اولاند رئیس‌جمهور جنگی می‌شود

نویسنده: جیکوب هیلبران

دیپلماسی ایرانی: جنگ علیه داعش به خانه آمده است. این پیغامی است که کشتار جمعه شب پاریس که درست قبل از اجلاس جی 20 در ترکیه رخ داد، رساند. ماهیت سیستماتیک حملاتی که در استادیوم فوتبال، سالن کنسرت و چند رستوران در پاریس رخ داد نشان می دهد که این توطئه سازمان یافته ای از سوی تروریست های حرفه ای علیه کسانی است که داعش آنها را به عنوان «کافر» می داند.

فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه در این رابطه موضع گرفت. وی به درستی گفت که این حملات به منزله «اعلان جنگ» است. وی در ادامه می گوید: «در مواجهه با جنگ، کشور باید اقدام متناسب را انجام دهد.»

وی به این اقدام اشاره نکرد. اما قطعاً این اقدام آن چیزی نیست که سناتور تد کروز به صورت فرصت طلبانه ای اعلام کرد، یعنی افزایش شیب دار حضور در جنگ سوریه با استفاده از بمباران. کروز توضیح داده است که تروریسم اسلامی: «از طریق بیانیه و اعلامیه آرام نخواهد شد، آنها وقتی با اقدامات تروریستی شان به زندگی بی گناهان رحم نمی کنند، از حملات هوایی ترسی ندارند.» ما کجا را باید بمباران کنیم؟ این اقدام چه قدر موثر خواهد بود؟ لفاظی های در هم و برهم و گزافه گویی های کروز فقط بهانه دست داعش می دهد.

جبهه ای که اولاند آن را نشان می دهد محدود به فرانسه نیست. رئیس جمهور اوباما این حملات را «حمله به کل بشریت» نامید. این یکی از جبهه هایی است که همه کشورهایی که در درگیری بی پایان سوریه گرفتار شدند با آن روبه رو هستند. روسیه، فرانسه، بریتانیا و ایالات متحده همگی مورد هدف قرار گرفته اند. روسیه در حال حاضر تجربه سقوط هواپیمای ایرباس ا-321 خودش را در مصر دارد.

دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا هشدار داده است که کشورش باید در مقابل فشارها مقاومت کند. شماری از مجروحان کشتار پاریس انگلیسی هستند. در خود بریتانیا هم هشدار ترور داده شد. در عین حال فرانک یانسن، تحلیلگر آلمانی می گوید: «جنگ جهانی سوم به صورت اجباری ما را دربرگرفته است.»

یک نتیجه فوری این حملات این است که اروپا کنترل سخت گیرانه ای بر مرزهایش اعمال خواهد کرد. برقراری حکومت نظامی و بسته شدن مرزها که در فرانسه رخ داد می تواند گزینه ای جدی باشد که اروپا با آن مواجه خواهد شد. حتی سوئد که موضعی مهربانانه با موج مهاجرت بی سابقه پناهندگان داشت، در حال حاضر مجبور شده است تا کنترل مرزی اش را تشدید کند. دوران آرامش که طبقه نخبگان سیاسی اروپا آرزوی آن را داشتند به ایستگاه پایانی خودش رسیده است.

نتیجه دیگر این حمله همکاری نزدیک میان غرب و روسیه در سوریه است و فشارها برای رسیدن به توافقی موقت در مذاکرات سوریه افزایش پیدا خواهد کرد. هر دو طرف دارای منافع مشترک در کاهش هرچه سریعتر درگیری ها هستند. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه که کشورش طعم تهدید داعش را چشیده است، این گونه تهدیدات را نادیده نمی گیرد.

اما بالاتر از همه، فشارها بر روی اوباما است. در طول چند سال گذشته وی با اشتباهات و لغزش هایی که -همانند تعیین خط قرمز در یک روز و عقب نشینی از آن- در سوریه داشته است، خطرات ناشی از داعش را به منطقه و خارج از آن انتشار داده است. هم اکنون در هفته های اخیر دولت تلاش های دیپلماتیک و نظامی اش را برای ایجاد پیشرفتی واقعی در سوریه افزایش داده است.

بیانیه قوی اولاند مشخص می سازد که هیچ پسرفتی در نبرد علیه داعش وجود نخواهد داشت. اولاند تبدیل به یک رئیس جمهور جنگی خواهد شد. اگر بریتانیا بخواهد جدیتش در مبارزه با داعش را نشان دهد، مجلس عوام باید ممنوعیت حضور هواپیماهای بریتانیایی در درگیری های سوریه را لغو کند. این نبردی است که باید به پایان برسد.

منبع: نشنال اینترست/ مترجم: حسین هوشمند