در طول بیست سال گذشته، ایران به جای حمایت و توانمندسازی شیعه ها و دیگر اقوام نزدیک به ایران، در تلاش برای نزدیکی و حمایت از پشتونهای به اصطلاح معتدل برای نفوذ در حکومت افغانستان بود. نتیجه اینکه بعد از چند سالی که دو کشور روابط نسبتا خوبی داشتند، اما حکومت فعلی علاقه ای به داشتن مناسبات دوستانه با ایران ندارد و بیشتر دنباله رو همان رویه تاریخی دشمنی با ایران و اقوام دیگر در افغانستان است. حال که ایران طالبان را شریک بعدی خود در افغانستان میداند، شاید بهتر باشد بداند که اینها به هیچ صراطی مستقیم نیستند و خدا کند مثل دوره قبلی حکومت شان، به قتل عام هزاره های شیعه افغانستان و دشمنی با ایران نپردازند. الان هم شیعه ها هدف اول گروه های تروریستی به شمول طالبان هستند. سیاست های ایران در افغانستان تاکنون نه کاملا موفق بوده و نه کاملا شکست خورده. اما امید است که از گذشته درس گرفته و با شناختی که از مردم و مناسبات سیاسی و مذهبی افغانستان پیدا کرده اند، بتوانند تصمیمات بهتری بگیرند.
نظر شما :