نقض برجام منجر به هسته‌ای شدن ایران می‌شود

نویسنده: فیلیپ گوردون
دیپلماسی ایرانی: نقض توافق هسته ای منجر به افزایش مخالفت ها با ایران در کل خاورمیانه، انزوای دیپلماتیک آمریکا و حملات نظامی به تاسیسات هسته ای ایران، خواهد شد.
مارک گرشت، از حامیان خروج از توافق هسته ای، می گوید یکی از دلایلی که آمریکا باید برای اخذ مطالبات بیشتر از ایران اصرار کند، این است که بفهمیم آیا رژیم ایران، در خارج از سایت های تحت نظر در حال تخلف است یا نه. من قبول دارم که رژیمی که تحت نظر است هیچ وقت در شرایط ایده آل قرار نمی گیرد اما اینکه ایران اجازهٔ نصب دوربین های نظارتی و بازدید بازرسان آژانس بین المللی اتمی از هر مکانی، را داده، نه تنها خوب بلکه بسیار بهتر از رژیمی است که هیچ نظارتی بر آن وجود ندارد.
من همچنین معتقدم گرشت، توانایی آمریکا، در متقاعد کردن متحدان بین المللی اش برای حمایت از درخواست های غیرقابل مذاکره آمریکا را زیادی دست بالا گرفته است. آمریکا می تواند فعالیت موشک های دوربرد ایران را تحریم کند و به دنبال توافقی برای محدود کردن آن باشد، اما اگر قرار باشد بر سر این موضوع جنگی رخ دهد، ما در آن جنگ، احتمالا برای مدت زمان طولانی، تنها خواهیم بود.
همچنین این ادعا که برجام، دست آمریکا را در مسائلی خارج از محدودهٔ هسته ای ایران بسته، من را گیج کرده است. در واقع از زمان دولت اوباما و در طول گفتگو ها، ما این توانایی را برای خود محفوظ داشته ایم، ازجمله مقابله با ایران در منطقه، تحریم به خاطر فعالیت های موشکی و نقض حقوق بشر، و هم دولت اوباما و ترامپ این کار ها را انجام داده اند. از زمان امضای توافق، آمریکا هیچ تجارت و رابطه ای با ایران نداشته و در عوض صد ها میلیارد دلار اسلحه و تجهیزات به دشمنان ایران در منطقه فروخته است.
گرشت درست می گوید که استراتژی جدید ترامپ در قبال ایران زیاد هم جدید نیست. استراتژی که شامل استفاده از زبانی تند و تحریم سپاه پاسداران ایران در دولت جدید است. کاری که قبلا نیز انجام می شد. به نظر می رسد که حتی افرادی مانند جیمز متیس و مک مستر، که در قبال ایران تندخو هستند، با اعلام سپاه پاسداران به عنوان یک سازمان تروریستی، حمله به مواضع ایران در سوریه، عراق و لبنان و اعمال دوباره تحریم های ثانویه، مخالفت کرده اند. چون می دانند منجر به درگیری شدید بین شرکای بین المللی آمریکا خواهد شد و از هزینه فعالیت های نظامی آمریکا در خاورمیانه باخبر هستند و شاید هم می دانند که بدون حمایت بین المللی، تحریم های اقتصادی آمریکا، آنقدر ها هم موثر نیست.
من همیشه از اینکه منتقدین توافق هسته ای ایران، مسئلهٔ کره شمالی را مطرح می کنند، متعجب می شوم. انگار مشکل داشتن توافق هسته ای است در حالی که مشکل نبود توافق است. در سال ۱۹۹۴، توافقی مبنی بر تامین بخشی از منافع اقتصادی کره شمالی در قبال حذف تاسیسات ساخت سلاح های اتمی، امضاء شد. منتقدین آن توافق، با مسئلهٔ تامین رآکتور های نفتی و آب سنگین پیونگ یانگ مخالفت کردند و درست مثل امروز دربارهٔ ایران، گفتند رفتار غلط نیاز به تشویق ندارد و باید روی «توافقی بهتر» کار کنیم. در سال ۲۰۰۱، دولت بوش اعلام کرد که این توافق دیگر، گزینه ای روی میز نیست و منجر به انزوای کشوری شد که از نظر اقتصادی از اکنون ایران، در شرایط بدتری به سر می برد. نتیجه آن شد که کره شمالی سلاح هسته ای و موشک قاره پیما ساخت و مسئله را چنین دشوار تر کرد.
مطمئنا، هیچ تضمینی برای داشتن توافقی پایدار با رژیم نا امن و غیرقابل پیش بینی پیونگ یانگ، وجود ندارد. اما آنچه مسلم است این است که نبود یک توافق حتی ناقص، منجر به خلع سلاح هسته ای نمی شود بلکه باعث به وجود آمدن کشوری خطرناک و ناپایدار و مجهز به سلاح هسته ای می شود.

منبع : آتلانتیک / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / ۳۳