ایران و مذاکرات آتی با 1+5

نصرت الله تاجیک

اعتماد: راهبرد هنر ساختن فرصت است و یک سیاست قوی طراحی شده توسط کارشناسان فن می توانست فواید بهتری از فرصت اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد را در اختیار ما بگذارد. پیام های ناصحیح چه از جهت شکلی و چه محتوایی نه تنها فواید زیادی در بر ندارد بلکه زیان آور هم هستند. در مقاله قبلی در زمینه جولان صهیونیست ها در مناطق اشغالی جولان ضمن اشاره به نیات آنها در ایجاد اغتشاش بین المللی برای اینکه دنیا فراموش کند که آنها 200 بمب هسته یی در زرادخانه های خود داشته و عضو پیمان عدم اشاعه تسلیحات هسته یی نیز نیستند! نوشتم که اختلافات بیشتر ظاهری آنها با مقامات امریکایی در زمینه نحوه ترسیم خط قرمز و مقابله با ایران و استفاده از روش چماق و هویج به آنها این فرصت را می دهد که اینچنین قدرت مانور تبلیغاتی خود را افزایش دهند. با سخنرانی نتانیاهو در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد و کاربرد نمادین بمب کارتونی و ماژیک قرمز که خود به بمب خنده یی در رسانه ها تبدیل شد و نگاهی به مشکلات رییس جمهور امریکا در زمینه مدیریت تنازعات بین المللی در آستانه انتخابات ریاست جمهوری که در سخنانش در نشست مجمع عمومی آشکار بود و نیز مشکلاتی که از سال های قبل و مخصوصا تحرکات کشورگشایانه نومحافظه کاران در دو دوره ریاست جمهوری بوش پسر متوجه جهان و امریکا شده بود که همه منجر به وخیم شدن اقتصاد امریکا و تاثیر منفی آن بر وضعیت اقتصاد جهانی شده توازن قدرت در صحنه بین المللی به خوبی و نیز آرایش صحنه مسائل خاورمیانه را به هم زده است. دقت به اعتراض پوتین به سخنان اوباما درباره سوریه بیانگر صحت این دیدگاه است که روس ها نمی خواهند کلاهی که در جریان لیبی سرشان رفت در سوریه تکرار شود. اگر چه صهیونیست ها برای بهره برداری در این اجلاس از مدتی پیش یک هجوم تبلیغاتی را علیه ایران آغاز کرده بودند و چنین نشان می دادند که برای حمله به ایران بی تابند ولی مجموعه ظرفیت ها و مشکلات داخلی آنها و نیز عوامل خارجی برای حمله مستقیم به ایران در شرایط کنونی آماده نیست. و شاید اصلا قرار نبوده که فعلا حمله یی به ایران در کار باشد. لذا احتمال داده می شود چنانچه مسائل سوریه به هر دلیلی از جمله مقاومت در برابر دخالت خارجی، وقوع تحولات جانشینی در عربستان، تحولاتی در ترکیه یا سایر همسایگان سوریه مانند اردن، به سمت و سوی حل رود، سیاست امریکایی ها با صهیونیست ها برای انجام تحریکات نظامی در مرزهای سوریه در یک راستا قرار می گیرد. با وجود چنین زمینه هایی با توجه به دو مساله انرژی هسته یی و نیز نقش و تاثیر مواضع ایران در معادلات منطقه یی و مخصوصا سوریه که امریکا نمی پنداشت با چنین معضلی در سوریه روبه رو شود، تهدیدات مستقیم رژیم صهیونیستی به دلیل خوی و فلسفه وجودی اش نباید نادیده گرفته شود. اگر هر کشوری اینچنین دائما از سوی یک ابرقدرت مورد تحریم های یکجانبه و خارج از مجامع جهانی واقع شده که حتی بعضی امور روزمره و جاری مردمش مختل می شود و از سوی همکار استراتژیکش در منطقه نیز به صورت دائمی مورد تهدید برای حمله قرار می گیرد و طبق مقاله ساندی تایمز حتی کاربرد بمب های الکترومغناطیسی علیه تاسیسات زیربنایی اش به عنوان یک وسیله تخریب انهدام جمعی گمانه زنی و جوسنجی می شود، نباید و نمی تواند دست روی دست گذاشته و فقط به مقابله با روش های متعارف فکر کند.

