در بحبوحه تظاهرات امریکا و نزدیک شدن به فضای انتخاباتی
جامعه امریکا از چپ دور و محافظه کارتر شده است
نویسنده: توماس بی. ادسال (Thomas B. Edsall)
دیپلماسی ایرانی: ایالات متحده آمریکا (در سال های اخیر) بین انتخاب یک نامزد تازه و انتخاب دوباره رئیس‌جمهوری وقت، بین انتخاب اولین رئیس‌جمهوری آمریکایی آفریقایی‌تبارش تا انتخاب دوباره ستیزه‌جو‌ترین رئیس‌جمهوری سفیدپوست کل تاریخ کشور، نوسان زیادی داشته است. آیا بحران‌های کروناویروس، تنگنای اقتصادی ناشی از آن و اعتراضات علیه نژادپرستی، کشور را به چپ یا به راست سوق خواهد داد و سرانجام کشور در روز انتخابات کجا آرام خواهد گرفت؟
آندریا بنجامین (Andrea Benjamin)، استاد مطالعات سیاسی در دانشگاه اوکلاهاما میگوید: «اکثریت سفیدپوستان سرانجام به حقیقتی رسیدند که مردم سیاه‌پوست از دیرباز از آن آگاهی داشتند: نژادپرستیِ سامان یافته، واقعی است اما نژادپرستیِ بین‌فردی ِ روزانه نیز واقعی‌تر و بسیار دردناک‌تر است." او باور دارد که اعتراضات آگاهی می‌آورد و امکان دگرشی واقعی وجود دارد. با این حال وی می گوید: «دگرش افکار خوب است، اما برای دگرش شرایط زندگی سیاهان باید منتظر عمل و اقدام واقعی بود و درباره آماده بودن آمریکایی‌ها برای این دگرش‌ها، خوشبینی کمتری وجود دارد.»
برایان شافنر (Brian Schaffner)، استاد علوم سیاسی دانشگاه توفتس آمریکا میگوید که یافته‌های تازه نشان می دهند که در سال‌های اخیر مردم آمریکا به شکلی فزاینده لیبرال‌تر شده‌اند. به گفته او از سال های 2010 تا 2018، چرخشی در اندیشه‌های سیاسی پیرامون مراقبت‌های پزشکی، مهاجرت، ازدواج همجنس گراها، کنترل سلاح، محیط زیست و هزینه‌های دولتی به وجود آمده و افکار عمومی پیرامون این مسائل پس از 2014 به شدت به چپ چرخش کرده است.
استفان انسولابهیر (Stephen Ansolabhere)، استاد علوم سیاسی دانشگاه هاروارد، میگوید: «از سال 2014 چرخش چشمگیری به سوی لیبرالیسم رخ داده است اما کشور هنوز خود را بیشتر راستگرا یا محافظه‌کار می‌داند تا لیبرال.»
وی با اشاره به این که جمهوریخواهان سنتی با موضع سختگیرانه علیه قتل جورج فلوید توسط پلیس، پشتیبانی شمار چشمگیری از رای‌دهندگان مناطق حومه را به دست آورده‌اند، گفت: «اما نباید فراموش کرد که آخرین تجربه مشابه، تحولات لس آنجلس در 1992 میلادی بود که سرانجام با پیروزی دموکرات‌ها به پایان رسید.»
شافنر همچنین به یافته‌هایی اشاره میکند که بیانگر اذعان سیاستمداران جمهوریخواه و مستقل به وجود برتری سفیدپوستان در آمریکا است. در سال 2016 انکار وجود برتری سفیدپوستان، ارتباط عمیقی با رای دادن به ترامپ داشت و حتی یک عامل قدرتمند برای پیش‌بینی چرخش از رای دادن به اوباما در 2012 به پشتیبانی از ترامپ در 2016 بود. پذیرش یا انکار نژادپرستی در گزینه‌های انتخاباتی رقابت کنگره در سال 2018 نیز یک عامل پیشگو بود. در سال 2016 در حدود 43 درصد از سفیدپوستان بزرگسال در آمریکا وجود برتری سفید پوستان در ایالات متحده را قبول داشتند. در نظرسنجی سال 2020 این رقم به 57 درصد رسیده است. اما شافنر تاکید دارد که برای خوشبینی در این زمینه باید با احتیاط عمل کرد چرا که معلوم نیست این پذیرش با پایان یافتن اعتراضات، همچنان ادامه داشته باشد.
با این حال کارشناسان علوم سیاسی از جمله مگان مینگ فرانسیس (Megan Ming Francis) و جیک گرومباچ (Jake Grumbach) از دانشگاه واشنگتن باور دارند که این دگرش رفتار و گرایش، به ویژه میان جوانان سفیدپوست، ماندگار بوده و پیامدهای چشمگیری برای انتخابات و سیاست‌سازی‌های آینده خواهد داشت. تاتیش انته‌تا (Tatishe Nteta) از دانشگاه ماساچوست میگوید که نوعی حرکت به سوی سیاهان و دور شدن از حوزه‌های انتخاباتی محافظه‌کاران به وجود آمده و شاهدیم که چگونه کنشگری جنبش اجتماعی و افکار عمومی اکنون پیشران رفتار نخبگان محافظه‌کار شده است. دنیل کیو. گیلیون (Daniel Q. Gillion)، استاد دانشگاه پنسیلوانیا و نویسنده کتاب "قدرت سیاسی اعتراض" باور دارد که آمریکا از سال 2016 چپگرا شده و نه فقط اعتراضات علیه قتل جورج فلوید، بلکه گروهی از اعتراضات، در این روند نقشی کلیدی داشته‌اند.
کریستوفر سباستین پارکر (Christopher Sebastian Parker)، استاد دانشگاه واشنگتن، میگوید فقط بحران کووید-19 و قتل جورج فلوید عامل تشدید چپگرایی در آمریکا نیست بلکه بازیگر کلیدی و پیشران اصلی جنبش چپگرا، شخص ترامپ است، رییس جمهوری که هر کاری میکند تا به آتش بحران دامن بزند و از این رو بروز پیامدها دور از ذهن نیست. با انتخاب ترامپ، آمریکایی‌های آسیایی‌تبار و لاتین‌تبار بیش از هر زمان دیگری به جامعه سیاهپوستان نزدیک شده‌اند.
جو تریپی (Joe Trippi)، یک مشاور دموکرات، میگوید: «هرچه رنج و آسیب ما از کروناویروس، بیکاری و اعتراضات بیشتر می‌شود، شاهد آشوب و هرج و مرج بیشتری هستیم. اگر ترامپ نماد آشوب و بایدن نماد اجتماع و یکپارچگی است، کشور کدام را انتخاب خواهد کرد؟ من باور دارم که شمار فراوانی از زنان جمهوریخواه، جوانان جمهوریخواه، کسب و کارهای جمهوریخواه و تحصیل‌کردگان جمهوریخواه در مناطق حومه، بایدن و یکپارچگی را انتخاب خواهند کرد. زنان وابسته به حزب جمهوریخواه از آشوب و هرج و مرج فرسوده و کلافه شده‌اند.»
منبع: نیویورک تایمز / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11
نظر شما :