تاوان این خطا را چه کسی خواهد داد؟

نویسنده: صادق ملکی، تحلیلگر و کارشناس ارشد سیاسی

دیپلماسی ایرانی: سفارت عربستان طعمه اقدام نسنجیده برخی افراد تندرو گردید. دوباره، خیلی ها بازی خوردند و فرصت ندادند تا دولت تدبیر و امید از راه اصولی و معقول پاسخ ریاض را بدهد. از این بدتر نمی شد. پس از این اقدام چه تصویری دنیا از ما خواهد داشت. نمایش کشوری که کنترلی بر اتباع خود نداشته و یا بخشی از جریانات آن به هیچ اصول و قوانینی پایبندی ندارند. با به آتش کشیده شدن سفارت سعودی ها دست هایمان را بسته و آنانی که به فکر اقدام خردمندانه در قبال سعودی ها بودند را نه شوکه، بلکه مأیوس نمودیم. واقعاً جای تأسف دارد که برخی اقدام به آتش زدن سفارت سعودی را توجیه می کنند. این اقدام خیانت به خون شهید شیخ نمر، ضربه کاری به ایران و تبلور عینی عهدشکنی مصونیت ناشی از کنوانسیون وین است.

در کنار دلایل تاریخی و... از جمله دلایلی که برای جنگ عراق بر علیه ایران مطرح می نمایند، انتقام واشنگتن از تهران در قبال اشغال سفارت امریکا توسط دانشجویان، با ابزاری به نام صدام بوده است. سعودی ها، عوامل ناآگاه و شاید آگاه، ما را وارد تور درگیری کرده و با این اقدام به راهبرد درگیری شیعی و سنی اسراییل کمک کردند.

شعار کافی است. شعور را باید بکار بست. باید شرایط بحرانی، ظرفیت ها، صف بندی منطقه ای، جهانی، توطئه ها و...را درک کرده و با تکیه بر عقلانیت حرکت کرد. دوستانی که عربستان و ترکیه را در سوریه و عراق شکست خورده فرض می نمایند، خوب است وضعیت این دو کشور و موقعیت ایران در عراق و سوریه را با ده سال پیش قیاس کنند. سیاست تخریبی و سلبی عربستان و ترکیه در عراق و سوریه اگرچه به طور کامل این دو کشور را به هدفشان نرسانده اما تا حدود زیادی با تضعیف موقعیت بغداد، دمشق، تهران، منافع آنان را تأمین کرده است. آتش زدن سفارت سعودی ها آن هم پس از سه دهه فاصله گیری از فضای احساسی ناشی از انقلاب، اگر خیانت نباشد، بازی خوردن و حرکت در راستای اشتباهی است که تاوان سنگین سیاسی، اقتصادی و امنیتی آن بر دوش ملت و دولت خواهد بود. در حالی که دولت روحانی با برجام، سایه شوم جنگ را از کشور دور نموده و در تلاش است با تدبیر و امید بخشیدن، تبلور عزت، حکمت و مصلحت در کشورداری و عرصه بین المللی گردد، حمله به سفارت عربستان، ضربه زدن بر این مسیرخرمندانه است. نباید وارد جنگ و چالشی شد که دستاورد آن شکست است.