وقتی برای رسانه ها خون غیرشیعی رنگین تر است

دیپلماسی ایرانی: در این جا تلاش کرده ام صرفا گزارشی از آن چه مشاهده و برداشت کرده ام، بیان کنم و بنویسم و هیچ نگاه یا رویکرد خاصی را در نظر نگیرم. از زمانی که موصل و کلا استان نینوا به اشغال داعش درآمد، توصیفات بسیاری درباره جنایت های عجیب و غریب داعش در پی تصرف شهرهای عراق منتشر شد. رسانه ها بیش از همه به ظلم و جفایی که در حق زنان مسیحی و ایزدی می شد، توجه می کردند. حتی در همان روزهای اولیه سقوط موصل هواپیمایی از فرانسه در سلیمانیه کردستان فرود آمد و تعدادی از زنان مسیحی که مورد آزار و اذیت داعشی ها قرار گرفته بودند و دست بر قضا توانسته بودند از مهلکه بگریزند را سوار کرد و به فرانسه برد. شبکه های فرانسوی با آب و تاب خبر انتقال پناهندگان آواره مسیحی به فرانسه را منتشر کردند و آن را نشان از حس انسان دوستی فرانسوی ها توصیف کردند و برای این اقدام خود تبلیغات بسیاری به راه انداختند. نکته این که در عراق این تنها مسیحیان نبودند که از دست داعش رنج دیدند، همه اقوام و مذاهب عراقی، ایزدی، شیعی و حتی سنی هم از آزار و اذیت داعشی ها در امان نماندند اما فرانسوی ها حس انسان دوستی شان فقط برای مسیحیان گل کرده بود.

در سفری که به عراق داشتم از افرادی تعریف کردند که از رنج ها و عذاب هایی که داعشی ها بر آنها تحمیل کرده بودند، سخن می گفتند و قضایایی تعریف می کردند که واقعا دل هر انسانی را به درد می آورد. اتفاقا ایزدی هایی را دیدم که از برخوردهای دوگانه رسانه های غربی انتقاد می کردند. در دفتر یکی از مراجع که بودم، یک ایزدی به اسم شیرو، آمده بود که درد دل می کرد از رنج هایی که در کمپ ها و اردوگاه های آوارگان بر آنها می رود. می گفت همسرش را داعشی ها دزدیدند در حالی که دختر 8 ساله اش را مقابل چشمانش قطعه قطعه کردند و او را وادار کردند تا تکه تکه شدن کودکش را به چشم خود ببیند. می گفت خواهرش را به دلیل این که باب میلشان زیبا نبود مقابل چشمانش با قنداق اسلحه آن قدر به صورتش زدند تا جان داد. تعریف کرد داعشی ها همسر و خواهر همسرش را با خود بردند در حالی که هر چه به آب و آتش زد نتوانست ردی از آنها بیابد. از او پرسیدم آیا سازمان ملل و سفارت خانه های اروپایی کاری برای شما از پیش نبردند تا بتوانی بفهمی بستگانت کجا هستند؟ جواب داد: ابدا. سازمان ملل پاسخ می دهد امکانات ما محدود است و ما نمی توانیم کاری از پیش ببریم. می گفت اروپایی ها تبعیض آمیز برخورد می کنند. آنها بیش از همه به مسیحیان توجه دارند، سعی می کنند هر مسیحی اگر در کمپ آوارگان باشد از آن جا خارج کنند و با خود ببرند و الا به دیگر اقلیت ها کوچکترین توجهی نمی کنند. می گفت اگر طرف مسیحی باشد به راحتی به او پناهندگی می دهند اما اگر ایزدی یا از طایفه دیگری باشد صرفا با او مصاحبه می کنند و فیلم می گیرند، بعد ناپدید می شوند و دیگر خبری ازشان نمی شود.

یکی از دست اندرکاران بیوت مراجع می گفت که آن چه بر شیعیان رفته بر سر هیچ کس نرفته است اما چون شیعه هستند کسی به آنها توجه نمی کند. می گفت داعشی ها جنایتی نبوده در حق شیعیان نکرده باشند. در همان دفتر مرجعی که بودم به فردی برخوردم که تازه از استانبول آمده بود. این فرد شیعه ای بود که از حال و روز روانی چندان مناسبی برخوردار نبود تا آن جا که کوچکترین حرکت ناملایمی او را عصبی می کرد. وقتی دلیل این حالش را پرسیدم، قصه ای را از او تعریف کردند که بسیار تکان دهنده بود. گفتند هنگامی که داعشی ها به موصل یورش بردند او و خانواده اش را دستگیر کردند. بعد از آن در مقابل چشمانش به همسر و دختر و خواهرش دسته جمعی تجاوز کردند، بعد از آن آنها را در مقابل دیدگانش آتش زدند و گفتند که شیعه نباید زنده بماند. برایشان تعریف کرده است که چگونه او را کتک می زدند و وادارش می کردند که کل این صحنه ها را ببیند در حالی که همسر و دختر و خواهرش نام او را فریاد می زدند و از او کمک می خواستند. او هر گاه نامش را صدا می کردند به خود می لرزید. نجات او معجزه آسا بوده، در حالی که او را به همراه چند نفر دیگر در جایی حبس کرده بودند تا چند ساعت بعد اعدام کنند موفق به فرار شده بود و خود را به سختی به کردستان رسانده بود و بعد از مدتی از آن جا به ترکیه رفته بود. وقتی که نزد آن مرجع رفت و شرح ماوقع کرد دائما گریه می کرد.

یکی از روحانیون که شرح حال این فرد را برایم شرح می داد، می گفت که این اتفاقات از رسانه ها دور می ماند. احساس می کنیم دستی در کار است تا به این موارد بی اعتنا باشند. به اعتقاد آنها مساله به شیعه بودن افراد بر می گردد، چون در نهایت می خواهند همه شیعیان را به ایران نسبت دهند و پرواضح است که جامعه جهانی هم با ایران دشمن است، پس تبعیض آمیز برخورد می کنند. بعد این روحانی به من گفت که هیچ می دانی در محله شیعه نشین تلعفر داعشی ها هیچ زنی را در امان نگذاشتند و از هیچ جنایتی فروگذار نکردند؟

وحشی گری، ظلم و جنایت و تروریسم در هر حالتی محکوم است. شکی نیست که اهل تسنن هم به شدت از جنایت های داعشی ها رنج ها برده اند. دختر بچه 7 ساله ای که از طرف مادرش در شهر موصل به خواربارفروشی رفت تا خرید خانه کند اما نیروی امر به معروف و نهی از منکر داعش او را به جرم تماس با نامحرم دستگیر کرد و در مقابل دیدگان مادرش که التماس می کرد دخترش را نزند، آن قدر کتک زد تا جان بسپرد، سنی بود. داعش در حق همه طیف ها حتی اهل تسنن ظلم کرد. تروریسم دین و مذهب نمی شناسد، همه را قربانی می کند اما چرا جامعه جهانی و رسانه های غربی تبعیض آمیز برخورد می کنند؟