مردم باید حرف آخر را در برگزیت بزنند

نویسنده: کلایو لوییس

دیپلماسی ایرانی: این تصمیم حزب کارگر برای «رد رفراندوم دوم» کاملا درست بود. این قضیه، خوب یا بد، دیگر تمام شده و این کشتی سفرش را آغاز کرده است. با هر مایلی که این کشتی پیش می رود مسافران به توانایی کاپیتان جدید شک می کنند. آیا او این کشتی را به سمت کوه یخ هدایت می کند؟

اولین چیزی که از زمان رفراندوم انتخابات تغییر کرد البته نتیجه بود؛ نتیجه ای که دولت خیلی ساده آمادگی آن را نداشت و برایش برنامه ریزی نکرده بود. دیوید کامرون مجبور شد واقعا در پروسه ای دو مرحله ای از روندی دموکراتیک تا تصویب نهایی این رای، خروج از اتحادیه اروپا را بپذیرد. دلیل اصلی که این اتفاق به وقوع پیوست «پروژه ترس» دیوید کامرون بود. پروژه ای که طراحی شده بود تا انتخابی میان پذیرفتن وضعیت موجود یا خطر پذیرش آینده ای مبهم با مقصدی ناشناخته باشد.

این مقصد تنها شروعی جدید بود که در افق ظاهر شد. در این راه ما به احتمال زیاد باید عواقب شدید اقتصادی را تحمل کنیم و خروج از بازار اروپا بدون توافقنامه تجاری با اتحادیه اروپا تنها یکی از آنهاست در حالی که به دنبال گزینه توخالی بازار آزاد با دونالد ترامپ می گردیم. چه تعداد از رای دهندگان برگزیت چنین چیزی را پیش بینی می کردند؟

در حوزه نوریچ جنوبی و یورک مرکزی، هزاران شغل و زندگی با راهی که ترزا می و خدمه اش در پیش گرفته اند درمعرض خطر قرار گرفته است. پس از سال ها که این افراد با کاهش شدید خدمات شهری روبه رو بودند حالا باید خود را بدون متخصصین مورد نیاز برای ایجاد توافق ها و معاملات تجاری درست ببینند آن هم در زمانی که بریتانیا با دنیایی جدید روبه رو شده است. تحقیقات علمی، همه تحولات صورت گرفته در امور مالی و تکنولوژیک، بی ثباتی و عدم اطمینان را در بازار نشان می دهد.

بنابراین با تمام این تفاسیر دادن فرصتی به مردم بریتانیا برای «مهر و موم کردن معامله» با رای گیری درباره شرایط نهایی مذاکرات برگزیت پرسیدن سوالی دوباره نیست. چطور می تواند باشد؟ ما در پرتگاه یک واقعیت سیاسی و اقتصادی جدید با تغییراتی گسترده ایستاده ایم. اگر آنها واقعا به شعارهای خود باور دارند حتی برگزیتی های محافظه کار باید شانسی برای در معرض امتحان قراردادن برگزیت قائل شوند پیش از این که بخواهند روی پشتیبانی مردم حساب باز کنند.

آنها ممکن است بگویند که تایید دموکراتیک می تواند از سوی مجلس یا از طریق انتخابات عمومی به دست آید. با این حال دولت مصمم است تا از هرگونه گفته معنی دار پارلمان جلوگیری کند و آنها به دنیال انتخابات عمومی در دوره پنج ساله پیش رو هستند. هیچ علاقه ای نیز برای به معرض رفراندوم گذاشتن شرایط برگزیت، وجود ندارد.

به همین دلیل است که عدم وجود ابزار دموکراتیک دیگری، کشور را با این انتخاب نهایی مواجه کرده است. احزاب ما باید آماده حمایت از مردم بریتانیا باشند تا فرصتی برای رد یا تصویب معامله ای که ترزا می به آن دست پیدا می کند وجود داشته باشد. می توان درک کرد که چرا حزب کارگر در حال حاضر نمی خواهد چنین حرکتی کند. اما باید اذعان کنیم که اگر شرایط ناگهان تغییر کند، افکار عمومی بریتانیا حق دارند تا تصمیم نهایی را بگیرند. به عنوان نمایندگان مجلس ما آمادگی رهبری بحث های ملی در این زمینه را دارا هستیم. ما نباید با تفرعن فرض کنیم آن چه ما به آن دست پیدا می کنیم چیزی است که مردم می خواهند. عموم مردم ممکن است بخواهند حرف نهایی را درباره برگزیتی که حزب کارگر به آن رسیده، بزنند. هرچیزی کمتر از این، کشور را ناامیدانه در آینده ای دور دچار تفرقه خواهد کرد و این قطعا چیزی نیست که دولت خواستار آن باشد.

منبع: گاردین/ مترجم: روزبه آرش