بیم‌ها و امید‌های ابومازن

۰۷ شهریور ۱۳۹۰ | ۱۷:۲۱ کد : ۱۵۸۴۵ اخبار اصلی
دیپلماسی ایرانی در گفت و گو با صباح زنگنه، کارشناس مسائل خاورمیانه، مسئله بررسی دولت مستقل فلسطینی در سازمان ملل و موضع‌گیری جدید محمود عباس را بررسی کرده است.
بیم‌ها و امید‌های ابومازن
دیپلماسی ایرانی: در حالی که نگاه‌ها به آخرین سه شنبه ماه سپتامبر دوخته شده تا ببینیم بالاخره چه سرنوشتی در انتظار طرح مسئله دولت مستقل فلسطینی در مجمع عمومی ‌سازمان ملل است، با سفر کاترین اشتون به رام الله و دیدار او با مقامات تشکیلات خودگردان، محمود عباس در اظهار نظری جدید گفته است که ما هم‌چنان پیشنهادهای جامعه بین المللی برای مذاکره را بررسی خواهیم کرد و ممکن است این پیشنهادات ما را از مراجعه به سازمان ملل منصرف کند. گرچه برخی کارشناسان معتقدند محمود عباس با این سخنان در پی ایجاد مفری در صورت نامناسب بودن شرایط بین المللی برای طرح مسئله است، اما باید دید تحولات در سه هفته آینده سرنوشت طرح دولت مستقل فلسطینی در سازمان ملل را چگونه رقم خواهد زد. دیپلماسی ایرانی این مسئله را با صباح زنگنه، کارشناس مسائل خاورمیانه بررسی کرده است:

 

آیا راه بهتری از مراجعه به سازمان ملل برای حل مسئله فلسطین وجود دارد؟

 

به نظر می‌رسد که سخنان اخیر محمود عباس مبنی بر آمادگی برای شنیدن هر گونه پیشنهاد جدید از سوی جامعه جهانی و عدم مراجعه به سازمان ملل، ابزار و وسیله ای است برای این که اگر در آینده دولت خودگردان فلسطین اقدام نکرد و به سمت سازمان ملل حرکت نکرد، بگوید پیشنهادات دیگری وجود داشته و ما در حال بررسی آن پیشنهادات بودیم و صبر کرده ایم تا نتیجه پیشنهادات را ببینیم. بنابراین، این یک نوع عقب گرد از آن چیزی است که همگان توقع دارند که دولت خودگردان برای آن اقدام کند.

به نظر می‌رسد راه حلی غیر از مقاومت و ایستادگی ملت فلسطین و استفاده از ابزارهای دیپلماتیک و محافل بین المللی برای کسب به رسمیت شناختن دولت فلسطین وجود ندارد.

 

خانم اشتون در روزهای اخیر در سفری به رام الله با سلام فیاض دیدار کرده است. آیا ممکن است او حامل پیشنهاد جدیدی به دولت خودگردان بوده باشد؟ اساسا اروپایی‌ها چه نگاهی به این اقدام دارند؟

 

اروپایی‌ها عموما بی میل نبوده اند که دولت خودگردان درخواست خود را به سازمان ملل ارائه کند و احیانا برخی از کشورها از این درخواست حمایت کنند یا با آن مخالفتی نداشته باشند. اما به نظر می‌رسد با توجه به فشارهای اخیری که از سوی اسرائیل و امریکا و امریکا به اروپا وارد شده، بیشتر از ابزار تهدید استفاده می‌شود. این تهدید هم در جهت قطع کمک‌های اروپا و امریکا به فلسطینی‌ها و چیزی در این حدود است.

ممکن است گروه کوارتر یا گروه چهارجانبه بین المللی که شامل روسیه،‌ امریکا،‌ اتحادیه اروپا و سازمان ملل است بخواهد موضوع رفتن به سازمان ملل را کمرنگ کند. چرا که رفتن به سوی سازمان ملل به معنای بی نتیجه بودن اقدامات گروه چهارجانبه به حساب خواهد آمد. اگر هم خانم اشتون در مذاکرات خود با سلام فیاض به مسائلی اشاره کرده باشد، احتمالا در همین چارچوب خواهد بود و نه در این جهت که اروپا بخواهد پیش قدم شود و دولت خودگردان را به رسمیت بشناسد.

 

در کنار همه این حرف و حدیث‌ها باز هم محمود عباس مذاکره را مشروط به شروط قبلی دانسته است. به نظر شما آیا متصور است که مذاکره ای با قبول این شرط‌ها از سوی اسرائیل انجام شود؟

 

به نظر نمی‌رسد چنین چیزی متصور باشد. چرا که اسرائیل و امریکا بر شرایط غیرقابل پذیرشی از سوی ملت فلسطین تاکید دارند. در آن شرایط عملا به رسمیت شناختن اسرائیل به هر ترتیب و به هر عنوان مطرح است،‌ در آن شرایط جدایی تشکیلات خودگردان از دولت حماس است و پیش آوردن شرایطی برای لغو یا کمرنگ کردن مصالحه دولت خودگردان با حماس است. عمل به این شرایط یعنی به نقطه صفر.

 

محمود عباس در این سخنرانی نیز بر تعهد خود به عدم مبارزه مسلحانه تاکید کرده است. به نظر شما دلیل این تاکید چیست؟

 

این جزء تعهداتی است که اسرائیل از محمود عباس گرفته است و امریکایی‌ها هم به او فشار می‌آورند که به آن پایبند باشد. مطلب تازه ای نیست. محمود عباس می‌خواهد به این وسیله تاکید کند که طرف گفت و گو با امریکا، اسرائیل و با غرب، او است و به نوعی منحرف کردن هر گونه جهت گیری غربی‌ها به سوی حماس به حساب می‌آید.

 

نظر شما :