مخالفان برجام مشغول کارند

دیپلماسی ایرانی: با وجود شیطنت های دقایق پایانی جمهوری خواهان کنگره، توافق هسته ای با ایران اجرایی شد. تصویب این توافق دستاوردی فوق العاده برای دولت باراک اوباما و ائتلاف گسترده ای از گروه ها، سازمان ها و شهروندان ذی نفعی است که به توضیح آنچه که برای منافع ملی ایالات متحده خوب بوده است، کمک کرده اند.

اما اشتباه نکنید: مخالفان توافق بیکار نخواهند نشست. پس از شکست در متوقف کردن توافق، گروهی دو حزبی از سیاستمداران در حال حاضر در تلاشند تا ایالات متحده کمترین نفع را از این توافق ببرد. نکته مهمی که قابل ذکر است این است که این تلاش ها فقط از سوی افراد جان سختی که از اوباما نفرت دارند، کاندیداهای جمهوری خواه یا اعضای ایپک صورت نمی گیرد، بلکه مورد حمایت دموکرات ها، میانه روها و دیگر افراد معقول در سیاست خارجی هم قرار دارد.

با قطعی شدن توافقی که برنامه هسته ای ایران را به عقب باز می گرداند، تعدادی از افراد با نفوذ در حال حاضر خواستار این هستند که ایالات متحده اهدافی را دنبال کند تا روابط ایران و آمریکا همچنان در مارپیچی از سوء ظن، قلع و قمع و رقابت معکوس گرفتار باشد.

سناتور بن کاردین (دموکرات از مریلند) لایحه «قرص های سمی» را آماده کرد تا توافق را تضعیف کند، اما تلاش های وی شکست خورد. اما این اقدام پیامی با این مضمون فرستاد که سیاستمداران آمریکایی همچنان به دنبال فرصتی هستند تا بتوانند مردم ایران را تنبیه کنند.

گروهی از مقامات سابق امنیت ملی و نومحافظه کاران از مقامات ایالات متحده درخواست کرده اند تا اسرائیل را که همین الان بسیار خوب مجهز است را به تسلیحات سنگین از قبیل بمب های سنگرشکن مجهز کنند. این در حالی است که نیروی هوایی اسرائیل این بمب ها را نمی خواهد و اساساً هواپیمایی که توانایی حمل این بمب را داشته باشد، در اختیار ندارد.

آنها همچنین دوست دارند قانون پیشدستانه ای را تصویب کنند تا براساس آن در صورت نقض توافق از سوی ایران، رئیس جمهور بتواند به این کشور حمله کند، این اقدام یک حرکت سمبلیک است که تنها نگرانی ایرانی ها نسبت به مقاصد ایالات متحده را افزایش می دهد.

البته همه این حملات از سوی جناح دشمن نیست، بلکه هیلاری کلینتون هم در سخنرانی تندی که هفته قبل داشت از توافق حمایت کرد، اما گفت این مسئله به این معنا نیست که گشایش های دیپلماتیک بزرگتری ایجاد شود.

برای جمهوری خواهان این قبیل رفتار برگرفته از دشمنی روانشناختی ای است که آنها با هرگونه دستاورد دولت اوباما دارند. شکست آنها در زمینه توافق یادآور اقدامات آنها در زمینه بیمه درمانی اوباما است که هر کاری کردند تا مردم آمریکا سلامت کمتری داشته باشند.

برای ایپک و بقیه اعضای جناح تندروی لابی اسرائیل، توافق یک شکست بی سابقه است. با این حال جایزه تسلی بخش آنها فرصت افزایش کمک های نظامی به اسرائیل است تا آنها بتوانند همچنان مدعی شوند که ایران کشور منفوری است. در مقابل این اقدامات اشتباه باید به چند نکته اشاره کرد.

اول: افزایش فشارها پس از توافق به این معنا است که ایالات متحده مزایای اقتصادی بازار ایران را از دست خواهد داد و نفع آن را اروپا، روسیه، چین، هند و ژاپن و بسیاری از کشورهای دیگر می برند.

دوم: تلاش برای ادامه تنبیه ایران برای یک دهه دیگر یا بیشتر، فقط مردم ایران -به ویژه جوانان- که علاقمند به داشتن روابط بهتر با جهان به صورت کلی و ایالات متحده به طور خاص هستند را ناامید می کند.

سوم: تنش زدایی گسترده می تواند به دو طرف در زمینه مسائل منطقه ای که منافع ایالات متحده و ایران در آنها به طور زیادی مشترک است، کمک کند. واشینگتن و تهران هر دو مخالف داعش هستند و نگاه خصمانه مشابهی نسبت به طالبان دارند.

چهارم: همان گونه که پیش از این گفته بودم نگه داشتن ابزار زور، اهرم های دیپلماتیک و انعطاف پذیری ایالات متحده را کاهش می دهد.

پنجم: همان گونه که ژن جرژوی در مقاله مهمش توضیح می دهد، در صورت بهبود روابط با ایران، خود برجام هم احتمال بیشتری برای رسیدن به موفقیت خواهد داشت.

در کوتاه مدت، ایالات متحده باید سعی کند تا براساس برجام عمل کند، نه به خاطر این که ما براساس آرمان های صلح گرایانه یا از روی مماشات عمل می کنیم، بلکه به این خاطر که ما کشوری از واقع گرایان هستیم که می فهمند کنار آمدن با ایران بخش کلیدی تلاش ها برای بازگرداندن صلح و ثبات به یک منطقه تقسیم شده و خطرناک است.

منبع: فارن پالیسی/ مترجم: حسین هوشمند

انتشار اولیه: شنبه 28 شهریور 1394 / انتشار مجدد: جمعه 10 مهر 1394