نسخه انگلیسی سیپراس یونانی

پس از شکست حزب کارگر در انتخابات پارلمانی 17اردیبهشت، «ادمیلیبند» از رهبری این حزب استعفا داد. از آن پس، جدال بر سر رهبری حزب کارگر بالا گرفته و شخصیت هایی برای رهبری این حزب دندان تیز کردند. از جمله آنها «جرمی کوربین» است که از او به عنوان یکی از ستارگان جدید در دنیای سیاست بریتانیا، نام برده می شود که زلزله ای را در حزب کارگر به وجود آورده است.

کسی تصور نمی کرد حضور او به عنوان نامزدی از جناح چپ حزب کارگر لرزه بر اندام رهبران و نامزدهای این حزب بیندازد. بر همین اساس بود که گروهی 27 نفره از نامزدهای پارلمانی حزب کارگر که نتوانسته بودند در انتخابات 7 مه در پارلمان حضور یابند در نامه ای به جرمی کوربین حمایت خود را از او اعلام و وی را «نامزدی صالح برای دنبال کردن اصول اساسی حزب» اعلام کردند.

«جرمی کوربین» ستاره جدید سیاست بریتانیا کیست؟
کوربین نیز در بیانیه ای اعلام کرد که به درخواست دوستانش وارد گود رقابت ها شده است. به گزارش گاردین، کوربین به عنوان یک «غیرخودی» قدم در انتخابات حزب کارگر گذاشته اما اکنون تبدیل به یک چالشگر مهم شده است. این گزارش می افزاید نظرسنجی ها نشان می دهد که او از «اندی برنهام» و «یوویت کوپر» و «لیز کندال» جلو افتاده است. به نظر می رسد حزب کارگر با بحران هایی مواجه باشد. سیاست های اقتصادی این حزب و تداوم عضویت یا خروج از اتحادیه اروپا از جمله مسائلی است که بخت کوربین برای نامزدی حزب کارگر را افزایش داده است. «مت مانک» در گاردین می نویسد بسیاری از جوانان به دلیل ویژگی های شخصیتی کوربین به او گرایش دارند چرا که او مدافع تغییر است. او می نویسد ما در فضایی بزرگ شدیم که به شدت بی اعتماد به سیاستمداران است و رسانه ها هم بر رسوایی های آنها، فجایع اقتصادی و جنگ متمرکز شده اند. مانک می افزاید: «بر خلاف بسیاری از منتقدان کوربین اما بسیاری از ما او را «گامی به سوی آینده و نه گذشته» می دانیم. او در دیدگاه هایش صریح، واقعی و نگرشی رو به جلو دارد.» تحلیلگر گاردین می نویسد او بر خلاف سیاستمدارانی است که آنها را شناخته ایم.

برخی دیگر اما در کنار ویژگی های شخصیتی به سیاست های او هم علاقه نشان داده اند. موافقان معتقدند سیاست های کوربین با ارزش هایی ترقی خواهانه همراه است. گاردین در یکی از گزارش های ماه جولای خود می نویسد: «کوربین بر مسائلی بلندمدت متمرکز شده که چند نسل را در بر می گیرد. او مدافع صلح در خاورمیانه است. او مدافع رسیدگی به تغییرات آب و هوایی، ایجاد فرصت های برابر از طریق آموزش و کاهش شهریه ها است. او بر مردم و اهداف شان متمرکز است.» اگرچه موافقان به تمجید از او پرداخته اند؛ اما مخالفان هم بیکار ننشسته اند. مخالفان از جمله برخی نامزدهای حزب کارگر و تونی بلر معتقدند کوربین بر موج مخالفت های درون حزبی سوار شده و انتخاب او به عنوان رهبری چپگرا «فاجعه ای برای حزب» خواهد بود. اندی برنهام به عنوان رقیب و مخالف کوربین می گوید حزب کارگر در دو راهی سرنوشت قرار گرفته و انتخاب رهبر تصمیم بزرگی در مورد مسیر آینده این حزب است.

دیدگاه های چپگرایانه کوربین همچنان انتقادبرانگیز است. «لئو مک کینستری»، تحلیلگر تلگراف می نویسد: کوربین «سیاستمداری جدی نیست.» او می گوید نباید جرمی را چندان جدی انگاشت. تحلیلگر تلگراف مدعی است کوربین دارای باورهای تروریستی است که از دهه 60 به این سو تغییری نکرده است. با این حال، گاردین در یادداشتی به قلم «تونی هلم» به نقل از «مگی دون» می نویسد وارد عصر کوربینیسم شده ایم.با این حال، باید دید جرمی کوربین کیست که برخی را به خروش افکنده و انتخاب او را فاجعه ای برای حزب کارگر می نامند و برخی دیگر او را «ستاره ای جدید» در صحنه سیاست بریتانیا می پندارند. جرمی کوربین 66 ساله، نماینده حوزه انتخابیه «ایزلینگتون نورث» با شعار مقابله با ریاضت اقتصادی، وارد گود رقابت ها شده است. او به دلیل نگاه چپگرایانه، مواضعی ضدجنگ و ضداسرائیلی داشته و مخالف سلاح های هسته ای است. قرار است تا پیش از سپتامبر سال جاری و قبل از برگزاری اولین کنفرانس حزب کارگر، رهبر این حزب انتخاب شود.