به دیگر سخن ادامه این روند از سوی امریکا و رژیم صهیونیستی یعنی تداوم و سخت کردن تحریم ها و ادامه تهدیدها آن گونه که در سخنان اوباما و نتانیاهو در اجلاس شصت و هفتم مجمع عمومی سازمان ملل انعکاس یافت که به نوعی چهره دیگر سیاست هویج و چماق است و باعث هول دادن ایران به سمت دستیابی به فناوری خواهد شد که تا الان حتی به اذعان مقامات امریکایی ایران تلاشی برای دستیابی به آن نداشته است. ایران هم تجربه تعلیق داوطلبانه خود را دارد که متاسفانه غرب به تعهدات خودش عمل نکرد و هم تجربه خلع سلاح قذافی در لیبی را و این سوءظن و فشار بی منطق دائمی امریکا و تهدیدات رژیم صهیونیستی می تواند ایران را از حالت بازیگر منطقی خارج کرده و در مرحله یی به عکس العمل ایران منجر شود. زندگی دائمی زیر سایه ترس و تحریم راه دیگری برای ایران باقی نخواهد گذاشت جز آنکه همچون روندی که در این 33 سال گذشته عمل کرده بر اساس استفاده از دانش و توانمندی های کارشناسان خود نه تنها بر توانایی های دفاعی خویش بیفزاید بلکه به دنبال طراحی و ابداع روش هایی برای مقابله با هر گونه دفع خطر از سرزمین و مردم خود باشد. در حالی که اگر کشورهای غربی و مخصوصا امریکا از پنجره احترام به حقوق حقه ایران با توجه به موضع و موقعیتش و در چارچوب مقررات بین المللی و همکاری های دو و چندجانبه به جای تهدید و تحریم می پرداخت اثرات مفیدتری در منطقه و جهان برای صلح و آرامش در پرتو مسوولیت پذیری ایران و همکاری های منطقه یی و بین المللی حاصل می شد. این امر نیاز به طراحی سیاست هایی و نیز تلاش و توجه کارشناسی بیشتری دارد که احساس می کنم متاسفانه فعالیت قوی دیپلماتیک و سیاسی در زمینه تحریم های یکجانبه امریکا و نیز تحریک ها، تهدیدها و اقدامات اخیر رژیم صهیونیستی صورت نپذیرفته. این امر می تواند هم در قالب مذاکرات ایران با 1+5 دنبال شود و هم حداقل در زمینه مستند سازی چنین تهدیداتی فارغ از مسائل تبلیغاتی یا رسانه یی. درست است که مقاله مذکور از یک کارشناس امریکایی نقل قول شده ولی اولا طبق آنچه «رونن برگمن» از تحلیلگران امور نظامی امنیتی رژیم صهیونیستی و نویسنده کتاب های «جنگ پنهان اسراییل در ایران و نقطه بدون بازگشت» گفته، رژیم صهیونیستی به فرض داشتن این فناوری که در سال های 2006-2004 تلاش زیادی کرد تا امریکا با انتقال آن فناوری موافقت کند. لذا در یک نتیجه گیری منطقی هم اکنون نیز نمی تواند بدون اجازه و موافقت امریکا از آن استفاده کند و لذا باید حتی نسبت به نوشتن چنین مقالاتی نیز با حساسیت برخورد کرد. ثانیا اینکه خود صهیونیست ها این مطلب را مطرح نکرده بلکه یک کارشناس امنیتی امریکا این موضوع را رسانه یی کند، بیانگر پذیرش عواقب طرح چنین موضوعاتی توسط امریکا است. و ثالثا این روش ایجاد رعب حتی بر فرض دروغ بودن آن نیز جنبه دیگری برای نشان دادن حساسیت دیپلماتیک بیشتری در مذاکرات مذکور و مجامع حقوقی و تخصصی بین المللی است. من قبلا هم پیشنهاد کرده ام که صرفا نباید دل به سازمان ملل خوش کرد، اگرچه ثبت چنین اسنادی در آن سازمان لازم و بی ضرر است ولی کافی نیست. لذا باید با استفاده از نظریات کارشناسی حقوقدانان بین المللی در داخل و خارج ایران تمامی تهدیدات و تحرکات رژیم صهیونیستی در خرابکاری های داخل ایران را مورد تجزیه و تحلیل حقوقی و مستند سازی قرار داد تا هم در آینده در صورت لزوم استفاده شود و هم دبیرکل سازمان ملل از به کار بردن جملات گنگ و بی خاصیت پرهیز کند نه آنکه سنگ را ببندد و سگ را رها!