهی کند. 

ژاپن به عنوان تنها کشوری که در طول جنگ، بمباران های اتمی را متحمل شده است، مسئولیت خود را در جامعه بین المللی با هدف عدم اشاعه و لغو نهایی سلاح های هسته ای انجام خواهد داد. 

ما گذشته را در دل خود حک خواهیم کرد، زمانی که حیثیت و ناموس بسیاری از زنان در طول جنگ های قرن بیستم به شدت آسیب دید. با این تأمل، ژاپن آرزو می کند که همیشه در کنار قلب های آسیب دیده چنین زنانی باشد. ژاپن در تبدیل قرن بیست و یکم به دورانی که در آن حقوق بشر زنان نقض نمی شود، جهان را رهبری خواهد کرد. زمانی که تشکیل بلوک های اقتصادی بذر درگیری را کاشت، گذشته را در قلب خود حک خواهیم کرد. با این تأمل، ژاپن به توسعه یک نظام اقتصادی بین‌المللی آزاد، منصفانه و باز ادامه خواهد داد که تحت تأثیر نیات خودسرانه هیچ کشوری قرار نگیرد. 

ما کمک به کشورهای در حال توسعه را تقویت خواهیم کرد و جهان را به سمت رفاه بیشتر هدایت خواهیم کرد. رفاه اساس صلح است. ژاپن تلاش های بیشتری را برای مبارزه با فقر، که همچنین به عنوان کانون خشونت عمل می کند، انجام خواهد داد و فرصت هایی را برای خدمات پزشکی، آموزش و اتکا به خود برای همه مردم جهان فراهم می کند. 

ما گذشته را در قلب خود حک خواهیم کرد، زمانی که ژاپن در نهایت به چالشی برای نظم بین المللی تبدیل شد. بر اساس این تأمل، ژاپن به طور قاطعانه از ارزش‌های اساسی مانند آزادی، دموکراسی و حقوق بشر به عنوان ارزش‌های تسلیم‌ناپذیر حمایت خواهد کرد و با همکاری دست در دست کشورهایی که دارای چنین ارزش‌هایی هستند، پرچم «مشارکت فعالانه برای صلح» را به اهتزاز درآورد و به آنها کمک کرد؛ برای صلح و رفاه جهان بیش از هر زمان دیگری. 

در آستانه هشتادمین، نودمین و صدمین سالگرد پایان جنگ، مردم ژاپن مصمم به ایجاد چنین ژاپنی هستند.

منبع: پراجکت سیندیکیت / ترجمه و گزارش از سید رحمان موسوی نویسنده کتاب جنگ، صلح و امنیت بین المللی