امنیت سازی به سبک اسرائیل

دیپلماسی ایرانی: بر کسی پوشیده نیست که با روی کار آمدن دولت دونالد ترامپ، ماه عسلی وصف ناشدنی در روابط آمریکا و رژیم صهیونیستی آغاز شد که حمایت های دو طرفه و بی قید و شرط از ویژگی های خاص و پایدار آن بوده و هست. هر چند بیشتر یهودیان آمریکا دموکرات هستند و نتایج نظرسنجی های صورت گرفته نشان می دهد حمایت این گروه از دونالد ترامپ و حزب جمهوریخواه، بسیار اندک است، اما رئیس جمهوری آمریکا در دوره نخست ریاست جمهوری اش، در حمایت از دولت نامشروع اسرائیل چیزی کم نگذاشت تا شاید بتواند نظر یهودیان آمریکایی را نیز جلب و آنها را از حزب دموکرات به سمت حزب متبوع خود متمایل کند. وی به طور رسمی سفارت آمریکا را از تل آویوو به قدس اشغالی منتقل و کمک آمریکا به فلسطینان را  قطع کرد، از توافق هسته‌ای با ایران که به شدت مورد انتقاد رژیم صهیونیستی بود، خارج شد، حاکمیت اسرائیل بر بلندی‌های اشغالی جولان را به رسمیت شناخت و شهرک سازی جدید این رژیم را قانونی و معتبر اعلام کرد. 

حمایت های بی دریغ رئیس جمهوری آمریکا از رژیم صهیونیستی قدرت مانور این رژیم را در عرصه بین المللی گسترش داد و بسیاری از سران دولت های عربی را نیز مجاب کرد که برای جلب نظر آمریکا و البته تقویت ضدیت خود با ایران به سمت عادی سازی روابط با این رژیم برآیند. هر چند در شرایط عادی این سیاست می تواند موجب اعتراضات مردمی در کشورهای عربی شود، اما در موقعیت کنونی خاورمیانه زمینه و شرایط تا حد زیادی برای عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی فراهم شده است. 

در مقطع کنونی برخی از کشورهای اثرگذار خاورمیانه از جمله لبنان و عراق درگیر اعتراضات گسترده مردمی هستند که به تغییر دولت و نوعی بی ثباتی سیاسی در آنها انجامیده و از سوی دیگر با اقدامات متقابل ایران در برابر بدعهدی های شرکای برجام و شاخ و شانه کشیدن های مقامات اروپایی، این توافق بین المللی نیز در متزلزلترین وضعیت خود در چند سال اخیر قرار گرفته است. هر چند این مسائل سطح نگرانی و تنش در منطقه غرب آسیا را افزایش داده، اما شاید بتوان گفت تنها برنده این شرایط رژیم صهیونیستی بوده است. مقامات این رژیم که بعد از برگزاری انتخابات چالشی با مشکل تشکیل یک دولت ائتلافی کارامد دست و پنجه نرم می کنند و در صورت عدم توافق در یک ماه آینده خطر انحلال کنست (مجلس قانون گذاری رژیم صهیونیستی) نیز آنها را تهدید می کند، باز هم نمی توانند چشم از فرصت های نفوذ در خاورمیانه بردارند و در وانفسای مشکلات داخلی، به صرافت افتاده اند تا از وضعیت بی ثبات و آب گل آلود خاورمیانه نیز ماهی بگیرند. 

در واقع بالا گرفتن نگرانی ها از فروپاشی توافق هسته ای قدرت های جهانی با ایران و عواقب آن، انقلاب های اجتماعی و آشوب زدگی در کشورهای خاورمیانه و البته رو به پایان بودن دوره نخست ریاست جمهوری دونالد ترامپ و امکان شکست وی در دور بعدی انتخابات آمریکا، مقامات رژیم صهیونیستی را به تکاپو واداشته تا پیش از بین رفتن فرصت ها، از این نمد کلاهی برگیرند و هر چه زودتر اهداف استراتژیک خود در منطقه را محقق کنند. 

جدیدترین تحرکات رژیم صهیونیستی از جمله حضور هیئتی از این رژیم در آمریکا برای مذاکره درباره امضای معاهده‌ها و توافقنامه‌هایی با کشورهای عرب حوزه خلیج فارس برای پایان درگیری‌ها بین طرفین و نیز  اعلام حضور اسرائیل در نمایشگاه بین المللی «اکسپو 2020» که قرار است از ۲۰ اکتبر سال ۲۰۲۰ میلادی در بندر دبی در امارات متحده عربی برگزار شود را می توان به عنوان گام های بلند رژیم صهیونیستی برای تنش زدایی از روابط اعراب و اسرائیل و دستیابی به روابط و توافقات امنیت ساز در شرایط مناسب ایجاد شده تعبیر کرد. 

البته روند عادی سازی روابط با اسرائیل مدت هاست که به صورت چراغ خاموش آغاز شده و در جریان است؛ چنانکه نخستین بار وزیر امورخارجه رژیم صهیونیستی، ۱۰ تیرماه ۹۸ به امارات متحده عربی سفر کرد و پیش از وی نیز «میری ریگو»، وزیر ورزش رژیم صهیونیستی آبان ماه سال ۹۷ به امارات سفر کرده بود.

در نتیجه باید گفت همچون همیشه ناآرامی های داخلی، اختلافات منطقه ای و درگیری ها و دشمن سازی های درونی بین کشورهای اسلامی، به نفع دشمن مشترک جهان اسلام یعنی رژیم صهیونیستی تمام شده است؛ هر چند با رویکرد جدید دولت های عربی شاید دیگر واژه «دشمن مشترک» اصطلاح دقیقی برای خطاب قرار دادن رژیم صهیونیستی نباشد. در چنین وضعیتی این مقامات و نخبگان کشورهای اسلامی به ویژه جمهوری اسلامی ایران هستند که باید به دنبال تدابیر و سیاست های لازم برای جلوگیری از اوج گیری رژیم صهیونیستی در عرصه منطقه ای و ممانعت از دستیابی آن به توافقاتی باشند که امنیت این رژیم و همدستانش را به بهای ناامنی مناطق و کشورهای دیگر تأمین می کنند.