نگران مواضع هیلاری کلینتون درباره ایران باشیم

دیپلماسی ایرانی: بسیاری از اروپایی ها نسبت به این که ساکن بعدی کاخ سفید دموکرات باشد یا جمهوری خواه، بی تفاوت هستند. آن چه که مربوط به آنها می شود این است که شخص رئیس جمهور از یک سو آگاه و هوشمند باشد و از سوی دیگر مغرض و متعصب نباشد.

اگر در رابطه با موضع هیلاری کلینتون در رابطه با ایران، بنای تحلیل را بر سخنرانی وی در موسسه بروکینگز بگذاریم، باید نگران باشیم. صحبت وی در سخنرانی هفته گذشته اش فقط به خاطر خصومت وی با ایران و ایرانی ها قابل توجه نیست، بلکه فقدان آگاهی وی از مناسبات گذشته جلب توجه می کند.

کلینتون مدعی شده است زمانی که به وزارت خارجه رسید «ایران در حال رسیدن به قابلیت هسته ای بود.» خوب در واقع این گونه نبوده است. زمانی که کلینتون به وزارت خارجه آمد یعنی در ژانویه 2009، حداقل پنج سال بود که ایران تحقیق درباره سلاح هسته ای را رها کرده بود و چهارده ماه هم از زمانی که مدیر اطلاعات ملی این مسئله را تایید کرده بود، می گذشت.

«آنها تاسیسات مخفی شان را گسترش داده بودند.»

نه. تا ژانویه 2009، تعداد زیادی ماشین های سانتریفیوژ در تاسیسات غنی سازی نطنز نصب شده بود، اما این زمان حدود شش سال از زمانی که این تاسیسات تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار گرفته بود، می گذشت و این تاسیسات هیچ گسترشی نداشت.

«آنها تعهدات بین المللی شان براساس ان پی تی را به چالش کشیده بودند.»

نه. بیش از پنج سال از زمانی که ایران تحت نظارت پادمان آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار گرفته است، می گذشت، یعنی پس از زمانی که ایران برخی از مواد اعلام نشده اش را افشا کرد. از آن زمان به بعد آژانس بین المللی انرژی اتمی هیچ گونه مدرکی دال بر مواد اعلام نشده پیدا نکرده است.

«آنها به خاطر اقداماتشان چندان تحت فشار قرار نگرفته بودند.»

در حقیقت تا ژانویه 2009 «عدم رعایت» تعهدات پادمانی ایران به شورای امنیت گزارش شده بود (تا قبل از سال 2003) و شورای امنیت سازمان ملل در این رابطه دست به صدور چند قطعنامه زده بود که سه تای آن تحت فصل هفتم منشور ملل متحد بود و شامل تحریم های اجباری می شد. این تبعات بسیار سنگین تر از تبعاتی است که اسرائیل به خاطر اشغال غیرقانونی کرانه باختری یا عملیات نظامی علیه شهروندان غزه و لبنان با آن روبه رو شده است.

«ایران تا زمانی که کمپین بین المللی شکل گرفت و متوجه شد که راهی به جز مذاکره ندارد، فشار تحریم ها را حس نکرده بود.»

نه. مذاکرات در استانبول در آوریل 2012 یعنی درست قبل از این که به ایران با فشار شدید تحریم ها روبه رو شود، جریان داشت. ایرانی ها به این دلیل مذاکره کردند که ایالات متحده و اتحادیه اروپا پیش شرط غیرقابل قبولشان در قبال ایران یعنی، تعلیق غنی سازی اورانیوم در جریان فرآیند مذاکرات را کنار گذاشتند.

من می توانم به این موضوع ادامه دهم چون این سخنرانی اظهارات سوال برانگیز و اشتباهی را مطرح می کند. این درحالی است که خود کلینتون رقبای سیاسی اش را دعوت به این می کند که براساس حقایق و نه ترس، بحث کنند.

وقتی که تصمیم رئیس جمهور آمریکا می تواند بر زندگی مردم سراسر جهان تاثیر داشته باشد، مهم است که چه کسی ساکن کاخ سفید باشد. اکثریت کشورها خواهان این هستند که ایالات متحده با استفاده از اهرم های بی نظیری که در اختیار دارد، منازعات بین المللی را حل و فصل کند، نه این که باعث شعله ور شدن آنها شود.

آیا کلینتون این موضوع را درک می کند؟ آیا کلینتون به عنوان رئیس جمهور می تواند به طور بی طرفانه درباره ایران تصمیم بگیرد؟ آیا او قادر خواهد بود تا در مقابل درخواست های اسرائیل مبنی بر مجازات ایران مقاومت کند؟ می تواند با شیوه های خاص اسرائیل مخالفت کند؟

منبع: لوب لاگ/ مترجم: حسین هوشمند

انتشار اولیه: یکشنبه 29 شهریور 1394 / انتشار مجدد: یکشنبه 12 مهر 1394