امانوئل مکرون فعلا پیشتاز است

دیپلماسی ایرانی: در فاصله دو ماه تا آغاز انتخابات ریاست جمهوری فرانسه و برگزاری دور اول این انتخابات، کاندیداهای گرایش های مختلف سیاسی در این کشور در حال آماده سازی شرایط برای رقابتی سخت با امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه هستند که بر اساس نظرسنجی های مختلف بیشترین احتمال را برای انتخاب مجدد داراست.

رئیس جمهوری فعلی فرانسه هنوز بطور رسمی کاندیداتوری خود را اعلام نکرده لیکن با فراهم لیست امضاء ۵۰۰ نفره از شخصیت های سیاسی و منتخبین جامعه فرانسه که بر اساس قانون انتخابات ریاست جمهوری این کشور شرط لازم برای ورود به صحنه انتخابات است، تقریباً تمایل خود را برای کاندیداتوری انتخابات اردیبهشت ماه آینده بروز داده است. بر پایه قانون انتخابات ریاست جمهوری در فرانسه اصلی ترین شرط احراز صلاحیت کاندیداتوری برای ورود به صحنه انتخابات کسب امضاء ۵۰۰ نفر از منتخبین مردم فرانسه شامل نمایندگان مجلس فرانسه، سناتورهای منتخب، اعضا شوراهای شهرها، روستاها و سایر سطوح که شرط لازم برای کاندیداتوری است.

بر اساس غالب نظرسنجی های اخیر که در فرانسه انجام شده آقای امانوئل مکرون با داشتن ۲۴ الی ۲۵ درصد مقبولیت مردمی بیشترین شانس احتمالی را برای پیروزی در هر دو دور انتخابات ریاست جمهوری آتی در مقابل رقبایی را داراست که بیشترترین میزان مقبولیتشان حدود ۱۶ تا ۱۷ درصد است. همچنین رئیس جمهوری فعلی فرانسه تا دوم فوریه لیست امضاء ۵۲۹ نفره حامیان خود را آماده و تنها کاندیدایی است که توانسته این لیست را در فاصله دو ماه تا دور اول انتخابات تهیه کند. در حالی که نزدیک ترین رقیب وی، خانم "والری پیکرس" از حزب جمهوری خواه، تا کنون تنها ۳۲۴ امضا و خانم "آن هیدالگو" از حزب سوسیالیست و شهردار فعلی پاریس با تنها ۵ درصد مقبولیت فقط توانسته ۲۶۶ امضا جمع آوری کند که با این اعداد هنوز امکان کاندیدا شدن این دو به صورت رسمی فراهم نشده است.

در همین حال شرایط دیگر کاندیداهای ریاست جمهوری آینده فرانسه از جمله خانم "مارلین لوپن" از حزب راست افراطی با ۳۵ امضا و آقای "اریک زومر" دیگر کاندیدای راست افراطی با فراهم کردن ۵۶ امضا تعریف چندانی برای شرایط فعلی پیش از انتخابات ندارند. البته هنوز فرصت زمان کافی تا ۱۴ اسفند آینده، سقف تعیین شده برای ارائه لیست ۵۰۰ امضاء، باقی است و به دلیل فراوانی "منتخبین " مردم فرانسه در سطوح اروپایی، ملی، شهری و روستاها، کسب ۵۰۰ امضا برای کاندیداها و تحقق شرط لازم برای به دست آوردن صلاحیت شرکت در انتخابات چندان دشوار به نظر نمی رسد.

به هر صورت صحنه فعل پیش از انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در اردیبهشت ماه آینده ناظر بر حضور طیف بسیار وسیعی از کاندیداهای احزاب و گرایش های سیاسی این کشور از راست افراطی تا چپ افراطی است که بر اساس نظرسنجی‌های صورت گرفته، آقای ماکرون نه تنها در دور اول انتخابات بیشترین رای را در بین کاندیداهای حاضر کسب خواهد کرد بلکه اگر شرایط همان باشد که نظرسنجی ها پیش بینی می کنند رئیس جمهوری فعلی فرانسه در دور دوم انتخابات نیز در مقابل هر یک از کاندیداها که در دور اول انتخابات آرای بیشتری کسب کرده باشد مجدداً برنده انتخابات ریاست جمهوری فرانسه خواهد بود.

با نگاهی به عملکرد پنج ساله ریاست جمهوری ماکرون و ارزیابی ابعاد مختلف اوضاع سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، اروپایی و بین المللی فرانسه، شرایط به گونه‌ای رقم خورده است که رای دهنده فرانسوی در اردیبهشت ماه سال آینده ناچار خواهد بود که از میان راه حل های "بد و بدتر" که در مقایسه با دوران های گذشته فرانسه قابل قیاس نیست یکی را برگزیند.

اصولا فقدان چهره ها و شخصیت های کاریزما و توانایی که ظرفیت پاسخگویی به تمامی مطالبات و خواسته‌های مردمی که عمدتاً مربوط به سرشاخه‌های اقتصادی و رفاهی است، مشکلی است که نه تنها فرانسه امروز با آن روبه‌روست بلکه بسیاری دیگر از کشورهای اروپایی از جمله آلمان، پس از خانم آنگلا مرکل، ایتالیا، اسپانیا و حتی انگلیس که با خروج از اتحادیه اروپایی درصدد احیای رویاهای هویتی و ملی و تاریخی خود برآمده، درگیر آن بوده و نتیجه انتخابات های متعدد در سطح اروپایی، ملی و محلی قاره کهن بر این واقعیت انکارناپذیر شاهد گویایی است.

