دیپلماسی ما باید فعال شود

اول این که اسرائیلی‌ها به شدت ناراحت هستند که به دلیل  تحولاتی که در جهان عرب در سال 2011 اتفاق افتاد، پرونده هسته ای ایران از اولویت سیاسی و رسانه ای در جهان خارج شد و در این مدت نه این که کشورهای غربی نمی‌خواسنتد، بلکه نمی‌توانستند در جوی که در منطقه حاکم بود پرونده هسته ای ایران را دوباره فعال کنند و به سمت مجازات‌ها و قطعنامه‌های جدید حرکت کنند. اسرائیلی‌ها از این وضعیت بسیار ناراحت بودند. علاوه بر این تحولاتی که در برخی از کشورهای عربی در جریان است به نحوی نیست که به زودی آرام شود و حتی ممکن است به کشورهای دیگری هم گسترش یابد، این افق را جلوی چشم اسرائیلی‌ها به افقی مسدود تبدیل کرده است. آن‌ها احساس می‌کنند برای مدتی بسیار طولانی امکان دارد جهان غرب نتواند اولویت لازم را به پرونده هسته ای ایران و رسانه ای کردن آن اختصاص دهد.

به همین دلیل این تاکتیک را در پیش گرفتند که با ترساندن دنیا و اعلام این که اسرائیل به آخر خط رسیده و می‌خواهد دست به یک دیوانگی و یک اقدام بسیار خطرناک بزند، می‌خواهند توجه جهانی را بار دیگر به مسئله هسته ای ایران جلب کنند. آمریکایی‌ها هم با این بهانه که باید به هر صورت که شده پرونده هسته ای ایران را مطرح کرد تا بهانه از دست اسرائیل خارج شود، فشار بر روسیه و چین را افزایش داده اند تا قطعنامه ای جدید تصویب شود. در واقع غربی‌ها می‌خواهند برای این که روسیه و چین و دیگر کشورهایی که در شورای امنیت از ایران حمایت می‌کنند را از یک اقدام دیوانه وار اسرائیل (که اساسا معلوم نیست چنین اقدامی‌صورت بگیرد یا نه) بترسانند و آن‌ها را تحت فشار قرار دهند تا به قول آن‌ها جلوی یک فاجعه را بگیرند.

بیشتر تلاش‌هایی که اسرائیلی‌ها انجام می‌دهند در این چارچوب ارزیابی می‌شود. یعنی در واقع این اقدامات نوعی عملیات روانی است نه این که واقعا تصمیم یا قصدی برای حمله داشته باشند. آن‌ها می‌خواهند با این ترساندن دنیا این کار را عملی کنند. البته از این تاکتیک در گذشته هم یکی دو بار استفاده کرده اند اما حجم این عملیات در حد این بار نبوده است.انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها هم آتش بیار معرکه شدند و سناریویی را طرح ریزی کردند تا بتوانند در ماه‌های آینده قطعنامه ای جدید را علیه ایران به تصویب برسانند.

حال باید دید که ایران برای خنثی سازی این عملیات چه باید بکند. اولا ایران باید برای دنیا دو موضوع روشن شود اصولا هیچ نوع حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران برای حمله کنندگان موثر واقع نخواهد شد. خود غربی‌ها حتی اسرائیلی‌ها اعتراف دارند که جمهوری اسلامی‌ایران با تجاربی که در سطح بین المللی داشته، تاسیسات هسته ای خود را در جاهای مختلف پخش کرده و یک سایت واحد هسته ای را ایجاد نکرده، هر بخشی از آن را در جایی از کشور و حتی در استحکامات زیرزمینی قرار داده است. بنابراین چنین حمله ای نتیجه ای نخواهد داشت. این مسئله هر نوع جو سازی را از بین می‌برد. چون هر نوع حمله نظامی باید با توجه به سود و زیان انجام شود، وقتی این اقدام سودی ندارد بلکه ضررهای مختلفی را نیز دارد، مشخص می‌شود که این تبلیغات در فضای جنگ روانی انجام می‌شود.

