انتقاد شدید اللحن کرزی از آمریکا

 رئیس جمهوری افغانستان از آمریکا به عنوان یک قدرت استعمارگر که کابل را برای امضای توافقنامه امنیتی تحت فشار قرار می دهد، انتقاد کرد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حامد کرزای، رئیس جمهوری افغانستان در مصاحبه با روزنامه لوموند فرانسه در مورد توافقنامه امنیتی میان کشورش و غرب گفت: موضع من در هشت سال گذشته تغییری نکرده است. جنگ علیه تروریسم نباید در روستاها و خانه های افغانستان دنبال شود. اگر جنگی علیه تروریسم وجود دارد باید در محدوده های محل اقامت و آموزش تروریست ها باشد.

وی ادامه داد: این رویکرد موضع همیشگی من بوده که به علت اصلی تنش میان من و آمریکا تبدیل شده است. مسائل دیگری هم وجود دارد اما به نظر من مشکل اصلی تلفات غیرنظامی ها (در درگیری ها) است.

حامد کرزای تصریح کرد: در حال حاضر آمریکا به طور ملموس برای کمک به ما در راستای پیشبرد فرآیند صلح کمک نمی کند. نه من و نه مردم افغانستان مخالف داشتن روابط خوب با آمریکا یا سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) نیستیم. مردم افغانستان با توافقنامه امنیتی دو جانبه در لویه جرگه موافقت کردند و من نیز حامی آن هستم اما خواسته من این است که این توافق ثبات و صلح را برای افغانستان به ارمغان آورد و به حملات علیه خانه های افغان ها پایان دهد. مردم افغانستان نیز باید متوجه این مساله باشند که حملاتی از این دست باید متوقف شود.

رئیس جمهوری افغانستان در پاسخ به پرسشی درباره ملاقاتش با جیمز دابینز، فرستاده ویژه آمریکا در افغانستان و پاکستان اعلام کرد: من گفتگویی طولانی با دابینز داشتم؛ او را از 10 سال پیش می شناسم. او گفت که بدون توافق امنیتی دو جانبه هیچ صلحی محقق نخواهد شد. اظهارات وی به شیوه های مختلف قابل تعبیر است. اگر بخواهیم نگاهی مثبت داشته باشیم گفته های دابینز به این معنا است که به محض امضای این توافقنامه، صلح برقرار خواهد شد. اگر آنها به ما اطمینان دهند این مساله مطلوب است. البته می توان این اظهارات را به گونه ای دیگر نیز تعبیر کرد: اینکه اگر افغان ها این توافقنامه را امضا نکنند آمریکا برای آنها مشکلاتی در داخل کشور ایجاد خواهد کرد.

کرزای در ادامه خاطرنشان کرد: در هر صورت افغانستان همچنان بر خواسته های خود مبنی بر اینکه توافق امنیتی دو جانبه باید ثبات را برای این کشور به ارمغان آورد اصرار می کند و پیش از امضای این توافقنامه ما باید حرکتی ملموس به سمت برقراری صلح در افغانستان داشته باشیم. این بدین معنا است که برگزاری مذاکرات میان شورای عالی صلح و طالبان باید محقق شود. من متوجه این مساله هستم که برقراری صلح امری نیست که در یک ، دو یا سه ماه محقق شود اما خواسته من پیشبرد فرآیند مذاکرات صلح در افغانستان است.

رئیس جمهوری افغانستان همچنین با اشاره به آنچه از آمریکا در فرآیند صلح انتظار دارد، گفت: با نگاهی به تجربیات و اطلاعاتم، فکر می کنم که آمریکا می تواند به طور قابل ملاحظه ای به ما در پیشبرد فرآیند صلح کمک کند. زمانی که من برای مذاکره در مورد ابعاد مختلف فرآیند صلح به واشنگتن رفته بودم متوجه این شدم که آمریکایی ها از جانب طالبان صحبت می کنند.

وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا آمریکایی ها مذاکراتی محرمانه با طالبان دارند، گفت: در واقع گفتگوهای پنهانی وجود دارد اما وقتی من می گویم آمریکایی ها توان کمک به ما در فرآیند صلح را دارند به این دلیل است که آنها کانال های ارتباطی بسیاری دارند. آمریکایی ها با پاکستان روابط دوستانه ای دارند و پاکستان به طور قطع با طالبان در ارتباط است. آمریکا از طریق پاکستان و همچنین به طور مستقیم این توانایی را دارد که ثبات و صلح را به افغانستان بیاورد.

کرزای اظهار کرد، در صورتی که این تضمین به او داده شود که حملات به خانه های افغانستان متوقف و فرآیند صلح ادامه پیدا می کند توافقنامه امنیتی دو جانبه را امضا خواهد کرد.