جرمی کوربین، عضو شورشی حزب کارگر
به نوشته روزنامه دیلی تلگراف، دیدگاه های چپگرایانه کوربین درست در نقطه مقابل «اد میلیبند» و سه نامزد دیگر انتخابات رهبری این حزب قرار دارد. او دارای تفکرات جمهوری خواهانه است و حتی یکبار از تونی بلر نخست وزیر پیشین انگلیس خواسته بود که خاندان سلطنتی را از کاخ باکینگهام اخراج کند. شاید به همین دلیل است که تونی بلر و منتقدان در برابر کوربین صف آرایی کرده و انتخاب او را «بزرگ ترین فاجعه» برای حزب کارگر می دانند. «بی بی سی» در گزارشی اعلام کرده بود که گروه «لیبرفرست»، به عنوان یکی از گروه های فشار حزب کارگر، از اعضای این حزب خواسته بود که در انتخابات رهبری، علیه جرمی کوربین رای دهند. این گروه اعلام کرده بود که انتخاب احتمالی جرمی کوربین، می تواند شانس حزب کارگر را در انتخابات پارلمانی انگلیس از بین ببرد.

برخی از مخالفان کوربین مدعی شده اند که حضور این سیاستمدار چپگرا در جایگاه رهبری حزب کارگر، می تواند سبب گرایش این حزب به سیاست های چپگرایانه شود. جرمی کوربین برای اولین بار در سال 1983 میلادی وارد مجلس عوام شد. او در سال 1984 علیه جنبش آپارتاید در آفریقای جنوبی دست به فعالیت زد که در این کشور دستگیر و مدتی زندانی شد. به دلیل حمایت کوربین از «اتحاد ایرلند»، در همان سال 1984 از رهبر شین فن دعوت کرد به لندن بیاید. یکبار دیگر در سال 1996 این دعوت تکرار شد که با مخالفت شدید اعضای حزب کارگر این دعوت لغو شد. این سیاستمدار کهنه کار انگلیسی عضو «عفو بین الملل» بوده و در ماجرای به محکمه کشاندن آگوستو پینوشه، دیکتاتور سابق شیلی، هم فعالیت داشت. این چپگرای لندنی همچنین عضو کمپین حمایت از فلسطین نیز هست و به همین دلیل آپارتاید اسرائیل علیه مردم غزه را هم محکوم کرده است.

از او با عنوان «شورشی حزب کارگر» یاد می شود؛ چرا که در سال 2013 در یادداشتی که در گاردین نوشت حمایت خود را از «جنبش مردم علیه ریاضت» اعلام کرد. کوربین در ژانویه 2015 هم در کنار 15 نفر دیگر نامه ای به اد میلیبند نوشت و مخالفت خود را با ریاضت اقتصادی اعلام کرد. به گزارش گاردین، اگرچه او در مواضع خود – بر خلاف سایر نامزدهای حزب کارگر- سخنی به صراحت از خروج از اتحادیه اروپا به میان نیاورده اما تصمیم خود را به نظر دیوید کامرون مبنی بر ایجاد اصلاحات در اتحادیه اروپا منوط کرد. «تونی هلم» در گاردین می نویسد: «کوربین از حزب کارگر می خواهد در مورد درخواست های مربوط به حقوق کارگری، محیط زیست، مالیات و حمایت از درآمد وارد مذاکره شود.» گزارشگر گاردین با اشاره به تحولات یونان در دولت چپگرای سیریزا به رهبری سیپراس می گوید: تحولات بریتانیا بسیار شبیه به تحولات یونان است. از یکسو بحران اقتصادی و مسائل ریاضتی دولتمردان را نگران کرده و احتمال پیش آمدن بحرانی مانند یونان در بریتانیا دور از ذهن نیست. از سوی دیگر، روی کار آمدن چپگرایی مانند کوربین، وضعیت یونان را همچون شبحی بر سر احزاب بریتانیایی نگه داشته است.

با این حال، خواه دیدگاه های او چپ باشد، خواه موافق یا مخالف اتحادیه اروپا باشد، خواه کوربین در دوران فعالیت سیاسی در جنبش های ضدآپارتاید، ضددیکتاتوری، ضدریاضتی و ... حضور داشت، اما به نوشته گاردین «عرصه عمل رویکردی دیگر می طلبد. شاید کوربین به عنوان فردی در جامه اپوزیسیون بتواند سخنان و مواضعی چپگرایانه داشته باشد، اما وقتی به عنوان رهبر حزب و در کسوت نخست وزیر احتمالی آینده ایفای نقش کند چاره ای جز تن دادن به حقایق سیاسی ندارد. در این صورت، شایدبتوان امیدوار بود که در صورت انتخاب شدن، در مواجهه با حقایق عریان عرصه سیاست، دیدگاه های چپگرایانه او تعدیل یابد.»