پز اسلام گرایی و والس با تل آویو

دیپلماسی ایرانی: اشک های داود اوغلو در غزه و فریادهای اردوغان نمی تواند واقعیت همکاری راهبردی آنکارا- تل آویو را پنهان نماید. هنگامی که گفته شد که هدف استقرار  سپر موشکی در ترکیه، دفاع از اسرائیل و تعضیف توان دفاعی ایران است، برخی با اشاره به اسلام گرا بودن حزب عدالت و توسعه آنرا رد نمودند. برای این تعداد افراد  باید اتفاق تلخی رخ دهد تا اثبات گردد که می شود هم در قتل عام کودکان غزه شریک شد و هم برای آنان اشک ریخت. مجله امریکائی دیفنس در شماره اخیر خود اعلام داشته است که اطلاعات دریافتی از سامانه سپر موشکی مستقر در مالاتیای (منطقه کورجیک) ترکیه در جنگ هشت روزه غزه  سبب سقوط موشک پرتابی از سوی حماس به اسرائیل گردیده است. در این خبر سامانه موشکی مستقر در خاک ترکیه حلقه تکمیلی سپر موشکی مستقر در اسرائیل عنوان شده که توانسته است اولین تست خود را با موفقیت در غزه به نمایش بگذارد.

عصبانیت اردوغان در داووس و اعتراضات وی به شیمون پرز که موجب جوشش احساسات ضد صهیونیستی گسترده مسلمانان گردید،  نیز بخشی از بازی سیاسی  بود که در کنار اهداف مختلف  در پی خارج نمودن حماس از یک جریان نهضتی و تبدیل آن به یک جریان سیاسی سازشکار بوده و هست، که این تلاش همچنان ادامه دارد.

در حالی که آنکارا هنوز نتوانسته است پاسخگوی استقرار سپر موشکی که امنیت ملی ایران را به چالش کشانده، گردد، خبر استقرار موشک های پاتریوت در مرزهای سوریه به بهانه دفاع از ترکیه در مقابل سوریه بر ابعاد ناامنی که ترکیه در پوشش ناتو در منطقه، بر آن دامن زده ، افزوده است.

کمال قلیچدار اوغلو رهبر حزب جمهوریخواه که بزرگترین حزب  مخالف دولت در پارلمان ترکیه  است به همراه حزب سعادت، بارها هدف سپر موشکی و پاتریوت ها را دفاع از اسرائیل در مقابل ایران اعلام داشته اند. عملکرد آنکارا در داوطلبی استقرار سپر موشکی و درخواست استقرار پاتریوت ها و مجموعه سیاست ترکیه در قبال تحولات سوریه و بحران سازی با عراق و نوع مراودات با اقلیم کردستان نشان می دهد که آنکارا  بر مسیری افتاده است که در مقایل کشورهای اسلامی مستقل به نمایندگی از غرب بایستد.

افکار عمومی را برای مدتی می توان فریفت، اما این همیشگی نخواهد بود.  عده ای که دیروز ترکیه را با اردوغان  باور نمودند، امروز دیگر نه به او و نه به وزیر خارجه وی باور دارند. اردوغان چگونه خود را میراث دار عثمانی می داند در حالی که خاک ترکیه را خاک ناتو عنوان نموده است. اسبی که اردوغان به امید واهی فتح  نه این بار وین، بلکه شام و بغداد، سوار شده است او به هیچ مقصدی نمی رساند. این حاصل باور به غربی است که نوستالوژی امروز او را در گذشته، سبب شده است.

 با وجود خدمتی که سپر موشکی ترکیه در جنگ هشت روزه غزه به اسرائیل نمود، بار دیگرجبهه مقاومت در غزه  با حمایت ایران و موشک های فجر پیروز شد و در تحول و رقابتی جدید که خود جای تعمق دارد،  مصر چنان عرصه را  برای ترکیه تنگ نمود که داود اوغلو مجبور شد، اعلام نماید که رقابتی با مصر ندارند.

ترک ها  در میان غربی ها جای ندارند و اظهارات اردوغان در تاریخ 7/9/91 مبنی بر انتظار پنجاه ساله در پشت درهای اتحادیه اروپا خود دلیلی بر این ادعاست. امروز امیدی که در آغاز اردوغان و تیمش برای بازگشت ترکیه به میان کشورهای اسلامی ایجاد نموده بودند، با عملکرد آنکارا و سخنان صریح بلند آرینج معاون اصولگرای نخست وزیر ترکیه مبنی بر ضرورت عادی شدن روابط آنکارا- تل آویو و خنثی نمودن موشک های فجر به ناامیدی گرائیده است. ترکیه با همراه شدن با  بازی که  غرب آن را طراحی نموده است، عملا به  چند پارچگی کشورهای اسلامی در برابر غرب یک پارچه خدمتی می نماید که تبعات منفی آن بیش از دیگران دامن ترک ها را خواهد گرفت.

 نکته آخر آنکه علیرغم همه هیاهوها، روابط ترکیه و اسرائیل پس از حمله اسرائیل  به کشتی مرمره آبی و کشته شدن اتباع این کشور،  به  بالاترین حجم مبادلات میان آنکارا- تل آویو رسیده  و در تحول جدید ، خط کشتی رانی میان بندر اسکندرون و حیفا راه اندازی شده است. این تحولات بیش از پیش رویکرد آنکارا در قبال مناقشه فلسطین و اسرائیل را آشکار می سازد./16