ایران پیروز بزرگ هر توافق هسته‌ای است!

 

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از دویچه وله، این گفتگو به شرح زیر است:

 

 

دوبووتیز: مطمئنم که توافق انجام خواهد شد. در این مرحله، آمریکا امتیازات بزرگی داده است. آمریکا تقریبا تمامی مواضع اولیه خود در هر یک از خواسته هایش را کنار گذاشته و خنده دار است اگر این توافق از سوی مقامات ایران رد شود.

 

 

ایران تحت تحریم های تنبیهی، چندین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل و انزوای بین المللی، با دست بسیار پائین وارد مذاکرات شد. در کمتر از دو سال آنها میز را کاملا روی گروه 5+1 برگردانده اند.

 

استراتژی ایرانیان پایبندی به مواضع شان بود: امتناع از مصالحه در زمینه تقاضاهای اصلی که برنامه شان را برمی چید، که به برنامه درازمدت موشک های بالستیک شان پایان می داد، که آنها تمام غنی سازی ها را تعلیق کنند و تمام مسائل مربوط به ابعاد نظامی برنامه شان را حل کنند و بعد اجازه بازرسی های سرزده از تمامی اماکن درهر زمان را بدهند.

 

آنها بر تقاضاهای خود پافشار کردند و الزامات آمریکا را رد کردند. آنها واقعا به عنوان یک قدرت رده سومی برای مذاکره با یک ابر قدرت وارد مذاکرات شدند و حال مانند یک ابرقدرت مذاکره می کنند- دستاوردی قابل توجه برای این کشور.

 

 

ایرانیان با انجام کاری بسیار هوشمندانه به این هدف رسیدند. در آغاز مذاکرات آنها گفتند اگر تحریم های جدیدی تصویب کنید، اگر فشار بر ما را به هر طریقی افزایش دهید، ما میز مذاکرات را ترک خواهیم کرد. اگر مذاکرات را ترک کنیم، برنامه هسته ای خود را توسعه خواهیم داد. شما تنها یک گزینه دارید: استفاده از نیروی نظامی برای متوقف کردن روند گسترش برنامه هسته ای ما. باراک اوباما، ما می دانیم که شما از نیروی نظامی استفاده نخواهید کرد. در واقع ما می دانیم که شما حتی از تحریم های فلج کنده هم استفاده نخواهید کرد. بنابراین شما میز مذاکرات را ترک نخواهید کرد. و حتی اگر دست به چنین کاری بزنید، خیلی زود بازخواهید گشت چراکه شما با شور و حرارت، به طور اساسی و از نظر ایدئولوژیک متعهد به مصالحه برای دکترین و تحول هستید. 

 

 

اما تعهد به معنای تن دادن به بخش عمده تقاضاهای طرف مقابل نیست، به خصوص زمانیکه طرف مقابل چندین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل را به دلیل پیگیری برنامه هسته ای با ابعاد [احتمالی] نظامی به طور آشکار نقض کرده باشد. من فکر می کنم که بسیاری از افراد در این مرحله و مطمئنا مقام معظم رهبری ایران باور دارند که اوباما شدیدا نیازمند یک توافق است. هر کسی می فهمد که با شرایط بحرانی خاورمیانه، با حمله روسیه به اوکراین، با جهانی در بحران، با خیزش داعش، اوباما هیچ فرصت دیگری برای کسب یک دستاورد سیاست خارجی ندارد. این تنها فرصت او است و او نیز این فرصت را بدون خستگی و با شور و حرارت چنان دنبال می کند که هیچ کس باور نمی کند تمایلی به عقب نشینی از مذاکرات داشته باشد، حتی اگر لفاظی هایی در مورد اینکه عدم توافق بهتر از توافق بد است، داشته باشد. 

 

 

مشکل اساسی این است که محدودیت های اصلی پس از 10 سال برداشته می شوند. اکثر محدودیت ها نیز پس از 15 سال برداشته می شود. آنچه ما در حال اعطایش به ایران هستیم، یک برنامه گسترده هسته ای است با امکان فرار هسته ای عملا نامشخص، پیش از آنکه حتی آژانس این برنامه را صلح آمیز اعلام کند. 

 

 

همه اینها نوعی رقص کابوکی (در دهه 1960، به دنبال مذاکرات ژاپن و آمریکا که 25 سال طول کشید، یک اصطلاح جدید به کتاب لغت آمریکا افزوده شد: «رقص کابوکی» که نوعی رقص ژاپنی است و از سوی مفسران سیاسی آمریکا به عنوان مترادفی برای موضع گیری سیاسی استفاده می شود) است برای آنکه دو طرف بتوانند ادعای پیروزی کنند. ایرانیان می توانند ادعا کنند که در روز امضای توافق، لغو تحریم ها را گرفته اند و دولت آمریکا نیز می تواند ادعا کند ایرانیان تنها زمانی به این خواسته می رسند که گام های هست های مهمی برداشته باشند.

 

اما واقعیت اصلی این است که ایران در طول زمان، با جریان گسترده ای از آزادی اقتصادی روبرو خواهد شد. این کشور اقتصادی بسیار قدرتمندتر و بسیار انعطاف پذیرتر ایجاد خواهد کرد.

 

ایرانیان می خواهند در موقعیتی باشند که اقتصادشان آنقدر قدرتمند باشد که در مقابل هرگونه برگشت پذیری تحریم ها مقاوم باشد. آنها می خواهند خود را یک موقعیتی قرار دهند که آلمان ده ها میلیارد دلار در اقتصاد ایران سرمایه گذاری کند، همینطور دیگر کشورهای اروپایی، روسیه و چین. در این صورت کشورها با هرگونه برگشت تحریم ها مقاومت خواهند کرد چراکه منافع اقتصادی و سیاسی خودشان مطرح است. این همان مسئله ای است که ایران رویش حساب می کند. این کشور روی توانایی ایمن سازی خود در برابر فشارهای اقتصادی آینده و از بین بردن توانایی گروه 1+5 برای استفاده از مکانیزم برگشت پذیری تحریم ها حساب می کند.

 

 

من فکر می کنم که این توافق به صورت کاملا دقیق از سوی تندروها طراحی و تایید شده چراکه آنها می بینند که ذینفع اصلی چنین توافقی خواهند بود. ما باید چند واقعیت بنیادی در مورد ایران را به یاد آوریم. مردان تندروی ایران، کسانی هستند که اقتصاد ایران را کنترل می کنند. آنها هستند که کنترل برنامه هسته ای و موشک بالستیک ایران را دارند. 

 

این توافق به شدت به نفع آنها است. آنها صدها میلیارد دلار پول برای حمایت از توسعه طلبی خود در آن سوی آب ها به دست می آورند. آنها توافق هسته ای را کسب می کنند که بر اساس آن تمام کاری که باید انجام دهند این است که کمی صبور باشند. و پس از یک دهه آزاد خواهند بود تا برنامه ای در ابعاد صنعتی با ظرفیت نامحدود غنی سازی داشته باشند.