پیمان مبارزه با داعش امریکا شکست خورده است؟

دیپلماسی ایرانی: وقتی که ارتش امریکا اعلام می کند داعش دوباره وارد پالایشگاه نفتی بیجی در عراق شده است و بر بخش هایی از آن مسلط شده در حالی که در مارس گذشته این منطقه از لوث آن کاملا پاک شده بود، این اتفاق چیزی جز این معنا نمی دهد که جنگ "پیمان جهانی" علیه داعش می رود رسما شکست بخورد و محلی از اعراب نداشته باشد و جایگاه خود را از دست بدهد، و این به آن معنا است که دیگر عملیات آزادسازی موصل نیز دیگر چندان معنا ندارد.

ارتش امریکا که اطراف پالایشگاه بیجی را بمباران می کند، می گوید که حمایت از شهر بیجی و پالایشگاه آن اقدامی ضروری و مهم است برای این که بتوان بعد از آن آماده حمله به شهر استراتژیک موصل در شمال عراق شد و بر آن استیلا یافت، امریکایی ها رسما می گویند: "بدون بیجی بازپس گیری موصل غیرممکن است"، برای همین ضروری است که این سوال را بپرسیم عملیات جنگ علیه داعش که از 10 ماه پیش شروع شد، تا کنون چه کرده است؟

مساله دیگری که تصویر تیره فوق را تیره تر می کند، جلوگیری از ورود مجموعه های مشتکل از "نیروهای داوطلب مردمی" به الانبار است به این بهانه که خانه های اهل تسنن را آتش می زنند و ساکنان آنها را از خانه هایشان بیرون می رانند، در حالی که حیدر العبادی همچنان در اظهارات خود آن چه در تکریت اتفاق افتاد را محکوم می کند و هنوز نسبت به کسانی که اقدام به بیرون راندن داعش از تکریت می کنند، تردید به دل راه می دهد.

آن چه تصویر مذکور را باز هم سیاه تر می کند، اظهارات عمار حکیم، رئیس مجلس اعلای اسلامی عراق است که می گوید قانون کنگره مبنی بر لزوم مسلح کردن کردها و عشایر سنی نشان از متزلزل بودن توافقات جاری میان عراقی ها است، آیا حکیم و دیگر رهبران عراقی نیاز به قانون کنگره دارند تا دریابند که توافقات موجود میان عراقی ها تقریبا معدوم و فنا شده است، به ویژه در زمانی که کسانی که بر طبل تجزیه عراق می زنند در داخل عراق بیشتر از خارج از آن هستند؟

خطر تجزیه گروه های عراقی به شکل عمودی آن یعنی بر اساس سطح مردمی و ملی عراق نیست بلکه بر اساس هرمی و سطوح رهبران سیاسی آن است، شاهد این ادعا، نشست مجلس نمایندگان عراق برای تصویب قانونی علیه قانون کنگره امریکا بود که تهدید می کرد می خواهد نیروهای پیشمرگ و عشایر سنی را مستقیما بدون اجازه یا کسب مشورت یا در جریان گذاشتن دولت مرکزی مسلح کند، اقدامی که می تواند وحدت ملی را در عراق از بین ببرد و برای رسیدن به این هدف از گروه های غیر شیعی در قدرت استفاده می کند. این دقیقا اتفاقی است که می توان از آن نوعی رقابت برای تجزیه عراق تعبیر کرد، چرا که برای تصویب لایحه علیه لایحه کنگره امریکا نمایندگان فراکسیون های سنی و کرد تصمیم به خروج از جلسه مجلس گرفتند.

خروج نمایندگان سنی و کرد از جلسه پارلمان نه تنها به معنای قبول لایحه کنگره است بلکه به طور روشن نشانه های تقسیم و تجزیه عراق را نشان می دهد، برای همین افرادی مثل عمار حکیم و دیگر رهبران عراقی نباید از وجود چنین طوقی بر گردن عراق تعجب کنند. به خصوص که می بینیم که نوری مالکی با وجود این که از قدرت کنار رفته اما همچنان تلاش های مذهبی و کارهای انتقامی خود را توسط برخی از عناصر وابسته به خود علیه سنی ها دنبال می کند که این مساله سبب شده است که سنی ها و داعشی ها بیش از پیش تحریک شوند.

برای این که تصویر فوق را کامل کنیم باید به مسعود بارزانی نیز اشاره کنیم که مذاکرات خود در واشنگتن را با گفتن این عبارت به پایان می رساند که "وحدت عراق اختیاری است نه اجباری و استقلال کردستان در پیش و گریزناپذیر است"... این یعنی این که آن چه درباره عراق از قبل وعده داده شده بود از سوی او و هم فکرانش پذیرفته شده است!

منبع: النهار / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11