پیوندهای متفاوت در برابر معضل کره شمالی

نویسنده: ماتیو جیمسون

دیپلماسی ایرانی: با درگیری های هسته ای میان کره شمالی و ایالات متحده که در تمام طول تابستان مدام داغ تر شد، دولت های روسیه و چین بودند که از جامعه بین الملل و سازمان ملل خواستار رفتاری مسئولانه، هوشمندانه و بالغ تر بودند. این دیپلماسی درخشان مسکو و پکن بود که صدای ثبات و آرامش و ایجاد گفت وگو و تعامل را در میان لفاظی های دیوانه وار و مسخره ایجاد کرد و در پیچیدگی کلاف مخوفی که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده و نیکی هیلی، نماینده این کشور در سازمان ملل ساخته بودند، راه حلی پیش گذاشت.

رهبران روسیه و چین باید قوی باقی بمانند تا از هولوکاست هسته ای در شبه جزیره کره شمالی جلوگیری شود. در حالی که در راستای حفظ حقوق بین الملل و برای جلوگیری از جنگ هسته ای و حمایت از گفتگوی چندجانبه که از سال 2009 به تعلیق درآمده است و پایین آمدن فتیله تمرینات مشترک نظامی ارتش آمریکا و کره جنوبی، آنها تنها امید باقی مانده هستند. این سیاستی درست برای ایجاد رفاه، ایمنی و امنیت در شبه جزیره کره و برقراری صلح و بازگردندان ثبات در منطقه و جهان است. روند نادرست اقدامات و سیاست های غلط در قبال کره شمالی و رژیم کیم جونگ اون اما به طور مدام توسط ترامپ و متحدان اش در شورای امنیت سازمان ملل پیگیری شده است.

سیاست آمریکا به طور مداوم با تشدید تمرینات نظامی مشترک با کره جنوبی، تحریک شمالی ها و ایجاد تنش و افزایش احتمال جنگ با کره شمالی بوده است. این سیاست می تواند به فاجعه ای کامل منجر شود و نباید اجازه داد که چنین تحرکاتی ادامه پیدا کند. سیاست آمریکا در گسترش موشک های تاد مانند تکان دادن پرچمی قرمز در برابر گاو نری خشمگین است و باعث تحریک بیشتر کره شمالی، افزایش تنش و احتمال وقوع درگیری مسلحانه خواهد شد. درحالی که روسیه و چین، در کنار هم تلاش های فراوانی برای آرام کردن اوضاع و بازسازی وضعیت گفت وگو، ایجاد همکاری و بازگرداندن ثبات انجام داده اند. در مقابل اما متاسفانه دولت های ایالات متحده و متحد رئیس جمهور ترامپ یعنی ترزا می، نخست وزیر بریتانیا کسانی هستند که تنش را افزایش داده، بحران را تشدید کرده و کمکی به کاهش بحران و ایجاد ثبات در وضعیت موجود نمی کنند.

کاملا واضح است که کره شمالی به عنوان بازیگری اصلی در این میدان نیز در اشتباه است چرا که باید آزمایش های هسته ای خود را متوقف کند و وارد مذاکره شود. با این وجود برای شمالی ها به عنوان یک طرف از مذاکرات 6 طرفه، ورود به میز مذاکره با وجود رفتارهای ایالات متحده بسیار سخت خواهد بود. همچنین در این رابطه باید توجه کرد تنها دلیلی که کره شمالی به این شکل رفتار می کند و آزمایش سلاح های هسته ای خود را ادامه می دهد این است که می خواهد امنیت خود را حفظ کند چرا که به خصوص با مرور اتفاقات عراق در سال 2002 تا 2003 و پس از آن لیبی 2003، سایه تهدیدی سنگین را احساس می کند.

ادبیات دولت ترامپ چه از سوی خودش باشد یا از جانب وزیر دفاع، جیمز ماتیس یا نیکی هیلی، سفیر امریکا در سازمان ملل، تا کنون مفید نبوده و این دروغ های پیاپی به سادگی موجب ایجاد دشواری های امنیتی منطقه ای و بین المللی و ایجاد دردسرهای انسانی شده است. تصور کنید که وضعیت برعکس بود و مکزیک در مرزهای جنوبی ایالات متحده این چنین رفتار می کرد. آیا واقعا فکر می کنید که دولت ایالات متحده حاضر می شد تا وارد معامله شود و با وجود آسیب های شدید انسانی و زیست محیطی آیا در راه استفاده از سلاح هسته ای گام برنمی داشت؟ مطمئنم که ایالات متحده در شرایط مشابه رویکردی را برمی گزید که این روزها کره شمالی انتخاب کرده درحالی که این مقامات آمریکایی هستند که با تحرکات خود در جنوب همسایه شمالی، شبه جزیره کره را سرکش خطاب می کنند.

نقش دولت بریتانیا در حال حاضر و در وضعیت کنونی بسیار ظریف است. امیدوارم آنها با برگزیدن نقشی سازنده، هدف خود را کمک به کاهش تنش و از بین بردن بحران هسته ای در شبه جزیره کره قرار دهند نه اینکه رفتاری را برگزینند که تنها به افزایش تنش منجر شود. تنها زمان است که به ما نشان خواهد داد آیا نخست وزیر کنونی بریتانیا، ترزا می به تعهد خود در قبال صلح عمل کرده یا تحت نفوذ متحد خود ترامپ به رفتاری نادرست تن داده است. ترزا می کسی بود که تنها یک هفته پس از سوگند یاد کردن ترامپ از او استقبال کرد و دست هایش را فشرد. اما جامعه بین الملل باید شاهد باشد که در رابطه ویژه آنگلو ـ آمریکایی آیا نخست وزیر انگلیس تمام کنترل را در اختیار رئیس جمهور آمریکا قرار خواهد داد یا نه؟

منبع: استراتژیک کالچر/ مترجم: روزبه آرش