خروج از عراق؛ آیا می‌توان به وعده آمریکا اعتماد کرد؟
کارشناسان با بررسی تاریخچه توافق‌های آمریکا با کشورهای مختلف درباره خروج نظامیان و همچنین با اشاره به کاستی‌های موجود در توافق اخیر واشنگتن-بغداد، سعی کرده‌اند به میزان قابل‌اعتماد بودن واشنگتن در این پرونده پاسخ دهند.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، پس از توافق اخیر میان بغداد و واشنگتن و توافق دو طرف بر سر ابقای نیروهای آموزشی و مستشاری در خاک عراق و خارج کردن نیروهای رزمی از این کشور، برای بسیاری از این پرسش مطرح شده است که آمریکا تا چه حد و چگونه به این توافق پایبند خواهد بود.
وبگاه خبری شبکه «المیادین» در گزارشی به این مسئله پرداخت و نوشت: بار اول نیست که میان بغداد و واشنگتن درباره خروج آمریکایی‌ها از عراق مذاکره و مباحثه صورت می‌گیرد. اذهان عمومی در عراق، منطقه و جهان به این مذاکرات عادت کرده‌اند؛ مذاکراتی که در آن، تنها عناوین مأموریت این یگان‌ها یا تعریف مربوط به ماهیت و تخصصشان یا یگان‌های نظامی وابسته به آن‌ها تغییر کرده است؛ اما عملا نتیجه این مذاکرات «هیچ چیز» بوده است و این نیروها به عنوان «نیروهای اشغالگر» در عراق باقی ماندند و مسئول تنش‌های امنیتی و حامی نخست جنبش تروریستی سازمان‌دهی‌شده در عراق بوده‌اند.
المیادین ادامه می‌دهد: آخرین این مذکرات در نشستی بود که با حضور «مصطفی الکاظمی» نخست‌وزیر عراق در کاخ سفید برگزار شد و «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کرد که این کشو در پایان سال جاری میلادی به «مأموریت رزمی» آن‌ها در عراق پایان خواهد داد تا «مرحله جدیدی» از همکاری‌های نظامی میان بغداد و واشنگتن آغاز شود.
بایدن همچنین توضیح داد: «نقش ما در عراق به این صورت خواهد بود که آنجا باشیم و آموزش را ادامه دهیم، همکاری کنیم، کمک کنیم و هنگامی که داعش برمی‌خیزد، با آن برخورد کنیم؛ اما در پایان سال، ما مأموریت رزمی نخواهیم داشت».
این وبگاه لبنانی اضافه کرد، با توجه به این نشست و افزون بر اظهارات پیشین طرف آمریکایی درباره تصمیم تغییر مأموریت یگان‌های آمریکا «از رزمی به آموزشی و مستشاری» در عراق و با استناد به تاریخ رزمایش آمریکایی‌ها در خاک این کشور و حقیقت این رزمایش‌ها، عملا می‌توان گفت: «هیچ چیز عملی در حقیقت مأموریت یگان‌های آمریکا و نقش آن‌ها در عراق را تغییر نخواهد به دلایل زیر:
هنگامی که می‌گوییم یگان رزمی، این بدان معناست که این یگان‌ها مأموریت رزمی انجام می‌دهند-دفاع یا حمله- علیه یک ارتش یا گروه‌های مسلح. قرار بر این بود که این مأموریت‌های رزمی به نفع کشور عراق باشد، اگر این بحث جنجالی را بپذیریم که آمریکایی‌ها به حاکمیت عراق احترام می‌گذارند و برای حمایت از کشور عراق می‌جنگند. اینجا این سؤال پیش می‌آید: یگان‌های رزمی آمریکا برای حمایت از کشور عراق در خاک این کشور با چه کسی جنگیدند؟
در حقیقت، این یگان‌ها با هیچ کشور یا ارتش هیچ کشوری نجنگیدند و این روشن است و این تنها یگان‌های ارتش عراق و الحشدالشعبی بودند که جنگیدند. از سوی دیگر و در ارتباط با ادعای یگان‌های آمریکایی در خصوص جنگ با داعش و تروریسم، این مسئله بسیار تناقض‌آمیز و فریبنده است زیرا داعش خود با حمایت آمریکا ایجاد شد و رشد کرد؛ موضوعی که چند مقام آمریکایی پس از بازنشستگی به آن اذعان کردند.
المیادین می‌افزاید امروز، همه به صورت ملموس حس می‌کنند که دامنه نفوذ داعش چگونه در عراق توسعه پیدا می‌کند و این گروه مطابق با برنامه‌های واشنگتن چگونه جولان می‌دهد چرا که این گروه از تحرکات خود برای ایجاد یک بهانه به منظور پوشش اشغالگری آمریکا در عراق استفاده می‌کند. یکی از بندهای مذاکره اخیر در کاخ سفید نیز به وضوح بر ابقای آنچه برای مبارزه با داعش لازم است، اشاره کرده است.
