تلاش های مغرضانه ای که بر باد رفت

اهمیت فوق العاده توافقنامه امنیتی - نظامی ایران و سوریه

۲۹ تیر ۱۳۹۹ | ۱۲:۰۰ کد : ۱۹۹۳۳۸۳ خاورمیانه انتخاب سردبیر
علیرضا دمیرچی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با توجه به اثرگذاری قابل توجه همکاری های راهبردی دفاعی و نظامی میان ایران، روسیه و سوریه در شکست جریان تروریسم تکفیری، خط رسانه ای بی فرجام بودن حمایت های ایران از سوریه و معامله روسیه و آمریکا برای خارج کردن ایران از معادلات آینده سوریه به صورت جدی از سوی رسانه های غربی و صهیونیستی پیگیری می شد که این قرارداد آب سردی بود بر تلاش های آنها.
اهمیت فوق العاده توافقنامه امنیتی - نظامی ایران و سوریه

نویسنده: علیرضا دمیرچی، دانشجوی کارشناسی ارشد بیوسته علوم سیاسی 

دیپلماسی ایرانی: مدتی بود که در شبکه های اجتماعی بحث هایی مطرح می شد مبنی بر تلاش روسیه و آمریکا برای کنار زدن ایران از معادلات سوریه. گفته می شد که سعی آنها بر این بوده تا بر سیاست های منطقه ای جمهوری اسلامی ایران و سال ها حضور آن در سوریه خدشه وارد کنند؛ اما پس از دیدار مسئول ستاد مشترک نیروهای مسلح با وزیر دفاع سوریه و امضای قراردادی استراتژیک و همه جانبه در بعد نظامی، این ایرادات، حواشی و شایعات به خاموشی گرایید.

نفس قرارداد ایران و سوریه پیام های بسیاری را برای کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای به همراه داشت و نشان از آن بود که ایران برخلاف سایر بازیگران این منطقه به دنبال تثبیت امنیت در خاورمیانه است.

از ویژگی های این قرارداد می توان به استقرار سامانه های «سوم خرداد» و «باور 373 -3»  در این کشور و مقابله با تجاوزات اخیری اشاره داشت که رژیم صهیونیستی در این کشور انجام داده است که از علاقه ایران به تثبیت امنیت در سوریه و پایبندی آن به توافقات آستانه و سوچی بین ایران، روسیه و ترکیه نشان دارد که از بندهای مهم آن حفظ امنیت و تمامیت ارضی سوریه بوده است.

از آن جایی که سوریه در مرز با رژیم صهیونیستی قرار دارد و نقطه مرزی بین جبهه مقاومت و اسرائیل است، می توان این قرارداد را در تقویت جبهه مقاومت در منطقه موثر دانست.

قرارداد همکاری های دفاعی ایران و سوریه بیش از آن که توافقی دوجانبه باشد، گامی مهم برای مبارزه مستمر با تروریسم و برقراری ثبات و زمینه ساز تامین امنیت برای تمام کشورهای منطقه است.

با توجه به اثرگذاری قابل توجه همکاری های راهبردی دفاعی و نظامی میان ایران، روسیه و سوریه در شکست جریان تروریسم تکفیری، خط رسانه ای بی فرجام بودن حمایت های ایران از سوریه و معامله روسیه و آمریکا برای خارج کردن ایران از معادلات آینده سوریه به صورت جدی از سوی رسانه های غربی و صهیونیستی پیگیری می شد که این قرارداد آب سردی بود بر تلاش های آنها.

برخی از کشورهای منطقه به دنبال آن بودند تا به وسیله قراردادهای وسوسه کننده به سوریه برای بازسازی این کشور، بین ایران و سوریه فاصله ایجاد کنند و از این طریق به دنبال خروج ایران از سوریه بودند که این قرارداد نشان داد که همکاری های ایران و سوریه به مانند گذشته همچنان به قوت خود باقی است.

این قرارداد را صرفا نباید از دید نظامی تحلیل کرد بلکه باید به دید اقتصادی هم دید چرا که این قرارداد کمکی است به ایجاد یک ائتلاف علیه تحریم های آمریکا. 

ویژگی دیگر این قرارداد را باید تقویت توان دفاعی منطقه برای بومی سازی تأمین امنیت و فراهم کردن زمینه خروج کشورهای فرامنطق های از جمله آمریکا دانست.

اکنون که به همت شهدای مدافع حرم و سید شهیدان مدافع حرم، شهید سردار حاج قاسم سلیمانی توانسته ایم که منطقه را از وجود داعش خالی کنیم باید بتوانیم به وسیله دیپلماسی در عرصه های مختلف در بازسازی کشورهایی که در خط مقدم مبارزه با داعش حضور داشتند شرکت داشته باشیم و بدین وسیله اقتصاد کشور خود را نیز تقویت کنیم .

