هفدهمین بخش از دهمین سال سلسله یادداشت های سرکیس نعوم
شاید اردن به عربستان ملحق شود!
دیپلماسی ایرانی: امسال دیپلماسی ایرانی دهمین سال از یادداشت های متوالی سرکیس نعوم را متفاوت از سال های گذشته منتشر می کند، چرا که امسال آگاهی بیشتری از او و دیدگاه هایش دارد. در دیداری که در تهران با او داشتم متوجه شدم که او ایران را دوست دارد، طرفدار انقلاب اسلامی است "چرا که با ظلم مخالف است" و می گوید حکومت سابق ایران را که حکومت شاهنشاهی بوده، حکومت ظالمی می دانسته که اراده ای از خود نداشته است. با سیاست های امریکا مخالف است و آن را در جهت استثمار کشورهای دیگر و تصاحب اختیار و توانایی هایشان می داند اما واقعگراست و اعتقاد دارد نمی توان امریکا را نادیده گرفت. می گوید در طول بیست سال سفر مداومی که به امریکا داشته و با مقام های مختلف فعلی و سابق امریکایی در ارتباط بوده و گفت وگو داشته است، امریکا را خوب می شناسد. امریکا را به خاطر مردمان خوبش، دنیای پیشرفته اش و زندگی مدرنش دوست دارد، اما همواره به سیاست های سلطه جویانه امریکا انتقاد داشته است. او همچنین می گوید که ارزش قلمش را بالاتر از هر چیز می داند و هرگز حاضر نیست آن را بفروشد. نعوم همچنین گفت با وجود این که می توانسته از سال ها قبل شناسنامه امریکایی بگیرد اما این کار را برای خود خفت می داند و هرگز حاضر به انجام این کار نشده است و هر دفعه مانند هر شهروند لبنانی به سفارت امریکا می رود و برای سفر به این کشور ویزا می گیرد.
سرکیس نعوم حدود دو ماه قبل از این که به امریکا برود و یادداشت های هر ساله اش را تهیه کند، در ایران بود. برای همین توانستیم امسال با او هماهنگ کنیم که بر خلاف دو سال اخیر، یادداشت هایش را به طور کامل در اختیار ما قرار دهد تا شامل محدودیت هایی که روزنامه النهار برای خوانندگانش ایجاد کرده است، نشویم. در این جا دیپلماسی ایرانی هفدهمین بخش از سلسله یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند:
از خانمی از فعالان جدی در فعالیت های عام المنفعه و کارمند سابق در یکی از ادارات امریکا پرسیدم که نظرت درباره باراک اوباما، رئیس جمهوری سابق و تلاش های او برای تحقق صلح در خاورمیانه به ویژه میان اسرائیل و فلسطینیان چیست؟ جواب داد: «اوباما برای آن خیلی کار کرد. و برای این که مذاکرات میان دو تیم موفق شود آنها را به سوی توافق بر سر "راه حل دو کشوری" و اجرای آن سوق داد. اما نتانیاهو در داخل کشورش و در کنگره در میان افکار عمومی به ویژه در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری توانست با او بجنگد و به چالشش بکشد. اوباما پاسخ کارهای او را نداد. نتانیاهو همچنین جرات کرد و بر خلاف خواسته و توصیه او موضوع شهرک ها را پیش برد و بسیاری از آنها را ساخت.»
وی در ادامه افزود: «سهم فلسطینی ها از اراضی [فلسطین] در معامله قرن خیلی کم است، همچنین عبارت از دایره های کوچکی است که نتانیاهو از ترس فلسطینیان سیاست مهاجرت اجباری فلسطینیان از مناطق معین شده را پیش گرفته است. این همان کاری است که در بیت المقدس شرقی کرد و دولتش اعلام کرد که هر کس از یک مدت معینی در آنجا نبوده است هویت او باطل می شود.»
این خانم فعال مدنی سپس گفت: «در آنجا دهکده هایی فلسطینی هست که همه ساکنان آن امریکایی شده اند اما آنها به آنجا بازنگشته اند برای این که دست اسرائیلی ها افتاده است. کوچ و مهاجرت اجباری اگر رخ دهد به سمت اردن خواهد بود.»
پرسیدم: «آیا این به معنای بازگشت اسرائیل به رویای شارون که همان فلسطینی شدن اردن است؟»
جواب داد: «نمی دانم. اما اساسا فلسطینی ها در اردن اکثریت هستند، انتقال اهالی کرانه باختری اگر ضرورت یابد یا اجباری شود احتمال وقوع چنین اتفاقی ممکن است. این را هم بگویم که احتمال دیگری هم وجود دارد و آن الحاق اردن به عربستان سعودی است.»
پرسیدم: «اگر شکست نتانیاهو در تشکیل دولت اسرائیلی تکرار شود یا در صورت محاکمه ای که در انتظار اوست به زندان برود، چه خواهد شد؟»
جواب داد: «شاید بنی گانتس، رئیس حزب "کحول لافان" (آبی و سفید) با حمایت فراکسیون عربی در کنست که شامل 15 نماینده می شوند دولت را تشکیل دهد. اما دولتی ناتوان خواهد بود که نمی تواند «معامله قرن» را اجرا کند و در عین حال هم نمی تواند از آن چشم بپوشد، شاید تصمیم به الحاق اراضی اردن و همچنین کرانه باختری به خاک اسرائیل را بگیرد.»
ادامه دارد...
ترجمه: علی موسوی خلخالی
نظر شما :