از سوی دیگر، هنگامی که گفته می‌شود، یگان‌های آموزشی و مستشاری، این بدان معناست که یک سری از یگان‌ها تجربه رزمی در اختیار دارند یا به عبارتی دیگر، این یگان‌ها اساسا خود رزمی هستند و مأموریت آموزش و مشورت‌دهی را برعهده دارند و در اینجا نگاهی به نمونه‌ای مشابه از این یگان‌ها در گذشته می‌افکنیم؛ یگان‌هایی که پس از خروج آمریکا در سال ۲۰۱۱ در عراق باقی ماندند تا به ارتش این کشور و دستگاه‌های امنیتی تمرین و مشاوره دهند با استناد به توافق امنیتی که در آن سال‌ها به منظور خروج منعقد شد؛ توافقی کاملا مشابه چیز‌هایی که پس از مذاکرات اخیر بایدن و الکاظمی در حال رخ دادن.
این وبگاه اضافه کرد، به تحولاتی باز می‌گردیم که پس از این آموزش‌ها و مشاوردهی‌ها رخ داد و چگونه داعش در سال ۲۰۱۳-۲۰۱۴ با قدرتی غیر عادی و به صورتی سحرآمیز توانست بر تعداد زیادی از پادگان‌های نظامی عراق، مساحت گسترده‌‌ای از این کشور و حیاتی‌‌ترین و پراهمیت‌ترین بخش سرزمین عراق تسلط پیدا کند؛ مناطقی که غالبا به پایگاه‌های (تمرینی و مستشاری) آمریکا بسیار نزدیک بودند و تمام این‌ها نتیجه آن آموزش‌ها و مشاوردهی آمریکا به یگان‌ها نظامی و امنیتی عراق بود.
المیادین با اشاره مجدد به تصمیم آمریکا در خصوص تغییر مأموریت یگان‌های این کشور در خاک عراق و خارج کردن یگان‌های رزمی، چند پرسش مطرح کرد که نیازمند پاسخی منطقی هستند:
آیا عملیات‌های هوایی آمریکا که با بمب‌افکن‌ها و پهپاد صورت می‌گیرد و به‌صورت مستمر مواضع و ماشین‌آلات الحشدالشعبی و گروه‌های مقاومت عراق را در داخل خاک عراق یا در مرزهای سوریه در نزدیکی بوکمال و القائم هدف قرار می‌دهد، بخشی از مأموریت یگان‌های رزمی آمریکا در عراق محسوب خواهند شد؟
آیا می‌توان از یگان‌های آموزشی و مستشاری آمریکا برای هدف قراردادن گروه‌های یادشده استفاده کرد؟
عملیات هوایی آمریکا که از آن‌ها برای ترور مقامات ارشد مقاومت عراق و مقامات ارشد محور مقاومت در خاک این کشور استفاده شد، در کدام دسته قرار می‌گیرند؟ آیا این عملیات‌ها رزمی خواهند بود یا آموزشی و مستشاری؟ یا این ترورها به طور کامل پایان خواهند یافت با توجه به اینکه یگان‌های رزمی آمریکا از عراق خارج خواهند شد.
آیا می‌توان گفت که آمریکایی‌ها تصمیم گرفته‌اند که حمله به نیروهای الحشدالشعبی و گروه‌های مقاومت عراق را متوقف کنند؟
چنانچه این موضوع خلاف موارد یادشده بود (تداوم حملات علیه مقاومت عراق) باشد، آیا از یگان‌های هوایی خارج عراق در کشورهای امارات، اردن، قطر یا عربستان سعودی استفاده خواهد شد؟ آیا با این توصیفات، می‌توان گفت که آن‌ها به خروج نیروهایشان پایبند بوده‌اند و صورت لزوم، این امکان را دارند که از خارج خاک عراق وارد این کشور شوند؟
المیادین اضافه می‌کند در برابر این پرسش‌های مشروع، نمی‌توان مشخص کرد که آینده نیروهای آمریکا در عراق تحت چه عناوینی تداوم پیدا خواهد کرد مگر در صورتی که به این مسائل به صورت تفصیلی پرداخته شود. در واقع تقریبا اطمینان حاصل شده که چنین سؤال‌هایی به هیچ عنوان در جلسه اخیر هیأت آمریکایی و عراقی مطرح نشده است و شاید تنها برای هیأت عراقی اظهارات طرف آمریکایی درباره مفهوم و نقش یگان‌های رزمی و مستشاری کافی بوده تا خیالشان راحت شود و از موفقیت این مذاکرات اطمینان حاصل کنند.
این وبگاه در پایان می‌نویسد: «اینجا و با استناد به تاریخچه سیاست‌ها، راهبردها و مانورهای آمریکا و روند آن در عراق، افغانستان، لبنان، ویتنام و هر کشور دیگری که آمریکا در خاک آن‌ها یگان نظامی وارد کرد، نمی‌توان تمام آنچه آن‌ها گفته‌اند را باور کرد ولو بخش کوچکی از این سخنان را».
نظر شما :