وی همچنین در خصوص احتمال امضای این قرارداد پیش از انتخابات ریاست جمهوری افغانستان که در ماه آوریل برگزار می شود، گفت: اگر این اتفاق بیفتد بسیار خوب است اما در غیر این صورت امضای این توافقنامه به بعد از انتخابات ریاست جمهوری موکول می شود. وظیفه من این است که از ارائه تمامی ضمانت ها در این قرارداد که منافع افغان ها را تامین کند اطمینان حاصل کنم و تا زمانی که مطمئن نشوم که این تضمین ها وجود دارد توافقنامه را امضا نخواهم کرد علت این امر این است که توافقنامه امنیتی دو جانبه باید همانطور که منافع آمریکا و ناتو را تامین می کند به همان اندازه منافع افغان ها را نیز تامین کند. من باید کاملا مطمئن شوم که این سند، امنیت، آرامش و ثبات را برای مردم افغانستان به ارمغان می آورد. در لویه جرگه نمایندگان مردم افغانستان به آمریکا گفتند که ما خواهان روابط خوبی با واشنگتن هستیم اما شما (آمریکا) باید رفتار خود را تغییر دهید و به گونه ای برخورد کنید که به آسیب دیدن و تضعیف افغانستان منتهی نشود. ما به شما درباره رابطه دوستانه خود تضمین داده ایم و شما نیز در مقابل باید مانند یک هم پیمان با ما برخورد کنید نه مانند یک دشمن.

حامد کرزای در پاسخ به این پرسش که آیا بر این اعتقاد است که آمریکا در مواردی برخورد خصمانه ای با افغانستان دارد، گفت: حمله به منازل افغان ها اقدامی خشونت آمیز است. انجام جنگ روانی علیه مردم افغانستان اقدامی خشونت بار است.

وی به توضیح بیشتر درباره جنگ روانی پرداخت و گفت: جنگ روانی نبردی علیه اقتصاد ما است؛ نبردی که شرکت ها را به خروج از افغانستان تشویق می کند و باعث می شود منابع مالی از کشورمان خارج شود. در این نبرد افغان ها این واهمه را پیدا می کنند که خروج آمریکا از کشورشان عواقبی در پی خواهد داشت. آیا همه این اقدامات نشان دهنده جنگی روانی نیست؟ به طور قطع این جنگ روانی نتیجه سوء تبلیغات آمریکا است و در این امر جای هیچ تردیدی نیست. اگر من از این مسائل اطمینان نداشتم در خواسته های خود تا این اندازه اصرار نمی ورزیدم.

کرزای ادامه داد: من و مردم افغانستان از کمک هایی که در اختیار کشورمان قرار گرفته قدردانی می کنیم و بارها این قدردانی را تکرار کردیم اما زمانی که آمریکا علیه منافع ما و خواسته های ما و هشدارهای ما عمل می کند وظیفه من این است که حقیقت را بیان کنم. وقتی طالبان دست به کشتار مردم افغانستان می زند من این اقدام را محکوم می کنم در همین حال من اعضای طالبان را برادر قلمداد می کنم زیرا آنها افغان هستند و من می خواهم که به خانه هایشان برگردند و ثبات را در کشور برقرار کنند. خطاب به آمریکایی ها نیز این را گفته ام که شما در اینجا هستید تا با افراطگری و تروریسم مبارزه کنید. چرا مردم افغانستان باید بهای جنگ علیه تروریسم را بپردازند. چرا به خانه های افغان ها حمله می کنید؛ حمله هایی که به کشته شدن هزاران افغان منجر می شود. آیا آمریکا در خاک کشور خود نیز از هواپیماهای بدون سرنشین برای حمله به منازل جهت تعقیب یک تروریست یا قاتل استفاده می کند؟ جواب منفی است. چرا آمریکایی ها باید این کار را در افغانستان انجام دهند. آیا آنها این احساس را دارند که اهمیت جان یک افغان کمتر از اهمیت جان یک آمریکایی است. من انتظار دارم آمریکا به یک کودک افغان به همان اندازه احترام بگذارد که به یک کودک آمریکایی. ارزش ما کمتر نیست.

برخی از مقام های آمریکایی هشدار دادند که در صورتی که توافقنامه امنیتی دو جانبه پیش از پایان سال جاری میلادی امضا نشود دیگر هیچ توافقنامه ای در کار نخواهد بود این بدین معناست که حضور نظامی آمریکا در افغانستان پس از سال 2014 ممکن است به طور کامل قطع شود که این امر از دیدگاه برخی می تواند این کشور خاورمیانه را با عواقب امنیتی و اقتصادی بسیاری مواجه سازد.

حامد کرزای در رابطه با میزان جدی بودن این موضوع خاطرنشان کرد: حتی در صورتی که این اظهارات واقعی باشد ما برای امضای این توافقنامه بدون تحقق شرط های مطرح شده، تحت فشار نخواهیم بود. در صورتی که این موضوع جدی باشد آمریکایی ها نمی توانند ما را وادار به انجام این کار کنند. اگر آمریکا می خواهد هم پیمان ما باشد باید هم پیمان محترمی باشد. آنها نمی توانند از ما سوء استفاده کنند. آنچه این روزها می شنوم و پیشتر نیز شنیده ام مانند این است که آمریکا بخواهد کشوری را با شیوه استعمار کلاسیک مورد سوء استفاده قرار دهد. افغان ها تعظیم نخواهند کرد و در گذشته نیز قدرت های استعماری را شکست داده اند. آنها رابطه مبتنی بر احترام را خواهند پذیرفت زیرا مردمی با شرف هستند و با دوستانشان با احترام برخورد می کنند.