ثانیا ایران باید اعلام کند حتی اگر حمله انجام گیرد و حتی اگر این حمله ضربه اساسی ای هم به تاسیسات هسته ای ایران نزند، اما چون نوعی عمل تجاوزکارانه و خلاف حقوق بین الملل انجام شده، جمهوری اسلامی‌ایران از ان پی تی خارج خواهد شد و دیگر هیچ نوع تعهدی نسبت به آژانس بین المللی انرژی اتمی‌نداشته و اجازه حضور بازرسان و ناظران این نهاد را هم قطع خواهد کرد. این تهدید ایران بسیار اثرگذار خواهد بود و یکی از عواملی که خود غربی‌ها بر اسرائیل فشار می‌آورند همین است که حمله احتمالی اثر چندانی نخواهد داشت، ولی باعث خواهد شد همکاری ایران با آژانس قطع شود. بنابراین برای پاسخ به این عملیات روانی ایران هم باید این مسئله را به دنیا اعلام کنیم. نه به عنوان یک عملیات روانی بلکه به عنوان یک تهدید واقعی. اگر قرار باشد اسرائیل خودسرانه اقدام کنند و فکر کنند می‌توانند همان کاری که در عراق در سال 1360 و در سوریه چند سال پیش انجام دادند و به تاسیسات هسته ای این کشورها حمله کردند و بعد هم هیچ بازخواستی نشدند، با ایران هم انجام دهند. باید این مسئله برای جهانیان روشن شود که قضیه درباره ایران این گونه نیست و جمهوری اسلامی‌ایران گزینه‌های زیادی دارد که یکی از آن‌ها این است که از ان پی تی خارج شود و دیگر هیچ نوع اجازه کنترل و نظارت به آژانس ندهد.

از طرف دیگر اسرائیل باید بداند که هر نوع حمله نظامی به ایران پاسخ نظامی ایران را در پی خواهد داشت. یعنی پاسخ ایران در خروج از ان پی تی و اقدامات سیاسی خلاصه نخواهد شد. بلکه جمهوری اسلامی‌ایران هم جواب این حمله را مستقیما به خود اسرائیل خواهد داد و هم به هم پیمان بزرگ اسرائیل در منطقه یعنی امریکا که الان حضور گسترده ای در منطقه دارد و سربازان این کشور چه در دریا و چه در خشکی در تیررس نیروهای مسلح جمهوری اسلامی‌ایران هستند. بنابراین این گونه نیست که حمله به ایران تنها اقدام یک جانبه و دیوانه وار اسرائیل محسوب شود و تنها اسرائیل مسئول چنین اقدامی‌باشد. همه می‌دانند که اسرائیلی‌ها اگر بخواهند از طریق هوا به ایران حمله کنند باید از فضای کشورهای منطقه رد شوند و امریکایی‌ها با تمام امکاناتی که دارند به راحتی در ابتدای کار متوجه خواهند شد. بنابراین اگر حمله ای صورت گیرد با چراغ سبز آمریکا بوده و این مسئولیت امریکا را در این مسئله ایجاد می‌کند و مسئولیت مشترک بر عهده امریکا و اسرائیل خواهد بود و این حق برای جمهوری اسلامی‌ایران محفوظ است که جواب این حمله را به صورت نظامی به هر دو کشور بدهد.

از طرف دیگر برای خنثی کردن جنگ روانی باید دیپلماسی ما فعال شود. این دیدگاه‌ها را به کشورهای دیگر از جمله روسیه، چین و کشورهایی که در حال حاضر عضو شورای امنیت هستند و یا عضو آژانس و یا کشورهای غیر متعهد هستند و در واقع محافل بین المللی به صورت قاطع ابلاغ کند که پاسخ ایران به هر نوع حمله چه خواهد بود.