اوباما تسلیم ایران شده است

 

به گزارش فرارو به نقل از مجله کامنتری، منابع اسرائیلی می گویند مشکل آنجا بود که توافقی که باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا سعی در به نتیجه رساندنش با ایران داشته، به تهران اجازه می دهد صدها سانتریفیوژ خود را حفظ کند و طی چند ماه به مرحله «فرار هسته ای» برسد. منابع آمریکایی اما چنین استدلالی را غیرعاقلانه خواندند.

 

این مجله آمریکایی در ادامه می نویسد: هرکسی که اخبار مذاکرات را از نزدیک دنبال کرده باشد، واکنش مقامات آمریکا را گمراه کننده می داند چراکه اسرائیلی ها هیچ کاری انجام نداده اند جز بیان آشکار تمایل آمریکا به تبدیل شدن ایران به کشوری در آستانه هسته ای شدن. 

 

با این حال طرفداران نتانیاهو در آمریکا و حامیانش در اسرائیل همچنان در کمپین انکار دعوت از سوی جان بینر، سخنگوی مجلس نمایندگان شرکت می کنند و این بحث هرچه بیشتر ادامه پیدا کند، بیشتر مشخص می شود که نخست وزیر اسرائیل کورکورانه رفتار کرده است. با توجه به اینکه حتی دموکرات های طرفدار اسرائیل هم به طول علنی از بایکوت کردن سخنرانی وی صحبت می کنند و برخی دیگر از پشتیبانی از تحریم ها عقب نشینی کرده اند، این سخنرانی به اختلافی خطرناک تبدیل شده که اعضای حزب اوباما را مجبور به حمایت از مواضع وی کرده، حتی اگر بسیاری از آنها در مورد درستی این مواضع تردید داشته باشند.

 

به همین دلیل است که بحث در مورد پروتکل های سیاسی را رها می کنیم و به سوال اصلی که در این بحث نهفته می پردازیم: اینکه آیا تلاش های رئیس جمهوری آمریکا می تواند جبران وعده های کمپین اش باشد مبنی بر اینکه هر توافقی منجر به پایان یافتن برنامه هسته ای ایران خواهد شد.

 

این مجله آمریکایی در ادامه می نویسد: متاسفانه جواب منفی است و همین مسئله اهمیت نگرانی های بینامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل را نشان می دهد.

 

ما می دانیم که توقف برنامه هسته ای ایران دیگر در دستور دیپلماسی آمریکا نیست چرا که بر اساس مفاد توافق موقتی که نوامبر 2013 نهایی شد، ایران قادر است تاسیسات خود را حفظ کند. این توافق «حق» غنی سازی اورانیوم برای ایران را تلویحا می پذیرد، حتی اگر روند غنی سازی و پیشرفت آن کند شده باشد. اما همانطور که حتی مدافعان دولت اوباما نیز می دانند، این محدودیت های اعمال شده بر ایران می تواند به راحتی به یک سناریوی فرار هسته ای تبدیل شود.

 

اما چطور می توان تفاوت میان آنچه اوباما وعده داد و نوع توافقی که به نظر می رسد دستیابی به آن را هدف قرار داده، را تشریح کرد؟

 

پاسخ نخست این است که ایرانیان، مذاکره کنندگان سرسخت تری نسبت به تیم غربی هستند؛ تیمی که سعی داشته یک پیروزی در سیاست خارجی که بسیار مورد نیاز اوباما است را به وی تقدیم کند. هربار که ایرانیان به یک تقاضا پاسخ منفی داده اند، آمریکایی ها به راحتی تسلیم شده اند و به مسئله بعدی پرداخته اند. حتی جان کری، وزیر خارجه آمریکا پس از توافق موقت با گفتن اینکه تسلیم شدن و ادامه مذاکرات بهتر از مطرح کردن درخواست های غیرممکن است، از این رویکرد دفاع کرد. اما این رویکرد در عمل یعنی سال ها مذاکره، آمریکا را حال به مرحله ای رسانده که در مورد تعداد سانتریفیوژهایی که ایران می تواند حفظ کند، بحث می کنند.

 

اما واقعیت مهمتر دیگری وجود دارد؛ اظهارات باراک اوباما در مورد مذاکره کنندگان نشان می دهد، در شرایطی که آمریکا در حال کار روی نوعی آشتی با تهران بدون مطرح کردن لزوم توقف حمایت از گروه های تروریستی و توقف فعالیت های مربوط به تولید موشک های بالستیک است، هدف آمریکا خیلی هم پایان دادن به یک تهدید هسته ای نیست. با وجود آنکه اوباما به دنبال متناسب کردن روابط ایران با جهان است، نتیجه تلاش های وی بیشتر باعث شده روند تبدیل شدن ایران به یک هژمون منطقه ای پیشرفت بیشتری داشته باشد. این موقعیت باعث شده آمریکا در عراق و سوریه اتحاد غیررسمی را با ایران ایجاد کند و کشورهای عرب و همچنین اسرائیل را به وحشت بیاندازد و از آنها دور شود.

 

تاکنون نگرانی های نتانیاهو در مورد اهداف دیپلماتیک رئیس جمهوری آمریکا که «غیرعاقلانه» خوانده شده، بیشتر در مورد تحریم ها بوده است. بسیاری این مسئله را کنار گذاشته و به پروتکل های سیاسی حضور نتانیاهو در کنگره می پردازد. لازم است که غرب پروتکل ها را فراموش کند و سوالات مهم در مورد اینکه دولت اوباما در تلاش برای امضای چه نوع توافقی با ایران است را مطرح کند. مشکل این نیست که اوباما موضعی اتخاذ کرده که به ایران اجازه می دهد به کشوری تبدیل شود که در آستانه هسته ای شدن است، بلکه مشکل این است که او پیش از این چنین اجازه ای را داده است.