رئیس جمهور افغانستان با تاکید براینکه آمریکا همانند یک قدرت استعماری عمل می کند، گفت: آنها با گفتن اینکه دیگر به شما کمک نمی کنیم و افغانستان را به سمت جنگی داخلی سوق خواهیم داد در واقع ما را تهدید می کنند. اینها همه تهدید است. اگر می خواهید شریک ما باشید باید روابط دوستانه ای داشته باشید و به حریم افغان ها احترام بگذارید. شما نباید کودکان ما را به قتل برسانید و در همین حال مدعی این باشید که شریک ما هستید. ما می خواهیم که به تعهدات برای برقراری آرامش و امنیت جان افغان ها احترام گذاشته شود.

وی با اشاره به روابط کشورش با پاکستان اعلام کرد: من با نواز شریف، نخست وزیر پاکستان دیدار کردم و حتی پیش از آنکه او به عنوان نخست وزیر انتخاب شود ما سه یا چهار بار با یکدیگر ملاقات داشتیم. او نسبت به پاکستان حسن نیت دارد و یک میهن پرست است. شریف به دنبال آن است که پاکستان عملکرد خوبی داشته باشد. من مطمئن هستم که او وقتی درباره بهبود روابط با کشورهای همسایه صحبت می کند دارای حسن نیت است و تاکنون نیز تلاش بسیاری به عمل آورده تا به تعهدات خود در قبال افغانستان عمل کند. من امیدوارم که روابط خوب میان دو کشور در آینده نیز ادامه داشته باشد.

رئیس جمهوری افغانستان به آغاز به کار دفتر طالبان در دوحه نیز پرداخت و گفت: این اقدام گزینه انتخابی ما نبود. انتخاب قطر به عنوان محل دفتر طالبان از سوی آمریکا صورت گرفت و طرح آن نیز آمریکایی بود. ما حدود دو سال مذاکره و رایزنی داشتیم و از ابتدا به آمریکایی ها گفتیم که دوحه محل مورد نظر ما نیست. ما می خواهیم فرآیند صلح در افغانستان برگزار شود و اگر این امکان وجود ندارد در عربستان یا ترکیه پیگیری شود. اما آمریکایی ها روی گزینه قطر پافشاری کردند و ما شرایطمان را تغییر دادیم. رئیس جمهوری آمریکا نامه ای برای حصول اطمینان به من داد اما وقتی دفتر طالبان در قطر آغاز به کار کرد تعهدات مطرح شده محقق نشد. بنابراین قطر دیگر برای ما یک گزینه (برای مذاکرات) نیست.

وی تصریح کرد: ما خواهان مذاکرات با طالبان هستیم. توصیه من به برادران طالبان این است که آنها یک کشور دارند و کشورشان افغانستان است. آنها آزاد هستند که به اینجا بیایند و با ما به مذاکره بپردازند. گزینه نخست باید افغانستان باشد اما چنانچه طالبان معتقد است که مذاکرات باید در جایی دیگر انجام شود ما به خاطر برقراری صلح هم که شده این تقاضا را خواهیم پذیرفت.

کرزای با رد برخی شایعات مبنی بر اینکه طالبان به دنبال مذاکره با دولت کابل نیست، گفت: بیانیه هایی که به نام طالبان صادر می شود از سوی کشورهای دیگر است و ما می دانیم چه کسانی این بیانیه ها را صادر می کنند. ما می دانیم که این بیانیه ها به دست اعضای طالبان نوشته نمی شوند.

رئیس جمهوری افغانستان با اشاره به موضوع فساد در کشورش گفت: بی تردید در افغانستان فساد وجود دارد در سیستم سیاسی افغانستان نیز بی هیچ نقطه مبهمی فساد وجود دارد. در همین حال در جامعه بین المللی و به ویژه در قراردادهای آمریکا هم فساد وجود دارد به عنوان نمونه شرکت های خصوصی امنیتی که در افغانستان مشغول به کار هستند یکی از بزرگترین منابع ایجاد فساد، بی قانونی و ناامنی در کشور ما هستند. بدتر از همه اینکه آنها مسئول ایجاد ساختاری موازی با عملکرد نیروهای امنیتی افغان هستند. آنها حکومتی مستقل در داخل کشور ایجاد کرده اند که فاسد است. من در پنج شش سال گذشته تلاش کردم که آنها را متوقف کنم اما آنها متوقف نمی شوند آمریکا همچنان اصرار دارد که این شرکت ها در افغانستان فعالیت کنند به بیان ساده تر آمریکا و جامعه بین المللی موجی از فساد را در افغانستان ایجاد کرده اند. من این توان را داشتم که تدابیر شدیدتر و جدی تری در این زمینه اتخاذ کنم. اما حتی این تدابیر نیز نمی توانست به فساد پایان دهد.