فرانسه در دوران مسئولیت مکرون در کاخ الیزه که به عنوان جوان‌ترین رئیس‌جمهوری در دوران جمهوری پنجم فرانسه انتظارات و مطالبات مختلفی را برای رای دهندگان و مالیات دهندگان فرانسه ایجاد کرده بود، در رویارویی با بحران ها و تنش های داخلی، اروپایی و بین المللی ناچار شد تلاش کند شرایط حداقلی برای حفظ جایگاه فرانسه به عنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت، عضو باشگاه دارندگان سلاح اتمی و اقتصاد دوم اتحادیه اروپایی را به عنوان اولویت خود قرار دهد که اگر ارزیابی های واقع بینانه تحقق آنها را تایید کند، فرانسه امروز می‌باید شادمان باشد که طی ۵ سال گذشته، رئیس جمهوری را در کاخ الیزه میزبان بوده است که تنها توانسنه وضعیت گذشته این کشور را حفظ کند.

چنانچه مقبولیت فعلی ماکرون در افکار عمومی فرانسه را امری واقعی قلمداد و آن را بازتابی از شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی این کشور طی ۵ سال گذشته و رسیدن به رشد اقتصادی ۷ درصد در سال ۲۰۲۱ تلقی کنیم، از تاثیرات دو بحران اعتراضی "جلیقه زردها" و بحران ویروس کووید ۱۹ که اثرات ویرانگر بر اوضاع اقتصادی – اجتماعی فرانسه داشته به سادگی نمی توان عبور کرد که تأثیرات عملی تر آنها را باید در روز رای گیری و آرای فرانسویان برای ریاست جمهوری آینده این کشور مشاهده کرد.

در صحنه اروپایی و تلاشی را که فرانسه برای حفظ وحدت و وضعیت شکننده اتحادیه اروپایی پس از سرازیر شدن کشورهای اروپای شرقی سابق و اعضای جدید اتحادیه به سوی ناتو و نزدیکی آنها به امریکا و خروج بریتانیا از اتحادیه رخ داد، نمی‌توان نادیده گرفت؛ ضمن آنکه دو بال همیشه فعال و حامی وحدت اروپایی یعنی آلمان و فرانسه هم در دوران صدارت طولانی خانم مرکل و آنچه در گذشته به عنوان موتور وحدت اروپا عمل می‌کرد، کارایی لازم را به همراه نداشت.

البته نباید فراموش کرد که ریاست فعلی و دوره ای شش ماهه فرانسه بر اتحادیه اروپایی فرصتی را پیش روی ماکرون در سال انتخاباتی فرانسه قرار داده که رئیس جمهوری فرانسه درصدد است با بهره برداری حداکثری از آن، راهکاری برای موضوع امنیت جمعی اروپا در کشاکش تنش فزاینده بین روسیه و امریکا در موضوع اوکراین دست و پا کند که طلیعه آن با تماس های پی در پی جاری بین پاریس و مسکو بروز کرده و چنانچه کنترل کرونا و افزایش رضایتمندی فرانسوی ها از تدابیر دولت برای مقابله با ویروس در مسیر طراحی شده حرکت کند، چشم انداز روشن تری برای انتخابات اردیبهشت ماه آینده در انتظار رئیس جمهوری فعلی فرانسه خواهد بود.

اگر از ضعف ها و ناکامی های فرانسه در صحنه خاورمیانه و کم رنگ تر شدن نقش تاثیرگذار پاریس در تحولات منطقه به عنوان پدیده‌ای که از دوران ریاست جمهوری آقای "فرانسوا اولاند " رئیس جمهوری قبلی فرانسه شروع شده بود و مکرون با تمامی تلاش های خود، اثر چندانی برای بازگشت فرانسه به حوزه سنتی نفوذ خود در منطقه نتوانست ایفا کند، عبور کنیم، روابط تهران پاریس از جمله سرفصل هایی است که ماکرون در دوران ریاست جمهوری خود با پوشش قرار دادن موافقتنامه هسته‌ای و تلاش برای نجات تنها سند تفاهم شده بین جمهوری اسلامی ایران و جامعه جهانی در موضوع عدم اشاعه، که  جزء یادگارها و ماندگارهای تاریخ مناسبات خارجی جمهوری اسلامی ایران تلقی می شود، تلاش کرد از انجمادی که دهه های گذشته شاهد و ناظر آن بوده است خارج کند.

بدعهدی ها و بی مسئولیتی های کشورهای گروه پنج به اضافه یک با سردمداری امریکای دوران ترامپ را می توان به عنوان سندی که حتی پس از خروج امریکا از برجام، توسط سایر کشورهای متعهد به برجام از جمله فرانسه دوران ماکرون مورد توجه و عنایت لازم قرار نگرفت، و یکی از نقاط منفی کارنامه ریاست جمهوری آقای ماکرون ارزیابی کرد، هر چند رئیس جمهوری فرانسه با تلاش ها و تدابیر مختلفی سعی کرد حتی با طرح سفر بی سرانجام خود در سال ۱۳۹۷ به تهران و یا دیدارهای متعدد با مقامات ایرانی در سطوح مختلف، تمایلات خود را برای ایجاد تحول در مناسبات نشان دهد. از طرفی به خوبی بر این امر هم واقف بود که دستاورد عدم اشاعه در پرونده مذاکرات هسته ایران با جامعه جهانی، ظرفیت تاثیرگذاری بر افکار عمومی بین المللی و فرانسوی ها را به همراه داشته و بهره برداری از آن در انتخابات ریاست جمهوری دور از دسترس نخواهد بود.