شرایط تحمل ناپذیر غزه

نویسنده: ماتیاس ون هوین

دیپلماسی ایرانی: مردم نوار غزه آن قدر نومید و مستاصل اند که به سیم خاردارهای مرزی نزدیک می شوند، با اینکه می دانند آن سوی مرز تک تیراندازانی نشسته اند و اجازه شلیک هم به آنها داده شده است. شرایط زندگی در نوار غزه تحمل ناپذیر شده است. گزارشی رسانه ای از شرایط زندگی در نوار غزه منتشر شده، تاکید می کند که زندگی در این منطقه غیرقابل تحمل شده است.

در یک گزارش سازمان ملل متحد تخمین زده می شود که تا سال ۲۰۲۰ میلادی نوار غزه به کلی غیرقابل سکونت خواهد شد. مارک فرینگز، نماینده بنیاد کنراد آدناوئر در آلمان، اما بر این نظر است که شرایط زندگی در نوار غزه هم اکنون نیز تحمل ناپذیر است.

مارک فرینگز که در رام الله در کرانه غربی رود اردن زندگی می کند و به طور منظم از آنجا به نوار غزه تردد دارد، وضعیت منطقه را به خوبی می داند. او در مصاحبه ای با دویچه وله نسبت به کمبود انرژی و آب آشامیدنی در نوار غزه هشدار داد. فرینگز می گوید که امکان بروز اپیدمی هایی چون وبا در نوار غزه وجود دارد.

کمبود آب آشامیدنی و انرژی

 در سال ۲۰۰۰ میلادی ۹۸ درصد مردم نوار غزه به آب آشامیدنی دسترسی داشتند. در سال ۲۰۱۴ میلادی اما تنها ۱۴درصد مردم این منطقه موفق به تهیه آب آشامیدنی شدند. سازمان ملل متحد هشدار داده است که تنها منبع آب آشامیدنی در نوار غزه اگر با همین شیوه بی رویه و با اضافه برداشت بهره برداری شود، تا سال ۲۰۲۰ غیرقابل استفاده خواهد شد.

این وضعیت ناگوار به گونه ای در ارتباط با انرژی نیز صادق است. در حال حاضر روزانه چهار تا شش ساعت برق در نوار غزه موجود است. به این ترتیب بهداشت، آموزش و خدمات عمومی در این منطقه با مشکلات بسیاری روبه رو شده اند. اختلاف میان سازمان های فتح و حماس در مدیریت زیرساخت ها در غزه آمده است که حماس از سال ۲۰۰۷ غزه را در کنترل خود دارد. این سازمان از سال ها پیش با جنبش فتح در کرانه غربی رود اردن منازعه دارد.

کمک های جهانی برای فلسطینیان نیز به سازمان فتح می رسد. سازمان فتح برای فشار به جنبش حماس سال گذشته پرداخت پول به اسرائیل را برای ارائه انرژی به فلسطینیان منطقه نوار غزه به شدت کاهش داد. و به این ترتیب بود که مردم نوار غزه اکنون با کمبود برق روبه رو هستند.

جیمی مک گلدریک، نماینده سازمان ملل در منطقه فلسطین درباره زندگی هزاران نفر از افراد که در خطر قرار دارد می گوید: «فاکتورهای زیادی در این امر دخیل هستند. برخی از این شرایط به مسائل سیاسی و اینکه مردم در بیش از 10 سال گذشته در شرایطی زندگی کرده اند که وضعیت مشخصی وجود نداشته است. با وجود محدودیت های ورود و خروج در غزه و مرزهای اشغال شده امکان عبور و مرور مردم وجود ندارد. آنچه در حال حاضر دیده می شود حسی از خستگی و ناامیدی در میان مردم است و این باعث شده که شرایط عمومی زندگی بدتر شود. شرایط زندگی فاجعه بار است. معضل اقتصادی بی نهایت است و سیستم در حال فروپاشی است. مردم دسترسی محدودی به آب پاکیزه دارند و باید آب را از بازار آزاد تهیه کنند چراکه سیستم لوله کشی به درستی انجام نشده است و دسترسی به آب تمیز وجود ندارد.

مساله دوم برق است. اساسا زندگی مردم به این انرژی بستگی دارد و مردم منطقه حداقل چهار ساعت در روز از این نعمت برخوردار نیستند. داریم به فصل گرما نزدیک می شویم و اوضاع بدتر خواهد شد. در بخش خدمات اجتماعی افرادی هستند که ماه هاست حقوق نگرفته اند. نرخ بیکاری بین جمعیت 18 تا 30 سال در حدود 60 درصد است و بیکاری عمومی در بین مردم غزه حول و حوش 40 درصد. جای تعجب نیست که حسی از خشم و انتقام در بین مردم وجود داشته باشد. من فکر می کنم اعتراضات مردم فرصتی برای نشان دادن این خستگی و خشم است.

آنچه می گویم به این معنی است که این منطقه بر اساس شرایط برای میلیون ها نفر از مردم غره غیرقابل زندگی است. سازمان ملل در گزارشی اعلام کرده که غزه تا سال 2020 برای بیش از 2 میلیون نفر غیرقابل زندگی است. انگار برای مردم سایر مناطق دنیا عزه اصلا وجود ندارد. وقتی این جمعیت جوان بیکار را می بینید، جوانان دارای مهارت که توانایی انجام کار دارند اما بازاری برای جذب آنها وجود ندارد تاسف می خورید. اینجا هیچ ظرفیتی برای تولید وجود ندارد. مردم در شرایط سختی زندگی می کنند و حتی به امکانات بهداشتی اولیه دسترسی ندارند.»  

منبع: دویچه وله/ مترجم: روزبه آرش