احمدی نژاد، وزارت نفت را این گونه می دوشید

۲۴ مرداد ۱۳۹۵ | ۱۵:۴۱ کد : ۱۹۶۲۲۰۴ سرخط اخبار
حمید حسینی، عضو هیأت مدیره اتحادیه صادرکنندگان نفت، گاز و پتروشیمی در گفت وگو با روزنامه شرق گفت:با توجه به اینکه درسال های84تا92 تولید نفت ایران نصف شده و صادرات نفت نیز از چهار میلیون و ٦٠٠ هزار بشکه به دو میلیون و ٣٨٠ هزار بشکه کاهش یافته و در این سال ها کمتر طرح توسعه ای داشته ایم، دلیلی نبود که شرکت ملی نفت این همه افزایش نیرو داشته باشد،
 

* متأسفانه در هشت سال دوره احمدی نژاد، تعداد پرسنل وزارت نفت، دوبرابر شده است که با تولید سازگار نیست، زیرا نشان می دهد با کاهش تولید، هم بازدهی نیروها کاهش پیدا کرده و هم هزینه ای بر دوش وزارت نفت گذاشته است.

*وزارت نفت، در این چهار سال بیش از ١٦٠هزار میلیارد تومان از منابع کشور را صرف یارانه ها کرده است. این بدان معناست که معادل این رقم را نتوانسته ایم در پروژه های عمرانی صرف کنیم. قطعا اگر این منابع صرفه جویی و صرف پروژه های عمرانی می شد، هم اشتغال زایی شده و زیرساخت ها تأمین می شد و هم اثر آن در زندگی مردم ملموس تر بود. مقام معظم رهبری بارها فرموده اند که دولت پیمانکار ملت. یعنی مردم کارفرمای دولت محسوب می شوند. در نتیجه هیچ پیمانکاری به کارفرمای خود سوبسید نمی دهد و عکس آن جاری است. اما دولت به خاطر اجرای غلط طرح هدفمندی یارانه ها در دولت قبل، نتوانست این رقم را در حمل ونقل و زیرساخت ها صرف کند. این در حالی است که اکنون کشور با خطر خاموشی به علت کمبود برق روبه روست. این یارانه ها می توانست در بخش های ضروری تری صرف شود نه اینکه به صورت نقدی در دست مردم قرار گیرد و ایجاد مشکل کند و وزارت نفت را نیز تحت فشار قرار دهد.

*وقتی دولت احمدی نژاد با شعار «نفت را روی سفره مردم می آوریم» روی کار آمد و مدیران نفتی در دولت های قبلی را متهم به مافیای نفتی کرد و اعلام کرد آمده تا دست مافیای نفتی را از کشور کوتاه کند، شاهد بودیم که در یکی از حساس ترین وزارت خانه های کشور (وزارت نفت)، بیشترین تعداد وزیر را گمارد. در واقع در دوره احمدی نژاد ما بیشترین تغییرات را در طول عمر این وزارتخانه داشتیم. (مهم ترین دلیلی که در آن دوره منجر به تغییرات مدیران قدیمی در وزارت نفت شد، آن بود که دولت در سفرهای استانی خود مدام مصوبات جدیدی تصویب می کرد و وزارت نفت را مکلف می کرد از محل منابع خود، پروژه های مصوب را تأمین مالی کند.) از آنجایی که رئیس جمهور، رئیس مجمع شرکت ملی نفت نیز بود، این شرکت نمی توانست با خواسته او مخالفت کند و مجبور بود تأمین مالی آنها را برعهده بگیرد. بیشتر وزرای برکنارشده در دوره احمدی نژاد اعتقاد داشتند، شرکت ملی نفت، با سهم ١٤,٥درصدی از فروش نفت، نمی تواند این هزینه ها را پرداخت کند و مجبور است از هزینه های بازسازی، نوسازی، تعمیرات، سرمایه گذاری جدید در حوزه نفت خودداری کند. در مراسم تودیع و معارفه نوذری و میرکاظمی، گزارشی از عملکرد دوره اول دولت احمدی نژاد در وزات نفت ارائه شد که در دوره چهار سال اول، ٦٤میلیارد دلار در حوزه نفت و گاز در وزارت نفت سرمایه گذاری شده است. این در حالی است که همگان شاهد بودند جز خروجی های پارس جنوبی که عمدتا از منبع فایناس خارجی تأمین شده بود، پروژه جدیدی به اجرا درنیامد. درواقع این منابع عمدتا در بخش های دیگری جز وزارت نفت هزینه شده است. درحالی که اکنون شرکت ملی نفت، بدهی کلانی را به بانک مرکزی و صندوق توسعه ملی برای پروژه های پارس جنوبی دارد، زیرا سرمایه گذاری خارجی و بای بک در این بخش صورت نگرفته بلکه به صورت قراردادهای EPCF (طراحی و مهندسی، تأمین، ساخت و تأمین مالی) اجرا شده است. درحال حاضر صورت های مالی شرکت ملی نفت نشان می دهد این شرکت بیش از ٥٠هزارمیلیارد تومان بدهی دارد که قطعا برای شرکت ملی نفت که شرکتی معتبر بوده و در رتبه بندی جهانی رتبه مناسبی داشته، مطلوب نیست و قطعا در رتبه بندی جدید، این شرکت دچار مشکل خواهد شد.

کلید واژه ها: نفت شرکت ملی نفت


( ۱ )

نظر شما :