اروپا باید هزینه های جنگ اوکراین را بپردازد

نویسنده: پیتر سینگر، استاد دانشگاه پرینستون 

دیپلماسی ایرانی: برای شهروندان کشورهای عضو ناتو، انجام تمام اقدامات ممکن علیه روسیه به جز جنگ همه جانبه، یک سرمایه گذاری بلندمدت برای خود و فرزندانشان در آزادی، دموکراسی و حاکمیت قانون بین المللی است. 

ماه گذشته، ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین گفت که کشورهای اروپایی که از انرژی روسیه شکوفا می‌شوند، "پول خود را در خون دیگران به دست می‌آورند." او پیشنهاد کرد که روسیه به دلیل میلیاردها دلاری که برای صادرات نفت و گاز خود دریافت می کند، نیازی به جدی گرفتن مذاکرات صلح ندارد. 

میخائیل خودورکوفسکی، مدیر عامل سابق شرکت نفت روسیه، یوکوس، که اکنون در تبعید است، به بی‌بی‌سی گفت که تحریم نفت و گاز روسیه ضربه‌ای جدی به رئیس‌جمهور ولادیمیر پوتین خواهد بود و باعث می‌شود «بیش از نیمی از درآمد خود را از دست بدهد». 

با این حال هیچ قطع فوری در نظر گرفته نشده است. پائولو جنتیلونی، کمیسر اقتصادی اتحادیه اروپا تنها گفت که اتحادیه اروپا تا پایان سال دوسوم وابستگی خود به نفت و گاز روسیه را کاهش خواهد داد و تا سال 2027 به صفر خواهد رسید. و در حالی که آلمان، بزرگترین خریدار اروپایی انرژی روسیه، جدول زمانی اولیه پایان سال خود را برای توقف واردات نفت تا پایان تابستان امسال افزایش داد، با ادامه واردات گاز، که ممکن است هنوز برای کمک به اوکراین خیلی دیر باشد. 

در لهستان، جایی که تقریباً سه میلیون اوکراینی، اکثراً زنان و کودکان، در حال حاضر در حال یافتن سرپناه هستند، دولت در ابتدا خواستار تحریم نفت و گاز روسیه توسط اروپا شد و سپس به آن رأی منفی داد. آنها تنها با قطع یکجانبه روسیه به لهستان و بلغارستان از ریا نجات یافتند. این کشورها اکنون این شانس را دارند که به بقیه اروپا نشان دهند که زندگی بدون گاز روسیه می تواند ادامه یابد. 

اروپایی ها چقدر باید حاضر به پذیرش باشند؟ وال استریت ژورنال اخیراً به نقل از جیوانی استونوو (Giovanni Staunovo)، تحلیلگر کالا در UBS Group AG نوشت: «اتحادیه اروپا نفت روسیه را به طور کامل تحریم می‌کند مانند این است که فردا بگوید حقوق خود را ۴۰ درصد کاهش می‌دهید و باید طوری زندگی کنید که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است.» اما چرا اروپایی ها باید طوری زندگی کنند که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است؟ 

روسیه به اوکراین حمله کرد و باعث شد 11 میلیون نفر خانه های خود را ترک کنند، از جمله پنج میلیون نفر که به کشورهای دیگر گریخته اند. نزدیک به نیم میلیون اوکراینی ممکن است به زور روسیه اخراج شده باشند. ماریوپل، چندی پیش شهری آرام با بیش از 400هزار نفر جمعیت، کاملاً ویران شده است و بسیاری از شهرهای دیگر به شدت آسیب دیده اند. هزاران، شاید ده ها هزار نفر، اعم از غیرنظامی و اعضای نیروهای مسلح اوکراین که از کشورشان دفاع می کنند، کشته و تعداد زیادی زخمی شده اند. شواهد محکمی وجود دارد که نشان می‌دهد سربازان روسی مرتکب جنایات جنگی از جمله قتل، شکنجه و تجاوز جنسی شده‌اند. 

کشورهای اروپایی ممکن است با اعلان جنگ به روسیه و استفاده از نیروهای مسلح خود برای کمک به اوکراین در مقاومت به نقض آشکار منشور سازمان ملل توسط روسیه پاسخ دهند. در عوض، آنها مسیر کم‌ریسک‌تر اعمال تحریم‌های اقتصادی و ارسال سلاح به اوکراین را در پیش گرفتند. 

تلقی تحریم ها به عنوان جایگزینی برای اقدام نظامی، فداکاری هایی را نشان می دهد که منطقی است از کسانی که به روسیه برای انرژی مصرف شده پول پرداخت می کنند، انتظار داشته باشیم. اگر توقف استفاده از انرژی روسیه به معنای سختی اقتصادی باشد، آیا واقعاً زیاد است؟ علاوه بر این، این قربانی صرفاً نوع دوستانه نخواهد بود. 

جنگ در اوکراین فقط مربوط به اوکراین نیست. یکی از فرماندهان ارتش روسیه اخیراً گفت: «کنترل بر جنوب اوکراین راه دیگری برای خروج از ترانس نیستریا است، جایی که حقایقی از سرکوب جمعیت روسی زبان نیز وجود دارد.» ترانس نیستریا یک منطقه جدایی طلب در مولداوی است. البته چنین «واقعیت‌های مظلوم» بر مردم روسی زبان بهانه‌ای برای تهاجم روسیه به اوکراین بود. آنها را می توان در چندین کشور دیگر که زمانی بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بودند و در میان جمعیت خود روسی زبان دارند، ادعا کرد. 

بنابراین اوکراین خط مقدم مقاومت در برابر هدف پوتین برای برقراری مجدد تسلط روسیه بر مناطق تحت سلطه اتحاد جماهیر شوروی و قبل از آن، تزارهای روسیه است. 

همانطور که به نظر می‌رسد پوتین انتظار داشت، اگر اوکراینی‌ها سلاح‌های خود را در برابر نیروهای مهاجم روسیه که ظاهراً غالب بودند، زمین می‌گذاشتند، استونی، لتونی، لیتوانی و لهستان باید برای امنیت خود می‌ترسیدند. و از آنجایی که همه از اعضای ناتو هستند، بار دفاع آنها بر دوش همه اعضای این اتحاد خواهد بود. 

برای شهروندان کشورهای عضو ناتو، انجام تمام اقدامات ممکن، به جز جنگ همه جانبه، برای اطمینان از اینکه روسیه اوکراین را فتح نمی کند، حتی یک قربانی نوع دوستانه نیست. این یک سرمایه گذاری بلندمدت برای خود و فرزندانشان در آزادی، دموکراسی و حاکمیت قانون بین المللی است. 

الزام اخلاقی برای توقف پرداخت دیه به روسیه همچنین فرصتی برای کشورهای اروپایی است تا به تعهدات خود در ریودوژانیرو در سال 1992 برای جلوگیری از تغییرات خطرناک آب و هوایی انسانی عمل کنند. لسیا واسیلنکو، رئیس کمیته فرعی اقلیم پارلمان اوکراین، پیشنهاد کرده است که صنایع ویران شده اوکراین باید با فناوری جدید بازسازی شوند تا با انرژی پاک کار کنند. 

اتحادیه اروپا اکنون دلیل دیگری برای سرعت بخشیدن به جدول زمانی برای دستیابی به هدف خود در تبدیل اروپا به اولین قاره بی‌نظیر دارد. 

منبع: پراجکت سیندیکیت / ترجمه: سید رحمان موسوی کارشناس ارشد مسائل سیاست خارجی