رفتار ترامپ با ایران فضاحت محض است

نویسنده: رایان کوپر

دیپلماسی ایرانی: شیوه ای که حکومت ایالات متحده با ایران رفتار می کند فضاحت محض است. در دورانی که ایران متعادل بوده است و با میانه روی و متانت رفتار می کند، آمریکا با قساوتی نکوهیده و تحریم های بیشتر پاسخ می دهد.

بدتر از همه به طور قطع پرزیدنت ترامپ است که در پاسخ به حملات تروریستی در ایران این کشور را به خاطر حمایتش از تروریسم مورد سرزنش قرار داد. اما سناتورهای دموکراتی که عموما برای وارد کردن ضربه به روسیه به اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران رای دادند نیز به همان میزان کار زشتی انجام دادند.

در زمان دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، تخاصم آشکار میان ایران و آمریکا به دلیل تلاش شدید دو کشور توسط گروه های سیاسی صلح طلب در هر دو طرف متوقف شد. پس از چند مشکل اولیه مانند انتخاب محمود احمدی نژاد در سال 2009 به عنوان رئیس جمهور و حملات اینترنتی استاکس نت در سال 2010 علیه برنامه هسته ای ایران، تنش ها میان دو کشور آرام آرام کاهش یافت. انتخابات سال 2013 در ایران به طور سالم برگزار شد و به انتخاب حسن روحانی کاندیدای میانه رو اصلاح طلب منجر شد. انتخابات سال 2012 در ایالات متحده نیز باعث جایگزینی هیلاری کلینتون جنگ طلب با جان کری شد، فردی که با اشتیاق بسیار خط مشی دیپلماتیکی برای تنظیم توافق هسته ای ایران در پیش گرفت.

ایران هر کاری کرده باشد، وقتی حرف از مسلح سازی و حمایت معنوی از گروه ها و کشورهای منفور در خاورمیانه باشد، ایالات متحده به هیچ روی در جایگاه اظهار نظر قرار ندارد. و حالا هم که دونالد ترامپ – احمدی نژاد خودمان – را انتخاب کردیم، گرچه از او هم بی منطق تر است. بدتر از آن، بسیاری از مشوق های اقتصادی که پیش بینی شده بود پس از توافق هسته ای به ایران ارائه شود در عمل ارائه نشده است، بخشی از آن به دلیل نگرانی های تجاری از این است که تندروهای آمریکایی دوباره تحریم های سخت را اعمال کنند.

جالب توجه است که پاسخ مردم ایران در انتخاب ماه مه به این تحولات، انتخاب یک محافظه کار تندرو نبود. بر عکس، آن ها روحانی را به ریاست جمهوری بازگرداندند، آن هم با اکثریتی بزرگتر نسبت به دور اول. انتخاب او پیروزی خوش بینی خیره سرانه بود.

تنها چند هفته بعد، پارلمان ایران و مقدس ترین آرامگاه ملی ایران مورد هجوم تروریست هایی قرار گرفت که علی الظاهر به داعش وصل بودند. در پاسخ دولت ترامپ یادداشت رسمی دو خطی نوشت که توجه اندکی به همذات پنداری داشت و به طریقه بسیار زشتی قربانی را مقصر جلوه می داد:" ما تاکید می کنیم دولت های حامی تروریسم در این خطر قرار دارند که خود قربانی شرارتی شوند که به آن پر و بال داده اند." درست در همان روز مجلس سنا با 92 رای در مقابل 7 رای مخالف تحریم های جدیدی علیه ایران اعمال کرد، هشدارهای جان کری و توافق ایران را نادیده گرفتند.

از آنجا که ایران به توافق پایبند مانده است، این توجیه همیشگی که حکومت ایران به نقض حقوق بشر و حمایت از تروریسم ادامه داده است به اراده ای تبدیل شد تا به این کشور حامی روسیه ضربه وارد کند.

ایران در همان سمتی که ایالات متحده قرار دارد در چندین کشور علیه داعش می جنگد. تندروهای ضد آمریکایی در ایران بسیار از قساوت شدید سیاستمداران آمریکا در قبال حملات داعش علیه ایران منتفع می شوند.

شواهد حکایت از آن دارد که اکثریت عظیمی از مردم عادی در ایران و بخش بزرگی از نخبگان ایرانی طرفدار کاهش تنش با آمریکا هستند. پس از حملات یازده سپتامبر، مردم ایران با خلوص بسیار همذات پنداری خود را نشان دادند و حکومت ایران هم تلاش کرد در پشت پرده با همراهی نیروهای آمریکایی القاعده را ریشه کن کند. جورج بوش و دیوید فروم، نویسنده سخنرانی های او، در پاسخ به زحمات ایرانی ها، آن ها را در "محور شرارت" قرار دادند.

تعجبی ندارد که افراد اهل تخاصم، جنگ طلبان کودنی مانند بوش یا ترامپ ایران را با آلمان سال 1942 اشتباه بگیرند. اما دموکرات های سنا از منظر فکری و اخلاقی این قدر فاسد نیستند. به نظر من با قدری تلاش و حسن نیت، ایران از محور روسیه جدا می شود، دستکم نسبتا بی طرف می شود، و حداقل اینکه ارزش دارد تلاش شود.

در عوض دموکرات ها دارند بهترین دستاورد دموکراتیک پرزیدنت باراک اوباما را به خطر می اندازند تا ضربه ای اندک به کشوری دیگر وارد کنند. نمی دانم اینکه حزب دموکرات در سیاست خارجی قدری احساس خوب پیدا کند چه هزینه ای دارد، اما ظاهرا دو دهه شکست پیاپی در ارسال این نوع تخاصم هنوز برای درس گرفتن کافی نبوده است.

منبع: ویک / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی/۳۳