کلید واژه ها: ایران و سوریه توافقنامه امنیتی میان ایران و سوریه سردار باقری


( ۱۳ )

نظر شما :

محمد ۲۹ تیر ۱۳۹۹ | ۱۲:۲۰
متاسفانه علی رغم کمک های قابل توجه ایران به سوریه اعم از کمک مستشاری یا نظامی و لجستیکی، کشور منفعت طلب ترکیه با اقدامات مخرب خود این کمک ها و همکاری ها بین جبهه مقاومت را به چالش می کشد، ترکیه یک کشور اشغالگر است که بخش هایی از عراق و سوریه را اشغال کرده و از تروریستهای داعش و جبهه النصره حمایت میکند و در این زمینه هیچ تفاوتی با امریکا ندارد و نباید در نشست های صلح بین ایران و روسیه حضور داشته باشد. به نظر میرسد ایران باید یک پاسخ قاطع به کارشکنی های ترکیه و رژیم اردوغان بدهد.
زیتون ۲۹ تیر ۱۳۹۹ | ۱۵:۲۸
در جواب محمد کاملا با شما موافقم .....ما باید زمین های خودمون در جمهوری ارمنستان و آذربایجان پس بگیریم ......مردم ارمنستان هم بهتره به سرزمین اصلی خودشون برگردن.....یکی دیگه نسل کشی می کنه چرا ما باید تاوانش را پس بدیم......
احمد محمود ۳۰ تیر ۱۳۹۹ | ۰۱:۵۹
خوش خیالی
رضا ۳۰ تیر ۱۳۹۹ | ۰۲:۵۸
در جواب زیتون ...... با نظر شما مخالفم ...... زمین های خودمون یعنی چه .... الان این زمین هایی که شما می گویی دو کشور می باشند که هر دو مستقل اما با جهت گیری هایی می باشند ..... زمین کشاورزی که نیست بریم بگیریم ...الان مرزهای کشورها و حتی این کشور ها مرز هایی بین المللی و ثبت شده در سازمان ملل می باشند ... حتی اگر هم بگیریم که نخواهیم توانست .... سازمان ملل . کشورها و جوامع ملل سرشان نمی شود که دو قرن پیش این کشور ها جز خاک ایران می شده ... بعدشم باید برگردن سرزمین اصلی شون ..سرزمینی وجود ندارد فقط همین کشور و خاکی که درونش زندگی می کنند مانده ..... و آن ها چلاق نیستند که به آن ها حمله کنیم ...ارتش و تسلیحات (حتی در بعضی زمینه ها بهتر از ما . ارمنستان به دلیل پشتوانه نظامی آمریکا و آذر بایجان به خاطر پشتوانه نظامی و تجهیزات موشکی رژیم صهیونیستی ) دفاع خواهند کرد ... البته نباید قدرت موشکی و توان قوای خودمان را از یاد برد ..اما .......اما یادمان نرود جنگ در قرن حاضر .. البته جنگ بزرگ(حتی کوچک) و سر شاخ شدن با قدرت ها ..یعنی روبرو شدن و دشمن شدن با تمامی کشور ها و منفور شدن حکومت و ملت در افکار ملل
علی ۳۰ تیر ۱۳۹۹ | ۱۸:۱۹
در جواب محمد وزیتون،که جزو هم فکران قدیمی pkkمیباشند،ترکیه سرزمین کسی را غصب نکرده واشغالگر هم نیست،بلکه این تروریستهای pkk هستند که نصف سوریه را غصب واشغال کرده اند،« چون در زمان جدایی سوریه از ترکیه در سال ۱۹۱۹ آنجا یک نفر کرد هم نبود،بطوریکه حافظ اسد وپسرش آنهارا مهمان ناخوانده می گفتند که جهت کارهای مخصوص خودشان در دم مرز لانه گزینی کرده اند،وهنوز هم شناسنامه ندارند» وهکذا در ترکیه هم بعد از تبعید وجلای وطن ارمنیان ،اکراد از جاهآی مختلف عراق وایران به مناطق خالی از سکنه ارامنه کوچ وبرای خودشان وطن کردی ساختند،که بایستی تخلیه وسرزمینهای ارامنه به خودشان عودت گردد واکرد هم زحمت قبول کرده به زاگروس بر گردند»وحتی در عراق هم سرزمینهای اشغالی اکراد در واقع مال آشوریان است که اکراد بعد از قتل عامشان سرزمینشان را هم غصب کرده اند،« مثل اربیل،سلیمانیه،دهوک،جودی قندیل،حلبچه...» وشهرهای آذربایجانی که توسط آندرانیک ،پطروس،مارشیمون،اسماعیل سیمیتگو،قتل عام شده وطبق نوشته احمد کسروی بالغ بر ۳۰۰ هزارنفر هستند،توسط اکراد اشغال شده،مثل سویوخ بلاغ،سینان داش،قوشا چای،تیکان تپه ،سولدوز،سنقر،قروه،قروس،بیجار، پس در می یابیم اکرد اشغالگر واقعی هستند واز غصب واشغال سرزمین آشوریان،ارمنیها،آذربایجانیها،برای خودشان وطن غصبی درست کرده اند ،ولی زهی خیال باطل اول بایستی سرزمینهای غصبی به صاحبان اصلی برگردانده شود بعد معلوم شود ،که اکراد به کجا عاید هستند؟ به هند بر خواهند گشت،چون موطن اصلی ومسقط الراس شان آنجاست،وتوسط پادشاهان بی فکر برای کارهای معلوم آوردند،ولی در نتیجه زاد ولد های دوجینی بلای ممالک منطقه شدند.