دیپلماسی اقتدار؛ دستاورد دولت یازدهم برای ایران
عصر ایران؛ مصطفی داننده- «اقتدار» واژه ای است که بسیاری آن را ایستادن تعریف می کنند و حاضر نیستند هیچ واژه ی دیگر را برای تعریف این کلمه به کار ببرند. آنها اقتدار ایران را در ایستادن و امتیاز ندادن به غرب می دانند. آنها به این فکر می کنند که اگر رئیس جمهور یا رئیس مجلس به مجامع جهانی می رود باید شدیدترین انتقادها را نثار غربی ها کند. آنها برای این کار سخنرانی های احمدی نژاد در سازمان ملل و رفتار سعید جلیلی در مذاکرات هسته ای را مثال می زنند و آنها را نماد اقتدار ایرانی در عرصه بین المللی می دانند.
به عقیده نگارنده معنای اقتدار را می شود در دیپلماسی و گفت وگو نیز جستجو کرد. با بررسی توافق هسته ای و دستاوردهای آن می شود گفت که ایران بعد از برجام به یک اقتدار منطقه ای و فرامنطقه ای دست پیدا کرده است.
درحالی که خاورمیانه درگیر جنگ، خونریزی و ناامنی است، ایران توانست با گفت وگو مهم ترین پرونده سیاسی و امنیتی خود - که بیش از 12 سال درگیر آن بود - را حل کند و تبدیل به تنها کشوری در جهان بشود که از طریق دیپلماسی از ذیل بند هفتم منشور سازمان ملل خارج شده است. ایران در قلب منطقه پرآشوب خاورمیانه، دیپلماسی را در جهان نهادینه کرده است.
همیشه فریاد زدن بر سر اسرائیل نشان اقتدار نیست. گاهی این فریادها باعث می شود که دشمن بیشترین سود را ببرد. درست مانند زمانی که با فریادهای احمدی نژاد، ایران تبدیل به کشوری منزوی در منطقه و جهان شده بود. دولت روحانی با توافق هسته ای توانست اسرائیل را منزوی کند. این روزها رئیس جمهور آمریکا برخلاف نظر اسرائیل سخت پای توافق با ایران ایستاده است. سنای آمریکا که همواره مورد حمایت لابی صهیونیستی بوده از توافق هسته ای دفاع می کند و 42 سناتور کاری می کنند که توافق هسته ای با ایران حتی احتیاجی به وتوی اوباما هم نداشته باشد.
برجام کاری کرده است که کسانی که در صحن علنی سازمان ملل، ایستاده برای نقاشی نتانیاهو علیه برنامه هسته ای کف می زدند، امروز او را ابلهی بخوانند که در حال دست و پا زدن بیهوده است.
هیچگاه ایران تا این اندازه موفق نشده بود اسرائیل را با بحران مشروعیت روبه رو کند. ایران تاکنون نتوانسته بود اینگونه اجماع جهانی را علیه اسرائیل شکل بدهد. امروز جهانیان کنار ایران ایستاده اند و به نخست وزیر اسرائیل «نه» می گویند و از دیپلماسی طرفداری می کنند.
توافق هسته ای وین باعث شده است کشورهای عربی منطقه احساس خطر کنند و از ارتقای قدرت سیاسی اقتصادی ایران بترسند. آنها از اینکه ایران بتواند قدرت برتر اقتصادی منطقه بشود در هراس هستند و این هراس آیا به معنای اقتدار ایران نیست؟ مگر قرار نبود که ایران در سال 1404 تبدیل به قدرت اول منطقه شود؟ حالا این توافق با باز کردن درهای ایران به سوی جهانیان، این امکان را فراهم می کند تا ایران تبدیل به قدرت برتر منطقه از لحاظ اقتصادی و سیاسی شود. عربستان، قطر و امارات در کنار اسرائیل مهم ترین دلواپسان توافق هسته ای هستند. آنها می دانند دوستی ایران و جهان یعنی از سکه افتادن آنها.
اقتدار ایران امروز باعث شده است اختلاف شدیدی میان دموکرات ها و جمهوری خواه ها در آمریکا ایجاد شود. این درحالی بود که در سال های گذشته همه آنها ایران را عامل ناامنی منطقه می دانستند اما حالا بخشی اعظمی از آمریکا از توافق هسته ای دفاع می کند.
شاید کمتر کسی به یاد داشته باشد که در جهان تظاهراتی در دفاع از ایران انجام شده باشد. اما این روزها شاهد هستیم که در کشورهای مختلف جهان در حمایت از ایران و توافق هسته ای تظاهرات صورت می گیرد و از همه خواسته می شود از توافق هسته ای حمایت کند.
چه اقتداری می تواند بالاتر از این باشد که سران کشورهای اروپایی به کنگره آمریکا نامه بنویسند و از آنها بخواهند از توافق هسته ای ایران حمایت کنند.
دیپلماسی دولت یازدهم باعث شده است تا اقتدار ایران در جهان از طریق دیپلماسی گسترش پیدا کند. بهترین واژه ای که می شود در تعریف سیاست خارجی دولت روحانی بیان کرد؛ «دیپلماسی اقتدار» است.
نظر شما :