ناوهای آمریکا در تیررس پهپاد رزمی ایران

جمهوری اسلامی ایران در طول سالهای اخیر با سرمایه گذاری مناسب در حوزه طراحی و ساخت هواپیماهای بدون سرنشین توانسته است خود را به عنوان قدرت برتر منطقه در این حوزه معرفی کند؛ حوزه ای که امروز در ارتش های مدرن و پیشرفته جهان یکی از ستون های مهم رزمی به شمار می رود.

اگرچه در آخرین سالهای جنگ تحمیلی نیز رزمندگان اسلام توانسته بودند از برخی هواپیماهای بدون سرنشین خود برای شناسایی مواضع دشمن استفاده کنند، اما امروز این پهپادها می توانند با مداوت پروازی بالا، برد بلند و استفاده از مهمات و سامانه های موشکی مخصوص خود، نیازهای بیشتری را در نیروهای مسلح برطرف سازند.

اینها در حالیست که عرصه پهپادی یکی از حوزه هایی است که می توان گفت ما در طول سال های پس از انقلاب به صورت کامل در آن تحریم بودیم.

هواپیمای بدون سرنشین «کرار» که در تابستان 1389 رونمایی شد، اولین پهپاد ایرانی است که مأموریت آفندی در طراحی آن لحاظ شد. صنعت دفاعی کشور از چندین سال پیش و پس از رسیدن بلوغ طراحی در پهپادهای کوچک و متوسط شناسایی اقدام به طراحی و ساخت بدون سرنشین های بزرگتر، دوربردتر و با قابلیت های جدید کردند.

پهپاد رزمی کرار

کرار یکی از این پهپادها است که در نمونه های مختلفی طراحی گردیده. از هدف پرنده سریع (برای آزمایش سامانه های موشکی) گرفته تا اجرای عملیات ضربتی در عمق خاک دشمن در زمره مأموریت های این گونه های مختلف است.

مشخصات اعلام شده این پرنده شامل برد 1000 کیلومتر، سرعت حدود 900 کیلومتر بر ساعت، محموله قابل حمل حدود 500 کیلوگرم و سقف پرواز حدود 25هزار تا 40هزار پا(7500 تا 12000 متر) در نمونه های مختلف است.

روش بکارگیری این نمونه از «کرار» به صورت پرتاب از روی پرتابگر با یک پیشران راکتی است که پس از اتمام انرژی آن رها شده و موتور جت خود پرنده روشن می شود.

به گزارش فارس، بنا بر اطلاعات به دست آمده، علاوه بر بمبهای 250 و 500پوندی نصب شده برروی این پهپاد رزمی، «کرار» به موشک کروز دریایی «کوثر» نیز مجهز است که این موشک می تواند اهداف سطحی متخاصم را در پهنه دریاها مورد هدف قرار دهد.

موشک کوثر در رژه نیروهای مسلح

موشک «کوثر» با تجهیز به سیستم کنترل از راه دور و استفاده از سیستم جستجوگر در جنگهای الکترونیکی، علاوه بر توانایی دفاع از خطوط ساحلی و جزایر می تواند با هرگونه تهاجمی خارج از منطقه مقابله کند.

این موشک می تواند در 3 وضعیت ساحل به دریا، دریا به دریا و هوا به دریا اهداف خود را مورد اصابت قرار دهد و با اصابت آن به رزمناوهای کوچک و متوسط، این شناورها غرق می شوند.
 

با به کارگیری سامانه های موشکی و رزمی جدید در حوزه های هوایی و دریایی، به نظر می رسد خلیج فارس و تنگه هرمز هر روز برای شناورهای متخاصم امریکایی ناامن تر خواهد شد.