آیا بهار ترکی در راه است؟

نشریه فرانسوی لوموند در سرمقاله خود با عنوان «آیا بهار ترکی در راه است؟» به بررسی وضعیت سیاسی ترکیه در دوران اردوغان با توجه به تحولات اخیر در این کشور پرداخته است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در این سرمقاله می خوانیم: «آیا میدان «تقسیم» در شهر استانبول، همان طور که برخی تظاهرکنندگان می گفتند، به «میدان تحریر» استانبول تبدیل می شود؟ به طور قطع، تجمع مردمی در اطراف میدان مرکزی استانبول، به نقطه عطفی در سیاست ترکیه تبدیل خواهد شد.

تظاهرات عده ای انگشت شمار و اعتراض به تخریب پارک قدیمی «گزی» در مرکز شهر استانبول، به جنبش اعتراضی بزرگی بر ضد سیاست های رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه تبدیل که با سرکوب شدید و خشونت بار پلیس روبرو شد.

اعتراضات این جنبش، متشکل از طیف های سیاسی از چپ افراطی تا جناح راست، تبلور همه نارضایتی های انباشته شده طی 10 سال قدرت انحصاری اردوغان است که دائمأ با آشکارسازی نشانه های دینی در فضای عمومی جامعه لائیک ترکیه قصد استفاده ابزاری از دین را برای ادامه حکومت دارد. از جمله این اقدامات، تصویب قانونی در چند روز گذشته مبنی بر محدود کردن مصرف الکل است.

در همین حال، شهردار آنکارا مردم را به «رفتار به روش های متناسب با ارزش های اخلاقی» فراخوانده بود.

احزاب چپ و چپ افراطی ترکیه، دانشجویان و اتحادیه های کارگری، از سرکوب تظاهرات و موج دستگیری ها، که ماه ها به بهانه مبارزه با تروریسم، آنها را هدف قرار داده اند، خسته شده اند. علویان ترکیه خود را قربانی تبعیض های دولت برآمده از حزب «عدالت و توسعه» ترکیه می دانند که آئین فرهنگی و مذهبی شان به رسمیت شناخته نمی شود. این فهرست بسیار بلند بالاست که همگی، رفتارهای مستبدانه نخست وزیر و سبک خشونت آمیز وی و طرح های عظیم شهری اش که استانبول را به مضحکه تبدیل می کند و نیز سیستم طایفه ای او را که از 20 سال پیش و زمان شهردار بودنش، در شهر استانبول پایه گذاری شده است، به اتفاق محکوم می کنند.

حمایت از شروع روند مذاکرات پیوستن به اتحادیه اروپا و حرکت اصلاحات، قدرت اردوغان را شکل می داد. او در دو دوره انتخابات در سال های 2007 و 2011، که به همه پرسی برای حزب «عدالت و توسعه» تبدیل شده بود، به ترتیب 47 درصد و 50 درصد آرا را کسب کرد و قدرتش تقویت شد. این تسخیر انتخاباتی، به اردوغان اجازه داد از دست همه مخالفان داخلی حکومت، خلاصی یابد.

ارتش، دستگاه اداری، دستگاه قضایی و مطبوعات که هر یک به طریقی با وی مخالف بودند، به ابزاری در خدمت حزب حاکم «عدالت و توسعه» و رهبر آن درآمدند.

همچنین، زمانی که آشوب ها در میدان تقسیم استانبول در جریان بود، شبکه های تلویزیونی ترکیه، اردوغان را نشان می دادند که در کنفرانسی به مناسبت روز مبارزه با دخانیات در حال سخنرانی بود. پلیس و سایر نیروهای انتظامی نیز، که از زمان به قدرت رسیدن اردوغان تعدادشان سه برابر شده است، تظاهرکنندگان را با خشونتی بی سابقه و بدون ترس از بازخواست سرکوب می کنند.

پس از اصلاح قانون اساسی و تغییر ساختار حکومت ترکیه به سیستم ریاست جمهوری، اردوغان در آرزوی تسخیر صندلی ریاست جمهوری ترکیه، در سال 2014 است که ترس از سرکوب ها و سخت گیری های جدید را در دل بسیاری انداخته است.»