نه ترامپ و نه کلینتون!

نویسندگان: پیتر فور، ویل اینبودن

دیپلماسی ایرانی: در طول یک سال گذشته ما تقریبا مخالفت خود را با دونالد ترامپ، نامزد جمهوری خواهان، نشان داده ایم. در مجموع از نظر ما دونالد ترامپ برای ریاست جمهوری ایالات متحده مناسب نیست؛ خلق و خوی نامناسب برای استفاده احتمالی از قدرت ریاست جمهوری، جهل کامل نسبت به چالش های امنیتی که با آنها روبه رو هستیم، موضع گیری های گیج کننده او در بسیاری از امور و اعتماد به نفس کاذبش نسبت به توانایی خود همگی باعث شده اند که در نظر بسیاری، او مناسب منصب ریاست جمهوری نباشد. ما مشخص کرده ایم که به دونالد ترامپ رای نخواهیم داد، اما رای خود را به صندوق هیلاری کلینتون، نامزد دموکرات ها هم نخواهیم ریخت.

حمایت یا عدم حمایت از هیلاری کلینتون مباحث گسترده ای را در میان صفوف کارشناسان سیاست خارجی جمهوری خواه به راه انداخته است. در حالی که برخی کارشناسان سیاست خارجی که تمام قد با نظرات دونالد ترامپ در سیاست خارجی مخالف هستند، معتقدند که باید برای جلوگیری از ریاست جمهوری او، به هیلاری کلینتون رای داد؛ با احترام به نظر آنان، در این جا می خواهیم بگوییم که چرا به نتیجه متفاوتی رسیده ایم و به کلینتون رای نخواهیم داد.

اول از همه باید بگوییم دلایلی که باعث شد تا جمهوری خواهانی چون هنک پالسون از هیلاری کلینتون حمایت کردند، یا دلایلی که باعث شد تا برخی جمهوری خواهان از امضای نامه علیه ترامپ خودداری کنند را درک می کنیم. شرایط بسیار دشواری در مقابل کارشناسان جمهوری خواه سیاست خارجی قرار دارد.

در انتخابات ریاست جمهوری 2016 سه موضع سیاسی عمده وجود دارد: مخالفت علنی با ترامپ، حمایت علنی از کلینتون، و کسانی که عضو هیچ یک از این دو دسته نیستند.  

یکی از اولویت های پس از نوامبر برای جمهوری خواهان، بررسی تحولات این انتخابات فوق العاده است. به ویژه بررسی این که چطور حزب توانست چنین نامزد بی منطقی (ترامپ) را که علنا برای ریاست جمهوری نامناسب است به عنوان نامزد نهایی انتخاب کند. اما باید به یاد داشته باشیم که میان مخالفت علنی با دونالد ترامپ و حمایت تمام عیار از هیلاری کلینتون فاصله زیادی وجود دارد. نخست این که سیاست خارجی و امنیت ملی برای ما (کارشناسان جمهوری خواه سیاست خارجی) از اهمیت بسیاری برخوردار است و درست همین جاست که ریاست جمهوری کلینتون ما را نگران می کند. تیم هیلاری کلینتون درباره لزوم وحدت ملی در مواجهه با بحران های سیاسی صحبت می کنند، اما به نظر می رسد که این صحبت از اتحاد، تنها خطاب به جمهوری خواهان است که در کوران اختلافات از سیاست ها و منافع خود دست بکشند. این تفکر رهبران بزرگی چون آبراهام لینکلن یا وینستون چرچیل در مواجه با شرایط بحرانی نبود.

دوم، ما متوجه شدیم نامه ای که اخیرا درباره علیه ترامپ منتشر شده نقدهای جدی را علیه او مطرح کرده اما خیلی کم از هیلاری کلینتون گفته است. به عنوان مثال، هیچ اشاره ای به این مساله نشده که فرصت طلبی کلینتون در پیمان تجارت آزاد ترانس پاسیفیک (TPP) استراتژی آمریکا در برابر آسیا را به مراتب بیشتر از ترامپ تخریب می کند. مخالفت کلینتون با این پیمان (که کاملا مورد حمایت جمهوری خواهان است) رابطه آمریکا را با متحدان آسیایی به شدت تخریب می کند. اما مثال های دیگری نیز وجود دارد که حامیان جمهوری خواه کلینتون باید از او بخواهند که درباره آنها پاسخگو باشد:

• مخالفت هیلاری کلینتون با جنگ عراق، که به گفته رابرت گیتس، وزیر امور خارجه سابق، اساسش ملاحظات حزبی بوده است.
• شکست دیپلماتیک او به عنوان وزیر امور خارجه در مذاکره و اجرای یک برنامه موثر برای حضور ایالات متحده در عراق پس از 2011 که نتیجه احتمالی اش ظهور داعش بوده است. 
• مخالفت کلینتون با تحریم های کنگره علیه ایران. همچنین سکوت وزیر امور خارجه سابق در برابر توافق هسته ای ایران و دولت اوباما و اقدامات بعدی دولت اوباما در این باره به نوعی عمل نکردن به وعده اش مبنی بر مقابله با ایران است.
• شکست آشکار کلینتون در برنامه ریزی برای روزهای پس از عملیات تغییر رژیم در لیبی، مشارکت در فجایعی تراژیک چون حملات بنغازی، گسترش گروه های جهادی، و تبدیل شدن لیبی به پناهگاه امن تروریست ها.
• نقش کلیدی هیلاری کلینتون در دولت اوباما برای ایده احمقانه احیای روابط با روسیه و شکست در کنترل رفتار خشونت آمیز پوتین (از جمله در کریمه).
• شکست دولت اوباما در توقف برنامه هسته ای خطرناک کره شمالی. در این جا باید به این نکته اشاره کنیم که این نقص در دولت جورج بوش هم وجود داشت.

به تمامی این موارد می توان رسوایی های دیگری که این کاندیدا را احاطه کرد، اضافه کرد؛ مثلا وقتی که او منافع شخصی اش را در اولویت قرار داد و با استفاده از سرورهای کامپیوتری شخصی اطلاعات محرمانه دولتی را در اختیار دشمنان قرار داد، همین طور سوءاستفاده های شخصی او از وزارت امور خارجه در زمان تصدی این نهاد برای افزایش ثروت خانوادگی. در مجموع این که سابقه کلینتون در سیاست خارجی آنچنان که حامیانش معتقدند روشن نیست. حقیقت این است که ضعف کلینتون دیده نشده، چرا که دونالد ترامپ بسیار ضعیف تر است.

اگر هیلاری کلینتون در انتخابات پیروز شود، ما باید به عنوان وطن پرست جمهوری خواه با وجودی که بر روی کرسی های حزب مخالف نشسته ایم، برای کمک به دولت او به منظور تامین منافع داخلی و خارجی ایالات متحده هر کاری که بتوانیم انجام دهیم. اما تا آن زمان و در این فصل دشوار سیاسی معتقدیم که می توانیم به حزب خودمان (جمهوری خواه) و کشورمان به بهترین نحو خدمت کنیم، نه با وعده رای دادن به هیلاری کلینتون که با صحبت کردن درباره حقایق ناخوشایندی که در کارنامه او وجود دارد و از او بخواهیم که پاسخگو باشد.     

منبع: فارین پالسی / تحریریه دیپلماسی ایرانی /30