چرا مذاکره با ترامپ ممکن نیست؟!

دیپلماسی ایرانی: این روزها بحث مذاکره یا عدم مذاکره با دولت دونالد ترامپ نقل محافل شده است. البته بدیهی است دولتی که نه استراتژی روشن دارد و نه بر پایه منطق سیاسی با کشور ما برخورد می کند، راهی برای مذاکره نمی گذارد. با این حال بسیاری بر این اعتقادند که با وجود تحریم های سنگین و سختی های بسیاری که متوجه کشور در پی خروج یکجانبه امریکا از برجام شده است، بد نیست با دولت ترامپ مذاکراتی آغاز شود شاید که از شدت این فشارها کاسته شود. کسانی که چنین ایده ای را مطرح می کنند یک سوال ساده را بی پاسخ می گذارند، چه تضمینی وجود دارد با دولت امریکا وارد مذاکره شدیم، به نتیجه ای هم رسیدیم و همین دولت شش ماه بعد یا بعد از انتخابات ریاست جمهوری امریکا یا هر زمان دیگر به نتایج چنین مذاکره ای پایبند بماند؟ به ویژه که دولت ترامپ دچار آشفتگی سیاسی روشن در برابر ایران است، یک روز صحبت از جنگ می کند روز دیگر مذاکره بدون پیش شرط را به میان می کشد. وانگهی، مذاکره دولت ترامپ با کره شمالی نمونه بارزی است، آیا در طول حدودا شش یا 7 ماهی که میان واشنگتن و پیونگ یانگ مذاکرات دوجانبه ای آغاز شده آیا این مذاکرات به نتیجه رسیده است؟

کار مذاکره برای ما زمانی سخت می شود که مشاهده می کنیم اعضای کلیدی کابینه ترامپ نه تنها طرفدار مذاکره نیستند بلکه همان طور که به صراحت گفته اند به فکر براندازی یا سرنگونی نظام هستند. آنها برای رسیدن به این هدف ترامپ را تحت فشار گذاشته اند و حتی ابایی ندارند که گزینه نظامی را به میان بکشند. در چنین شرایطی حتی اگر دونالد ترامپ که بارها آمادگی خود را برای مذاکره با ایران اعلام کرده است، با ایران وارد مذاکره شود، چه تضمینی وجود دارد که آنها مانع از ادامه مذاکرات و به نتیجه رسیدن آن نشوند؟ 

برجام نمونه روشنی از یک توافق همه جانبه با پشتوانه بین المللی بود، دونالد ترامپ تحت فشارها و توصیه های مغرضانه داخلی و خارجی به خروج از آن تحریک شد. در حالی که بسیاری در دولت او از جمله رکس تیلرسون، وزیر امور خارجه سابق و جیمز متیس، وزیر دفاع سابق با این اقدام رئیس جمهوری امریکا مخالف بودند، اما سنبه پرزورتری وجود داشت که توانست اراده خود را پیش ببرد و ترامپ را به خروج از برجام ترغیب کند. این سنبه پرزورتر نه تنها به مذاکره با ایران معتقد نیست بلکه به صراحت از لزوم تغییر حکومت حتی با استفاده از ابزار خطرناک جنگ سخن می گوید، در این صورت چگونه می توان با دولت امریکا وارد مذاکره شد؟

چندی پیش یکی از افراد بسیار آگاه به امور امریکا در جایی گفت: «دونالد ترامپ شاید تنها رئیس جمهوری امریکا باشد که توانسته بیش از هر رئیس جمهوری دیگری بر سیستم حاکم بر امریکا تاثیر بگذارد و خواسته خود را پیش ببرد. البته این بدان معنا نیست که سیستم بر او تاثیرگذار نیست و او را هدایت نمی کند. اما می توان گفت این تاثیرگذاری به نوعی دوجانبه است، چرا که در بسیاری جاها دیده ایم که این ترامپ بوده بر سیستم تاثیر گذاشته و اراده خود را پیش برده است.»

از او وقتی درباره امکان مذاکره ایران و امریکا پرسیده شد، گفت: «واقعیت این است که اولا نه در داخل ایران، چه در درون دولت و چه کلا در درون حاکمیت، اعتمادی به مذاکره با امریکا وجود ندارد. بنابراین از این سو چنین اراده و فضایی برای مذاکره نیست، دلایل آن هم روشن است، کسی که در یک روز چندین موضع متناقض می گیرد و یک حرف ثابت ندارد، چگونه می شود با او مذاکره کرد؟!»

وی سپس گفت: «مشکل مذاکره با ترامپ این است که، صحیح است که اهل معامله است و می شود با او به توافق رسید اما مساله این جاست که شیوه مذاکره او دقیقا مثل معامله های تجاری اش است، مذاکره را شروع می کند، اما در آخر وکلایش را به سراغ شما می فرستد و قرار می شود که آنها کار را تمام کنند، آنها هم طوری رفتار می کنند که چیزی به دست شما نرسد. دقیقا انگار که دارد ملک می خرد، او برای خرید ملک با طرف معامله مثلا با قیمت یک میلیون دلار وارد گفت وگو می شود، طرف را به صد هزار دلا قانع می کند، وکلایش معامله را با 70 هزار دلار تمام می کنند. در این صورت فکر می کنید می شود با چنین کسی وارد مذاکره شد؟» 

مشکل مذاکره با ترامپ همین است. نه می شود به او اعتماد کرد و نه تمایل دارد در پایان مذاکره امتیازی به طرف مقابل بدهد، شاید فکر می کند چنین شیوه ای قدرت امریکا را نشان می دهد.